Marriage Love(Niall horan fanfic)

'Özlem'Bölüm 21

Selamsss canımın içleri.2 haftadır aksilik üzerine aksilik yaşadım.Geçen haftada bayramdı o üzden bölüm yazamadım .Abim de Antalyadan gelince onunla biraz gezdik .Ama yinede sevinin dün hayatımıza 5 şebeğin girmesinin 5.yılı .Şimdi şebeklikleri biraz kalmış olsada onlar ilk günki şebekler onlar bizim hayatımız.Dünyanın 5 harikası.Onlara aşığım.

İYİ OKUMALAR

Navigasyon cihazından geldiğimizi belirten ses çıkınca camdan dışarı baktım.Ormanın içinde lüks bir evdi 2 karlıydı ve o evden başka ev yoktu etrafta.Umarım babam burada olurdu.Umarım canlı bir şekilde onu bulurdum.15 yıldır alamadığım baba kokusunu içime çekmek istiyordum.Ona sımsıkı sarılmak asla bırakmamak.Kafamı Niall'a doğru çevirdim .

''Hadi gidelim.''dediğinde kafamı salladım ve kapıyı açıp indim.Eve baktım ve derin bir nefes aldım.İçimde bir heyecan vardı.Babamı görecektim.İçimde bir umut vardı.Onun orada olduğunu söyleyen.

Hızlı adımlarla eve doğru yürüdüm.Kapı kapalıydı.Tam kapının önünde durdum ve Niall'ın yanıma gelmesini bekledim.Kalbimin atışları hızlanmıştı.Onu gördüğümde ne yapacaktım.Direk boynuna atlasam beni tanımayabilirdi.O yüzden ilk kendimi tanıtıp daha sonradan sarılacaktım ama önce kapıyı açmamız gerekiyordu.Ya da kırmamız.

''Nasıl gireceğiz.''Kafamı ona çevirip baktığımda elini çenesine koyup düşündü.Sonra gülümseyip ayağına baktı.Bende baktığı yere baktığımda saksıyı gördüm ve bende onun gibi gülümsedim. eğilip saksıyı kaldırdı.Altında hiç bir şey yoktu.Gülümsemem yüzümde solarken Niall bana çekilmemi söylediğinde ilk önce şaşırdım ama hemen çekildim.Üzerinde olduğum paspası kaldırdı ve altına gülerek baktıktan sonra elini altına atıp metal bir şey çıkardı.Anahtar.Sönen gülümsemem tekrardan yerini aldı.Bazı insanlar gerçekten salak olabiliyordu.Paspasın altına anahtar koymakta neydi.Niall çömeldi yerden kalktı ve anahtarı kapıya taktı.2 defa çevirdiğinde ahşap kapı açıldı.Açılmasıyla birlikte içeri girdim.Evin içi kapı gibi ahşaptandı ve şömine yanıyordu.Kaşlarımı çattım.Babamın burada tek olduğunu düşünüyordum ve de bağlı olduğunu ama karşımda 2 adam karşı karşıya geçmiş konuşarak gülüyorlardı.Kapının sesini duyduklarında bana bakmaya başlamışlardı.

Tıpkı ona benziyordum .Tatyana anneme benzediğimi söylüyordu ama ben ona benziyordum.Son gördüğüm fotoğrafta küçüklüğüm anneme benziyor olsa da şimdiki halim ona benziyordu.Hala fotoğraftaki gibi çok yakışıklıydı çenesinde bazı izler vardı ama hala aynıydı.Gözlerimi ondan almıştım.Saçlarımın rengi de tıpkı onun gibiydi. Bu özelliklerden bile onun babam olduğu belliydi.Bu da benim gülümsememe sebep oluyordu.

''A-Ashley.''Ayağa kalkıp yavaş yavaş bana yaklaşmaya başladı.Sanki hayal mişim de bana yaklaştığında kaybolacak mışım gibi.Yüzümdeki sıcaklıkla ağladığımı anlamıştım.İçimdeki kararsızlıklar gitmişti.Yerine büyük özlemler dolmuştu.Özlemden de büyüktü sanki bu kelime özlemle anlatılamazdı daha fazlaydı.Belimde hissettiğim el kesinlikle Niall'ın eliydi.Güven verircesine belimi sıkıyordu.Kulağımda nefesini hissettim.

''Hadi git ve özlemini gider.''fısıldayarak söylediğinde kafamı salladım.O da onun babam olduğunu hissetmişti.Elimle gözyaşlarımı sildikten sonra giderek bana yaklaşan ve gözyaşları gözlerinde birikmiş adama doğru koştum ve kollarımı boynuna doladım.Hissetmiştim.Onun babam olduğunu hemen hissetmiştim.İçimde ki bazı duygular tekrardan doğmuştu.Tek olmadığımı hissetmiştim.Kendi kanımdan birinin karşımda durduğunu baba duygusunu hissetmiştim ve bu duygu dünyadaki en güzel histi.Ellerini belimin etrafına dolayıp kafasını boynuma dönüp kokumu içine çekti tıpkı benim gibi.Baba kokusu bence dünyanın en güzel kokusundan 2.siydi .1. anne kokusuydu.