Meet me under the mistletoe~Larry Stylinson (Dutch)

🎄~6~🎄

Pov Harry:

Nog steeds vol ongeloof kijk ik naar de jongen. Hij was het! Dat voel ik!

''Ben jij...'' begin ik voorzichtig.

''Heb ik met jou...?'' vraagt hij, ik knik. Hij glimlacht verlegen. Hij is echt heel schattig. Hij kijkt naar beneden. Ik til zijn kin op met mijn vinger waardoor hij me wel moet aankijken.

''Niet zo verlegen'' fluister ik, hij bloost en glimlacht een beetje wat dat er echt gewoon te schattig uit.
''Hoe noem je?''

''Louis'' zegt hij bijna onverstaanbaar.
''En jij?''

''Ik ben Harry'' Ik pak zijn handen vast en hij kijkt me aan.
''Wil je die kus nog eens over doen?'' vraag ik in de hoop dat hij ja zegt. Dan voel ik zijn lippen op de mijne. Hij likt over mijn lip en onze tongen spelen een vurig spelletje dat ik deze keer win. Ik heb de leiding en hij lijkt er geen problemen mee te hebben. Als we beiden geen lucht meer hebben, laten we los. We kijken elkaar diep in de ogen aan. Onze hoofden lijken wel als magneten naar elkaar toe te trekken en weer raken onze lippen elkaar. Mijn mond lijkt zich wel automatisch te openen en Louis' tong vindt zijn weg in mond. En als we weer geen adem hebben trekken we terug.

''Harry, ik, jij-'' stottert hij, ik leg mijn vinger op zijn lippen om hem te laten stoppen met praten.

''Kom, we gaan iets drinken'' Ik pak zijn hand vast en we schaatsen zo samen van de schaatsbaan.

We doen onze schoenen weer aan en geven de schaatsen terug aan de vrouw achter de balie.

We gaan naar de bar naast de schaatsbaan en bestellen allebei wat te drinken. Hij kijkt de hele tijd al naar beneden en aangezien we aan een iets hogere tafel staan in de plaats van aan een lagere tafel zitten, is het nogal gemakkelijk om naar beneden te kijken.

''Louis?'' hij kijkt op en zijn mooie blauwe ogen ontmoeten mijn groene.

''Harry'' zegt hij op dezelfde toon terug, hij heeft gevoel voor humor.

''Ik ben blij dat we elkaar terug hebben gevonden'' zeg ik zachtjes en ook verlegen.

''Ik ben daar ook heel blij om Harry'' zegt Louis, we kijken weer in elkaars ogen en Louis' verlegenheid lijkt wel weg te zijn ofzo want hij haalt gewoon een hand door mijn haar. Ik moet erdoor glimlachen.

'''L-louis'' nu was het mijn beurt om te stotteren.
''Wi-l je me-et mij d-d-daten?'' hij grinnikt en knikt. En voor dat ik het weet drukt hij zijn lippen weer op de mijne wat dat ik erg fijn vind. Maar hij trekt ookal snel weg.

''H-het spijt me ik-k, wij heb-en no-og niet eens ged-ated''

''Dan is dit onze eerste date'' zeg ik om hem gerust te stellen, hij glimlacht verlegen en hij bloost weer.

Ahh het is zelfs zo erg dat ik mijn eigen boek schattig vind!!!