Apple Cookies | Taekook √

10-)Kayalar

"Ah vanilyalı,vanilyalı bir şeyler güzel olurdu."

Arabadaki muhabbetimize yaptığı gönderme ile sertçe yutkunup gerginliğimi bozmak için dondurmacı kıza döndüm.

"Ah bir tanede vanilyalı alabilir miyiz?"

"Tabii ki,hemen."

"Hemen geliyorum Jungkook."

Cevap vermesine izin vermeden hızlıca kasaya gidip ücreti ödedim ve dondurmaların erimesine diye koşarak geldiğim yere gidip Jungkook'un elinde bulduğum dondurma mı aldım.Dilimle buluşan yoğun çikolata ve soğuk his yüzünden anında gözlerim kapanırken ağzımdan ufak tefek mırıltılar kaçtı.Yanımdaki adamın varlığını hatırladığımda gözlerimi açtım ama zaten gözlerinin üzerimde olması beni gülümsetti.Gözlerimle dondurmasını işaret ettiğimde sirkelenip dondurmasını yemeye başladı.

"Çok tatlı bayılcam,sence de çok güzel değil mi? Keşke insanlarda dondurma olsaydı."

Yürürken içli içli söylediğim şeylere ufak bir kahkaha attı.

"Dondurma olamam ama istediğin zaman sana dondurma alabilirim."

Gözlerimden kalpler çıkacakmış gibi bakarken,o da bakışlarıma içtenlikle karşılık verdi.

"Şu ilerideki kayalara oturalım mı?"

Sorduğu soru ile hızlıca başımı sallayarak onunla birlikte yürümeye başladım.

İlerideki kayalıklara oturduğumuzda bana verdiği cekete daha sıkı sarıldım.

"Birbirimize sorular soralım mı?"

"Tabii sen başla lütfen?"

Hafifçe bana yaklaştığında gülümseyerek soracağım soruyu düşünmeye başladım.

"Tam olarak mesleğin ne?"

"Kendi şirketimde kıyafet ve takı çizimi yapıyorum bir de bildiğin gibi Yoongi ile bar işletiyoruz."

"Kıyafet mi tasarlıyorsun,oh tanrım çok iyi ama 2 yaptığın iş arasında çok fazla ayrı nokta var bu nasıl oldu,zorlanmıyor musun?"

"Ah hayır çizim yapmayı seviyorum barda Yoongiyi yanlız bırakmamak içindi ne kadar istemese de böyle daha rahat hissediyor hem bana da değişiklik olmuş oluyor fena mı?"

"Yoongi kimseye ihtiyacı yok gibi duruyordu ve biraz sınırlı demekki herkese aynı değil,ah sen de ilk başta vol soğuktun biliyor musun?"

"Tanımadığım herkese karşı öyleyim korkut tutsam özür dilerim."

"Hayır hayır yanlış anladın zaten şimdi öyle düşünmüyorum,gerçekten."

"Nasıl düşünüyormuşsun o zaman bakalım?"

Alaylı tınıda söylediklerine hafif ve gergince kıkırdayıp cevapladım.

"Ah mükemmel biri olduğunu düşünüyorum."

Yanağıma bir öpücük kondurduktan sonra tahminimce beni daha fazla utandırmamak için konuyu değiştirdi.

"Senin için zor olmuyor mu o kadar çocukla uğraşmak?"

"Hayır tabikide çocukları seviyodum zaten biraz yorucu olabilir belki ama eğlenceli."

"Seni yordukları zaman söyle gelip azarlayayım hepsini."

Gülerek omzuna vurdum gerçekten adam gittikçe açılıyordu,ilk tanıştığımız zamanki hâli ile alakası yoktu ve bu beni o kadar mutlu ediyordu ki.