Aşkını özledim Kemali özledim sizi ise çook daha özledim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐿
Yavaş yavaş kendime gelirken gözlerimi aralamaya çalıştım. Gece boyunca gördüğüm rahatsız edici rüyalar yüzünden devamlı uyanmıştım. Düzgün bir uyku çekemediğim için de gözlerim batıyordu.
Yumruk yaptığım ellerimle gözlerimi ovaladım. Görüş açıma giren tavanla oflayıp yataktan doğruldum.
2 gün önceki akşam yemeğinde Kemal'in Ayşem denilen o kıza yaptığı hareket her ne kadar moralime yerine getirdiyse de, bir kaç gündür gördüğüm rüyalar yüzünden yine içime bir huzursuzluk çökmüştü.
Tam olarak ne gördüğümü hatırlamıyordum ama çok huzursuz hissettiren rüyalar oluyordu. Bu huzursuz uykularım yüzünden de 2 gündür okulda ölü gibi dolaşıyordum.
Tabi 2 gündür Kemal'i görememenin verdiği bir streste vardı, o çok ayrı konu. Aşırı yoğun çalışıyor, eve ise neredeyse sabaha doğru geliyordu. Yanına gitmek istiyordum ama mal bulmak için devamlı çalışanlarla oradan oraya gittiği için onu da yapamıyordum.
2 gündür sadece sesini duyarak geçiyordu ve ben onu çok özlemiştim.
Saate baktığımda öğlen 1'e geldiğini gördüm. Sabah okul için kalktığımda Okan mesaj atmış ve derslerin boş olduğunu söylemişti. Bu yüzden tekrar yatıp uyuklamayı tercih etmiştim.
Bıkkınca ayağa kalktım, ayaklarımı sürterek odamdan çıktım ve yüzüme yıkamak için banyoya girdim. Acıkmıştım, annem kahvaltıyı hazırlamış olmalıydı.
Yüzümü kurulayıp banyodan çıktım, adımlarımı mutfağa doğru yönlendirdim. Tam kapıdan içeri girecekken Kemal'imin ismini duymamla duraksadım ve geri çekilip duvarın arkasına geçtim.
"Ben yine de bir konuşayım Aşkın'la." Babamın sesi tedirgin çıkıyordu. "İçim rahat etmez Meral."
"Hayır Sercan, Kemal demedi mi siz bir şey konuşmayın, canı sıkılmasın diye." Annemin konuşmasıyla kaşlarım istem dışı çatıldı.
"İyi de Meral bu öyle kendi başına karar verip reddedebileciği bir şey değil ki... Hem 3 ay şehir dışına çıkmakta ne var? Ben konuşurum oğlumla, hem o da gitmezse mantıksız bir hareket yapmış olacağını anlar."
Neyden bahsettiklerini şimdi tam olarak anlamıştım işte.
"Oğlunu tanımıyormuş gibi davranma Sercan. En iyi sen bilirsin Aşkın'ın kararlarında ne kadar net olduğunu."
Babam tedirginlikle "Ama Meral gitmesi gerek o projeye. Kim bilir gelecekte yaptığı işlere nasıl faydadı dokunacak." Dedi.
Bir müddet sessizlik olunca hafiften kafamı çıkartıp içeriye doğru baktım. Annem, sandalyede oturan babamın önüne geçmiş yüzünü avuçlarının için almış, anlayışlı bir ifadeyle yüzüne bakıyordu.
