KIZ-Kardeş

Bölüm 8: Bir Başarı Öykü'sü

Yıl 2025

'Konferans Salonu'

Işıklar açıldı gözleri kamaştırarak. Spot ışıklarının altında bitkin bir beden göründü. Karanlıkta yıkımın sadece sesini duyan dinleyiciler Öykü'nün anlatmaktan bitap düşmüş silueti karşısında şaşkınlıklarını fısıltılar ile dile getirdiler. Salonun yarısı bilindik bir hikâyeyi duyarcasına sessiz iken, bazıları anlatılanlardan rahatsız olmuştu. En çokta Cem'e hiddetle bakan Engin kendini kötü hissediyordu. O kısacık yaşanmışlığın bir başlangıç olduğunu bilmesi sinirini daha da arttırıyordu.

Konferans salonundaki çoğu kişi anlatılan hikayedeki genç adamdan nefret ederken, Öykü tek bir kişinin ne hissettiğine odaklanmıştı. Anlatırken tekrar tekrar yaşadığı o anlarda, en az kendisi kadar hayatı değişen biri daha vardı. Hikâyenin kötü tarafı da salondayken gözlerini bir anda ona çevirdi. Cem ise utançla başını kaldırdı. Öykü ile göz göze geldiğinde geçmişi hatırlamanın ona iyi gelmediğini fark etti. O gece yaşadığı pişmanlık, gençken unutması kolay bir sızı iken; yetişkin, iki çocuk sahibi ve değişmiş bir adam için tarifi zor bir acı haline gelmişti. Kendinden utanıyordu. Çocuklarının karşısında yaptıklarının anlatılması mı gerekiyordu? Bilmeliler miydi?

Burak babasına baktı korkuyla. Bu gece halasının anlatacağı her cümleyi en başından beri biliyordu. Bu hikâyeyi ilk kez dinlemiş olsa da o evde yaşananları hatırlayacak kadar şey görmüştü. Küçüktü belki o zamanlar ama hafızası Cem ve Öykü'nün yaşadıklarını kaydetmişti ve kurtulması da zor olacağa benziyordu. Eylül içinse hayal ve gerçek arasında kalan tüm anılar gün yüzüne çıkmıştı. Artık biliyordu babasına karşı duyduğu korkunun ne olduğunu. Minik beyni o zamanlar kaydetmişti korkuyu. Öfke ile doldu genç kızın içi. Nefretle baktı aylardır sevmeye çalıştığı adama. Cem o an anladı ne kadar büyük bir şeyi mahvettiğini. Kızının yüzündeki o ifade onu bir kez daha, ama en ağır şekilde cezalandırdı.

Önce Öykü'ye baktı yavaşça. Pişman mıydı? Cem yaptıklarından pişmanken Öykü anlattıklarından pişman mıydı? Sürprizler insanları mutlu etmeliyken Cem ve ailesi neden bin bir türlü duyguyu yaşamaya mahkûm olmuştu? Öykü ailesine bakınca ilk kez hata yaptığını anladı. Sırf başardığını göstermek isterken, baba ve çocuklarının arasında bir uçurum yaratmıştı hiç istemeden. Bir an durdu ve Burak ile olan konuşmasını hatırladı. Aylar önce bu geceyi planlarken ona danışmıştı. Aklını da bu genç adam çelmişti. Cesaretini toparlayıp konuşmaya devam etti.

"Biliyorum bazılarınız kızgın ve bazılarınız da şaşkın. Buraya gelirken yeni bir ürün tanıtımı izleyeceğinizi hayal etmiştiniz. Öyle de zaten. O ellerinizde sıkı sıkı tuttuğunuz broşürlerdeki yeni dünya tanımını az sonra sizlerle paylaşacağız ama bu anlattıklarım da en az onlar kadar önemli idi. Özellikle bu yeni ürünün doğuş amacını sizlerle paylaşmak istedim. Bir bilim insanı öncelikle hayalperest ve çağın ötesinde bir karaktere sahip olmalı. Benim doğama aykırı olsa da etrafımda pek çok hayalperest mevcuttu. İşte bugün burada toplanmamızın sebebi de o hayalperest çalışma arkadaşlarım. Hepsine sizin huzurunuzda teşekkürlerimi sunuyorum. Onlar olmasaydı karşınızda bu kadar güçlü ve başarılı bir mühendis olarak duramazdım.

Hadi gelin biraz daha açık konuşalım. Beni bu salondaki herkes çok iyi tanıyor. Bu ürünün tanıtımının nerede yapılmasını istediğimi sorduklarında, tek bir cevabım vardı. Doğduğum mahallenin tam girişindeki bu sinema salonu. Kızların tek başına önünden bile geçemediği o büyülü yer." Dedi Öykü ve yavaşça yürüdüğü sahnenin tam ortasında durdu.

Gözlerini tek bir noktaya dikmişti. Gerginliğinin altında büyük bir gurur yatıyordu. Çenesini arşa kaldırdığı her an meydan okuyordu ona utanarak bakan bir çift göze. İçindeki başarma hissi salonda ona benzeyen milyonlarca kadının gözlerinde de parladı bir anda. Farkındaydı etrafındaki ışığın. Bu ışık onun en muazzam zaferi idi. Süheyla ablasının yıllar önce söylediği gibi, o bu mahalleyi er ya da geç değiştirecekti. Cem ile başladığı değişim rüzgarına bugün belki de hayatının katili olan mahalleli ile devam edecekti.