SON ŞANS AŞK | Kardeşlerim

22. Bölüm

hata üstüne hata yapıyorsun Alaca! ne vardı da öpüyorsun ki çocuğu? hayır gerçekten sevgili bile değilsiniz, bidakka... hislerim? ben... ben ondan etkilenmeye mi başlıyorum? olmaz olamaz imkanı yok! bu bir oyun ve sen yenileceğin oyunları oynamazsın Alaca. iyi de Tolga ile oynamıyorsun ki, kardeşlerle oynuyorsun onları zaten yeneceksin, peki bu süreçte oyun arkadaşına mı yenileceksin? sormuştum ona ya birbirimize yenilirsek demiştim ve ilk anlaşmayı bozan taraf olma yolunda aptal adımlarla ilerliyordum

Güünaydıın! ben Belisa okula gitmeme yarım saat kalmış ve ben acelem yokmuş gibi makyaj masasının önündeki pufa oturup aynadaki yansımamla konuşuyorum.

Derin bi iç çekişimin ardından çantamı alıp odamdan çıktım. alt kata indiğimde hazırlanmış kahvaltı masasında sadece babamın oturduğunu görüyordum.

"Güünaydın!" onu öpüp bir sandalye çekerek oturdum.

"Günaydınn! güzel kızım" demesinin ardından ekledi.

"ayrı bi mutlusun bu gün bir şey oldu da benim mi haberim yok?"

"sizce haberiniz olmaması gibi bir ihtimal var mı Ertuğrul bey?"

küçük bir kahkaha attı.

"tabiki de yok"

bende güldüm. eline kupasını alıp kahvesini yudumlarken gözlerim etrafta halamı arıyordu.

"halam nerde?"

bardağı dudaklarından çekip yutkundu.

"erkenden çıkmış, bana da bir şey söylemedi bu aralar gizemli takılıyor hanımefendi"

"ya da eve hiç gelmemiş"

kaşları çatıldı.

"o varsayıma nasıl ulaştın?"

"dün taktığı küpeleri çok beğenmiştim diğer eşini odama bırakacaktı ve baba Petek Alaca hiçbir şeyi unutmaz"

kafasını salladı düşünceli bir şekilde.

kolumdaki saate bakıp yalnızca 15 dakikam kaldığını gördüğümde masadan kalktım.

babamı öpüp bahçeye çıktım. şoförün açtığı kapıdan bindim ve kulaklarımı takıp yolu izlemeye başladım.

Kötülükler Kralı Tolga' dan Bir Yeni Mesaj Bildirimi

Tolga: Günaydın prenses.

Belisa: Günaydın.

Tolga: Okul sensiz çekilmiyor çok yabancı hissediyorum kendimi.

Gelmiyor musun?

Belisa: 5 dakikaya oradayım ^^

Tolga: Muhteşem :)

telefonu kapatıp montumun cebine koydum. tekrar gözlerimi yola çevirdiğimde okulun bahçesinin önünde durduğumuzu gördüm. arabadan inerek çantamı aldım ve okula doğru yürümeye başladım. Okula girip sınıfa çıkmam beş dakikamı almıştı. Tolga' nın yanına oturdum. Kolunu omzuma koydu ve etrafı izlemeye başladı.

"Pek bi üzgünler, güya suçluymuşum ya ben yazık kanıtlayamadılar"

Sınıfa kardeşler ve Doruk girerken bir bir sıraladı Tolga kelimeleri. Gülüp eşlik ettim ona.

"Yakalanmadığın sürece her şey yasaldır"

kahkahlarımızdan rahatsız olup göz devirdiklerinde daha çok gülmüştük. Hocanın gelişiyle herkes ayağa kalktı.