Topraklarına ait olan güç, onu reddediyordu. Bir başkası için ne denli kolay olsa da bitkiler hiçbir zaman Leora'nın tarafını seçmemişti.
Yine bitki bilimine çalıştığı bir gün, Yönetici Toprakları'ndan düşen kaya parçaları altındaki zemini salladı...
Enkyros evrenine göz atmak için instagram kullanıcı adı: @meld.aea
ꕥ
ENKYROS SERİSİ 1.KİTAP
Üçüncü Bölüm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ꕥ
Sıcak yuvalarının eşiğinden girdiği gibi kardeşi Gienah onu kapıda yakalayıverdi.
"Seni merak ettik."
Leora kardeşini baştan aşağı süzdükten sonra merak kırıntıları hariç hiçbir değişiklik göremediği için rahatladı. Gienah'nın ardına bakarak aynısını anne ve babası için de söyleyebilmeyi arzuladı.
Çok geçmeden mutfaktan çıkıp kardeşinin arkasında beliriverdiler. Gözlerinden okunan endişe yüzlerine çökmüş, dudakları sarkmıştı.
"Leora! Neredeydin? Başına bir şey geldiğinden korktuk!" Annesi Gienah'yı hafifçe kenara iteleyerek Leora'nın karşısına geçti. Sıcak avuç içleri kızının koşmaktan kan çökmüş yanaklarını okşadı.
Leora annesini bileklerinden nazikçe kavrayarak, "Üzgünüm. Kitap okuyabilmek adına ormanın biraz derinlerine gitmiştim." dedi. "Geri dönmek için sarsıntıların dinmesini bekledim." Zaman bakımından epey zararlı çıktığını biliyordu. Söylediği yalanın sırıtmamasını umdu.
"Ah, iyi yapmışsın! Neyse ki çok sürmedi..." Bileklerinden tuttuğu elleri annesi tarafından geri çekildi. Leora'nın parmakları onları hâlâ sarıyorken babası sağ omzuna elini yasladı.
"Bir daha tek başınayken bu kadar derinlere gitme."
Leora'nın ufak sırıtışı dudağının bir kenarına tırmanmasına rağmen uzun süreli olmadı. İfadesi suratından silinirken bu sefer kaşları çatıldı. "Siz iyi misiniz? Bütün o sesler ve sarsıntılar size bir zarar vermedi değil mi?"
Gienah annesinin arkasından omuz silkti. Kollarını göğsünde bağdaştırmışken, "Sadece birkaç biblo." dedi.
"Burada daha şiddetli hissedilmiş olmalı." derken düşünceliydi. Ayakta olduğundan fazla hissetmemiş olabileceğini söyleyecekti fakat sarsıntıların ilk defa Leora ağacın gövdesine sinmişken gerçekleştiğini hatırladı.
"Bu önemli değil çünkü Yüce Lordlar ve Leydilere şükürler olsun hiçbirimize zarar gelmedi." Babası Leora'nın orada olduğunu unuttuğu elini omzundan çekti. Sıcak elinin yokluk hissiyatı onu ürpertti.
Önce babası ardından annesi geri çekildi, sırtlarını dönerek evin ortasına adımladı. Leora konunun kapatıldığını hisseder gibi olduğunda kafa karışıklığı ile kekeledi: "A-ama bütün bu yaşananların bir daha olmayacağı anlamına gelmiyor."
