ANLAŞMA

BÖLÜM 25

Merhaba, yine ben. Arayı çok açmak istemiyordum ama sanki konuyu ilerletemiyorum gibi. İlham perilerim kocaya kaçmış :(

İyi okumalar canlar :)

YAZAR'DAN

Ertesi sabaha hafiflemiş olarak uyandılar. En büyük endişeleri olan daveti sorunsuz atlatmışlardı. En azından onlar öyle düşünüyordu. Biri onları izliyor, doğru zamanı bekliyordu. Planının kusursuz olduğuna emin olarak şimdilik duruyordu. 

Arkadaşlarını da çağırdıkları kalabalık, eğlenceli ve güzel bir kahvaltı yaptılar. Kemal eline şeker verilmiş çocuklar gibi şenken Nurcan halen biraz çekingendi. Gece olanlarla ilgili edilen sohbette suskun kalıyor, hem patronuyla aynı masada oturmanın hem de patronunun arkadaşıyla bir ilişkiye başlamış olmanın ağırlığı altında eziliyordu. İlişki de denemezdi aslında. Birbirlerini tanıma ve anlama aşamasındalardı. Ancak Kemal dün gece Nurcan'ı evine bırakırken merak ettiği her şeyi sormuş, hem onla yalnız kalmaktan çekinmesini hem de sormak istediklerini soramamasını engellemeye çalışmıştı. Gerçekten de onun girişkenliğinden cesaret alan Nurcan da sorular sormuş, verdiği samimi cevaplar sayesinde bir kez daha yaş tahtaya basmadığına olan inancı artmıştı. Kahvaltıya da beraber gelmişlerdi. Kemal her an Nurcan'ı sinirlendirmeye çalışıyor, Nurcan ise  ne kadar istemese de ona istediğini veriyordu. Nazlıyla Ufuk ise tam aşk kuşlarıydılar. Nazlı'nın annesi biraz sert dursa da kızı için çok mutluydu. Ailelerinin onları onaylaması çifte mutluluk veriyordu. Melek ve Selçuk da mutluydu. Kendi hislerini isimlendirememenin sinirini şimdilik göz ardı etmişler ve dostlarının mutluluğundan mutluluk duyuyorlardı. Bu onlara yetse de birbirlerinin hislerini, hatta kendi hislerini bile net bir kalıba sokamamak içlerinde kendilerini tokatlama isteği uyandırıyordu. 

Kahvaltıdan sonra beraber film izlediler. Selçuk Melek'i, Ufuk da Nazlı'yı kollarına almıştı. Kemal yeltenmeye bile çalışmadı çünkü alacağı tepki bariz belliydi. Melek yakınlıktan rahatsız hissetse de yapabileceği bir şey yoktu. Hatta böyle sarılmak kendini oldukça güvende hissettiriyordu. Selçuk da bu huzuru hissetmek istiyordu ama Ufuk'un tehditkar bakışları onu korkutuyordu. Nazlı Ufuk'a dirseğiyle vurup kulağına "Bırak onları, mutlu olmak onların da hakkı." dedi. Ufuk sevgilisinin başına bir öpücük kondurduktan sonra önüne döndü. Akşam saatlerine kadar yiyip içip sohbet ettiler. Sonra Ufuk Nazlı'yı, Kemal de Nurcan'ı evine bıraktı. Nurcan arabadan inmeden Kemal'in yanağına bir öpücük kondurdu. Kemal'i donakalmış vaziyette bırakıp arabadan indi. Teşekkür edip kapıyı kapattı ve kızarmış yüzünü görmemesi için eve koştu. Kemal ise eli yanağında kalakaldı bir süre. Ardından kendini sevgiye bu denli kapatmış birine yeniden sevmeyi öğretebildiği için kendiyle gurur duydu. Pazartesi günü Nurcan'a bir sürpriz yapmayı planlayarak arabayı çalıştırdı. Yüzünden eksik olmayan gülüşü daha da genişlemişti.

Melek ve Selçuk ise onları uğurladıktan sonra çalışma odasına çıkmış, ne yapacaklarını konuşmuşlardı. İkisi de gönül meselelerine değinmiyor, yalnızca tasarlanabilecek kıyafetlerle ilgili sohbet edip notlar alıyorlardı. İkisi de konuyu oraya getirmek için bir cümle etmek, karşısındakinin hislerini öğrenebilmek istiyordu. Ama edecekleri cümle karşılarındaki tarafından yanlış anlaşılabilirdi. Son istedikleri şeyin birbirlerini üzmek olduğunu kabul edip sustular. Saatin geç olduğunu fark edene kadar yeni ve güzel kıyafet fikirleri ortaya koymuşlardı. Ardından uyumak için odalarına çekildiler. Ama ikisinin de uyuyamayacağı, düşüncelerini bastırmak için gece boyu çalışacakları belliydi.

Nitekim öyle de oldu. Sıkıcı bir pazar günüydü onlara göre. Çünkü sabahın ilk ışıklarına kadar çalışmışlardı. Ama Ufuk tam bir aşk böceği olarak kalkmış, giyinmiş, kahvaltısını yapmış ve dışarı çıkmıştı. Tüm bunları yumruk atılası yüzünden eksilmeyen gülümseme ve çaldığı ıslıkla yapmıştı. Nazlı'yla dışarı çıkacaklardı. İkilimiz öğleden sonra uyandı. Daha doğrusu uyandırıldı. Odadan çıkmamalarından korkan Emine hanım, kapıyı birkaç kez tıkladı.