Too confuse (Too Innocent book 2) JiaMich Fan Fiction COMPLETED

Chapter 43

JIA'S POV

We're walking back to go home to Eliazo. Wala naman kaming ginawa ni Mich kungdi magtawanan lang. Actually, kapah siya naman talaga ang kasama ko, wala akong choice kungdi tumawa dahil nakakatawa naman talaga siya.

"Alam mo, namiss ko ito" Sabi ni Mich. 

"Sinabi ko din yan kanina, hindi mo lang ako pinansin" Sagot ko. 

"Sorry na" Sabi niya. Lumingon ako sakanya, nakatingin siya sa langit na parang sinasabi na ang langit na ang bahala sakanya.

Bakit kayo ganun? Since nung nakita ko siyang umiiyak sa may Eliazo, nagiging ganyan na siya, parang biglang malulungkot.

Alam ko naman kasi na kahit tanungin ko siya, hindi niya ako sasagutin at sasabihin na malalaman ko in the right time.

Nasa may Gonzaga kami nung may nakita akong matangkad na babae na nakayuko habang naglalakad.

I think pareho kami ng nakita ni Mich kaya nagkatinginan kami.

"Bea" Sabi niya. Umoo ako at tumakbo papunta sakanya. Nasa gilid ko lang din naman si Mich.

"Bei" Tawag ko. Inangat naman niya ang ulo niya at nakita kami.

"Where are you going?" Tanong ko.

Ng hindi siya sumagot ay lumapit ako sakanya at hinawakan ang wrist niya.

"May problema ba?" Tanong ko ulit.

Tinignan niya ako then tinignan niya din si Mich then balik sa akin.

"Tell me, ako ba ito?" Tanong niya ng mahina. Na halos pabulong na.

Tinignan ko ang kamay niya at tinaas nito ang hawak niya, isang papel.. no, it's a newspaper.

I realized that that is the Guidon. I've read some of it before.

Kinuha ko yun sabay sa paglapit sa akin ni Mich.

I scan the first page, one artcile caught my attention, it was an accident happened maybe a month and a half ago.

As I read the article with Mich, flashbacks of that accident came.

Every single details of it.

The moment when Bea ran, when I heard a squeaking sound. The feeling that I prayed to all saints and hope that that is not what I an thinking.. Until I saw students forming a circle and when I go passed through them, I saw her.. I saw Bea blood all over her.

Hindi man sinasadya, tumulo ang luha ko, remembering all those bring back all the pain.