Cesur Velet (bxb)

• 40. Bölüm •

O kadar çok Kemal ve Aşkın için model bulmamı istediğinize dair mesaj atmışsınız ki toplu bi söyleyim dedim.

Hiç önüme tam olarak bu Aşkın ya da bu Kemal diyebileceğim kişiler çıkmadı malesef. Özellikle kafamda kurduğum Aşkın'a yakışan kimseyi bulamadım.

🐿

Olduğum yerde hafif hafif zıplarken önümdeki kapının açılmasını bekliyordum. Omzuma astığım çantayı kavradım. Çok fazla geçmedi ki kapı açıldı ve arkasından Neriman teyze çıktı.

"Aa hoş geldin Aşkın oğlum." Gülümseyerek söylediği şeye karşılık ben de gülümsedim. Annem en son sizden Neriman'a bahsettiğim dediği için bir tık gerilmiştim gelirken ama Neriman teyzenin sıcak gülümsemesiyle tüm gerginliğim yok oldu.

"Hoş buldum Neriman teyze. Nasılsın?"

"İyiyim oğlum." Kapıyı tamamen açıp geri çekildi. "Gel dışarda kalma içeri geç."

Cennet canıma minnet.

Ayakkabılarımı eğilmeden, birbirinin yardımıyla ayağımdan çıkarıp hızla içeri girdim.

"Kemal'le ders çalışacaz. Sınavlarım yaklaşıyor da, dün gel beraber çalışalım demişti."

"Aferin oğlum en doğru kişiyle çalışıyorsun. Kemal çok güzel ders anlatır."

"Bilmez miyim?" Memnuniyetsizce mırıldandım. Aklıma Ayşe denilen kız gelmişti.

"Efendim oğlum?"

"Kemal nerede dedim?"

"Uyanmadı daha Aşkın. Saat 2 oldu gerçi ama galiba geç geldi." Kendisi salona doğru ilerlerken bana yandan bir bakış atıp gülümsedi. "Git uyandırda daha fazla geç kalmayın ders çalışmaya."

Sen şeytannn.

Utanıyormuş gibi bakışlarımı kaçırıp merdivenlere yöneldim.

Hiçte utanmadım. Oğlun götümü yaladı bi kere benim.

O gece benim koyduğum kuraldan sonra, ertesi gün tekrar mesaj atmıştı ama hiçbirine dönmeyip bu sefer gerçekten uyuma numarası yapmıştım. Hatta odamın ışınıda erkenden kapatıp tehlikeye atmamıştım planımı.

Dün ise ben telefonla aramıştım ve çaktırmadan matematikte biraz zorlandığımı söylemiştim. Tabi sazan gibi atlayıp hemen çalıştırmayı teklif etmişti.

Planım basitti. Araya bir kaç gün mesafe koyup özlem serptikten sonra bir buluşma ayarlamaktı. Neredeyse 5 gündür birbirimizi görmemiştik. Buraya kadar başarmıştım. Bundan sonra ise sınırlarını zorlayıp, koyduğum kural gereği bana dokunamayacağı gerçeğiyle onu yüzleştircektim.

Şu zekam da olmasa.

Odanın kapısını açıp içeri girdim. Perdeler kapalıydı ama bu güneşin aydınlığının içeri girmesine engel olmamıştı.

Kapıyı arkamdan kapatıp, yüz üstü bir şekilde uyuyan Kemalime doğru yaklaştım.

Aklıma onu ilk uyandırmak için bu odaya girdiğim gün geldi. Ve nasıl uyandırdığım.