Bugün hikayemizin 1.yılı.Benim sorumsuzluğum yüzünden bölüm gelmedi evet ama 9.sınıf oldum ve sınavlarım çok zor.Bende bu yuzden bi karar aldım ve sizden bir şey istiyorum.Bana her haftada yeni bölüm diye hatırlatmanızı böylelikle kitapta devam eder neyse fazla konuşmak istemiyorum.Son olarak umarım barış dolu terörün olmadığını bir yıl yaşarız.Herkese iyi yıllar.
☺☺☺☺☺☺☺☺
17 Aralık 2015
Koskoca 1 yıl olmuştu.Ne çabuk geçiyordu günler.Şuan yanımda olmasa da seviyordum onu.Keşke yüzüne bakıp bunları söyleyebilseydim şuan.Ama o 1 hafta önceki kavgamız aramızı bozmuştu.
1 hafta önce
"Niall lütfen yeter artık ben buna dayanamıyorum.Bızim o adamlar tarafından yönetilmemiz çok saçma.İlişkimize son vermemizi istediler diye bütün yaşadıklarımızı silip atacak değilsin değil mi? Bunu benden isteyecek kadar pislik olamazsın."Niall'ın doğum gününden sonra neden bana soğuk davrandığını öğrenmiştim bugün.Louisle telefonla konuşurlarken duymuştum.Bitirmesi gerektiğini, yönetimin artık birlikteliğimizin bitmesi hakkında toplantı yapıp herkesin onayladığını ve Niall'ın da bunu kabul ettiğini hepsini duymuştum.Şimdi ise karşımda beni umursamaz bir şekilde duruyordu.
"Buraya kadarmış işe Ashley uzatmanın anlamı yok.Bundan sonra beraber olamayız.Seninde hemen buradan gitmen lazım.Yarın haberlerde ayrıldığımızı duyarsan şaşırma.Gülr güle."diyerek arkasını döndü ve kapıyı kapatıp odadan çıktı. O çıktığı anda gözyaşlarım akmaya başladı. Bitirmişti her şeyi.Benim de artık burada durmama gerek yoktu. Hızlıca dolaba yönelip bavulumu çıkardım ve sadece kendi kazandığım parayla almış olduğum kıyafetlerimi alıp içine attım.Odadan hızla çıktım ve bavulu merdivenleri kırmak istercesine indim.Dış kapıyı öyle bir kapattım ki kapıdaki korumalar bana acıyormuşcasına baktı.Sonradan içeriden bir kırılma sesi geldi.Sesi takmayıp hızlıca bavulumla koşmaya başladım.Nereye koştuğumu bilmiyorum ama koşuyorum.
Şimdi
O gün kendimi emma'nın evinde bulmuştum.2 gün uyumamış sonunda göz yaşlarım başımı ağrıtınca ve gözlerim şişince uykuya dalmıştım.Gazetelerde benim evden çıkarken koşarak uzaklaştığım ve ağladığım resimler vardı.Üstünde kocaman harflerle AYRILDILAR yazıyordu.Bu beni yıkıyordu , bitiriyordu ve ben ölüyordum.Odanın içinden hiç çıkmamıştım.Emmanın getirdiği yemekleri köşeye koyuyordum.Bir lokma alsam kusuyordum.Nialldan ayrıldıgım süreç boyunca babam ve emma hep yanımdaydı ama ben onların sevgisini bile hissedemiyordum.Emma odaya girince hiç aldırmadan uzanmaya devam ettim.Bu sefer annesiyle beraber gelmişti.Bakalım ne diyeceklerdi.Emmanın annesi Maria yanıma oturup saçımı okşadı.
"Ashley hadi kalk hayatım banyoya gir biraz kendine gel.Gözlerinin altı nasıl kızarmış o güzelim mavilerin ne hale gelmiş.Hadi kalk bak ben senin yaşındayken aynı şeyi seanle(Emmanın babası) yaşadım ama bak bir kızımız var.Sakın kendini üzme bu bir savaş kazanmak istiyorsan güçlü olmalısın.Güçlü ol ki her şeyi geride bırakabilesin.Şimdi kalk bakalım."Marianın dedikleri doğruydu onu unutmak için savaşmam gerekiyordu ve ben bunu başaracaktım.Yatakta ona doğru dönüp başımı salladım.
1.5 saat sonra
Emmanın hazırladığı yemeklerden yiyip banyoya girmiştim.yarım saat oyalandıktan sonra çıktım.Maria ve Emma yatakta oturmuş beni güler yüzle bekliyorlardı.Emma elindeki kıyafetleri bana uzattı.Siyah bir elbiseydi.
''Pijama yok mu?''
''Var.''
''EE o zaman neden elbise giyiyorum ki.''
''Dışarı çıkacağız da ondan akıllım hadi çabuk giyin ve gel daha saçını yapıp makyaj yapacağız hiç ihtiraz da kabul etmiyorum.''diyerek iç çamaşırlarını da elime tutturup banyoya geri soktu.Canım istemeye istemeye elbiseyi üzerime geçirip çıktım.Emma hemen beni çekip makyaj masasına oturttu.O makyajımı yapıp saçlarımı yaparken ben sadece kendimi ona emanet ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Marriage Love(Niall horan fanfic)
Non-FictionBu şehirden gitmeyi o kadar çok istiyordum ki anlatamam.o yetimhanede her gün dayak yemektense kaçmak daha iyiydi.Ama kaçarken onu göreceğimi ve bana yardım edeceğini hiç tahmin etmemiştim.Hayatım boyunca ilk defa biri bana yardım ediyordu ve o nef...
