Marriage Love(Niall horan fanfic)

'Ashall'Bölüm 14

Heyyyyy 3K olduk.Gerçekten çok mutluyum.İlk defa bir hikayem bu kadar okundu.Eski ben olsam şimdi sıkılımış ve kitabı silmiştim.Ama bunda öyle olmadı.Sizin sayenizde bu kitaptan vazgeçemiyorum.Hergün bölüm yazmaya çalışıyorum.Bu bölüm Ashley'in hayatın da olanları öğreneceksiniz.Sanırsam biraz uzun yazabildim.Bölümde bardayken ki yeri biraz yazıcam sonra direk İrlanaya geçişlerini yazıcam.

Multimedya Ashley'in yılbaşı gecesi giydiği elbise

Bölüm ithafı;

******

Hafif bir öksürükle Niall'a daha çok baktım .Anlatma zamanı gelmişti artık.Bunları sadece Niall'a anlatıcaktım.Belki anlatırken o anları tekrardan yaşardım.Ama beynimde.Yine de bunu Niall'a bunu anlatmayı düşünüyordum.Anlatınca rahatlardım belki.O acıları unuturdum anlatınca.

''En baştan başlamak istiyorum.Merak ettiğin birşey olursa sor.''dediğimde kafasını salladı ve uzanıp ellerimi tuttu.Bundan cesaret alarak sözlerime devam ettim.''Annemin tatil haftasındaydık o yüzden babam bizi hotel de bir tatle ötürüyordu.Yolda arabayla gierken babam müzik açmıştı ve hepimiz beraber söylüyorduk.Ben annemin kucağından babamın yanağını öptüğümde o da dönüp benim yanağım öpmüştü.Annemin çığlık atmasıyla beni arka koltuğa itmesi bir olmuştu.Ben daha ne olduğunu anlamadan gürültüler kopmuştu.Ben sıkıca koltuğa sarılmıştım.Belki o koltuğa sıkıca sarılmasaydım ölmüştüm.Korkudan bayılmıştım.Uyanığımda ise doktor kulağıma fısıldıyordu.'Hayatın boyunca yalnız olucaksın ufaklık.Hiç mutlu olmayacaksın.'diyordu.O zaman anlamıştım ailemin öldüğünü.O gün annemleri mezara gömmüşlerdi.Mezarlarını en son o zaman gördüm.1 gün sonra annemlerde yetim oldukları için beni yetimhaneye götürdüler.1 yıl boyunca kimseyle konuşmaım.Sadece gökyüzüne bakıp annem ve babama hayatımı anlatıyordum.Bildiğim şarkıları mırıldanıyordum..''

Niall'ın elini yüzümde hissettiğimde eli yanağımı okşuyordu sanıyordum ama akan gözyaşlarımı siliyordu.Ne ara ağlamaya başladım onu bile bilmiyordum.

''12 yaşıma geldiğimde artık dayanamadım.Yanımda sadece Emma vardı.Bir tek ona güveniyordum.Herşeyimi onunla yaşayıp bir tek onunla konuşuyordum.Emmadan da yardım alarak oradan kaçmaya çalışıyordum.Her seferinde Tatyana beni yakalıyordu.Kaçtığım için yapmadığını bırakmıyordu.Ellerimi bağlayıp içtiği sigara küllerini üzerime atıyordu.Yada yanmış kömürlerle sırtıma çizikler atıyordu.Kemerle vurduyordu,bıçakla kendi ismini yazıyordu.İşkence ettikten sonra ise beni karanlık odada bırakıp gidiyordu.Karanlık korkum bu yüzden var işte.Mantara alerjim olduğunu bilerek yemeğime mantar koymuştu.Astım krizim tuttuğunda hiç bakmadan yanımdan geçip gidiyordu.Doktorlar geldiğinde ise birden bayıldı iyip geçiriyordu.Bunlar canımı o kadar yakmıyordu.Ben ailemi kaybettiğimde en büyük acımı yaşamıştım.Ondan büyük acı olamazdı benim için.Dişimi sıkarak dayanıyordum onun sadistliğine.13 yaşında başlamıştı eziyetlere 19 yaşıma kadarda devam etti.2 hafta da bir kaçmaya çalışıyordum ve en sonunda kaçmayı başardım.Onda da sen karşıma çıktın işte. İyiki seninle karşılaştım yoksa o işkencelerine devam edicekti ve bundn hep zevk alıcaktı.''diyerek kollarımı boynuna doladım.Niall da hemen kollarını belime dolayıp sarılışıma karşılık verdi hala ağlıyordum.Bu acıları hatırlamak kalbimin ağrımasına neden olmuştu.Ama burada olmazdı.Burada ağlayamazdım.Nialldan ayrılıp göz yaşlarımı sildim.

''Tamam bu kadar ağlama yeter.Hem ben şimdi ki güzel haytıma bakıyorum.Eski hayatımıı hatırlayı bu güzel anları bozamam değil mi?'' diyerek göz yaşlarımı silerken gülümsedim.Niall da bana uyup gülümsedi.Daha sonra uzanıp yanağımı öptü ve ayağı kalktı.Elini  bana uzattığında tereddüt bile etmaden uzattığı elini tuttum.Arka cebinden 100 dolar çıkarıp masaya bıraktı ve benimle beraber çıkışa yürümeye başladı.Bir an durdu ve elini elimden çekip kolunu omzuma atıp beni kendine çekti.Hiç birşey yapmadan onun beni ilerletmsine izin verdim.Bu anı sanırsam bozmak istemiyordum.Emmadan sonra ilk defa birine bu anılarımı anlatmıştım ve iyi hissediyordum.Bunu Niall'a anlatmış olmamda iyi hissetmeme neden oluyordu.