Sisters in crime

26. Connor

Ik weet niet of ik blij moet zijn dat ik niet degene ben die er een puinhoop van heeft gemaakt of het jammer moet vinden dat Lee misschien nooit bij de geheime dienst zal komen. Er bestaat zelfs een grote kans dat we deze opdracht nooit afgerond krijgen.

Zuchtend draai ik me op mijn rug om nog maar eens naar het plafond te staren. Het is elf uur zaterdagmorgen en ik heb geen idee wat ik met mijn dag aan moet. Gisteravond heeft Johan laten weten dat Lee zich voorlopig niet meer met de opdracht bezighoudt. Ze zal bij de familie Van Rooij blijven wonen zolang afgesproken is en ze speelt nog steeds voor uitwisselingsstudente, maar ze gaat niet meer op onderzoek uit. De familie heeft argwaan gekregen. Dat weten we door de zender in de werkkamer bij hen thuis. Ik vraag me af hoe we nu verder moeten.

Mijn hand glijdt naar mijn nachtkastje alsof 'ie verwacht dat daar de oplossing ligt. Voor ik het weet heb ik mijn telefoon vast. Als vanzelf navigeer ik naar de foto van Toby. Ik heb 'm gisteravond op zijn Facebookprofiel gevonden en het is zo'n schattige foto dat ik er maar naar blijf kijken. Opeens moet ik denken aan wat Johan gistermiddag tegen me zei. Praat Toby echt zoveel over me? Voor ik het maar heb kunnen denken krijg ik een sms'je van een onbekend nummer.

Wat hoor ik? Heeft Lee zich laten ontmaskeren? Wel een goede actie van jou trouwens met dat gif. Toby

Mijn hart klopt in mijn keel. Het is van hem. Hij heeft mijn nummer. Dat heeft hij natuurlijk via de geheime dienst gekregen. Daar kun je geen geheimen hebben voor elkaar. Mijn vingers glijden over de toetsen voor een berichtje terug. Klopt. Weet niet hoe nu verder. X Connor

Misschien was dat kusje wel wat teveel. Of toch niet? Ik knap bijna uit elkaar van spanning. Wat als hij iets voor mij voelt? Ik voel zeker iets voor hem, dat kan ik nu niet meer ontkennen. O, dit is zenuwslopend.

Komt goed. Zin om vanmiddag af te spreken? We zouden erover kunnen brainstormen. X Toby

Hij doet het ook! En vanmiddag al? Kan ik dat zo snel? Wat moet ik aan? Nee, hiervoor ben ik niet gemaakt. Ik heb tijd nodig. Maar ik wil hem ook zien. Verliefd zijn is zo moeilijk.

Wil je alleen brainstormen of ook nog andere dingen doen? Ik schrik er zelf van. Dit soort dingen zeg ik normaal gesproken nooit tegen jongens. Met een ruk sta ik op. Ik moet mijn kast inspecteren. Of misschien kan ik beter die van Lee nemen. Mijn kleren zijn allemaal zo saai. Heel praktisch en fijn, maar absoluut niet geschikt voor een date. Ik zou het witte shirt met de blauwe strepen van Lee kunnen lenen. Als ze dat niet mee heeft genomen of uit heeft geleend aan Sydney tenminste.

Mijn telefoon gaat weer. Ligt eraan waar je zin in hebt. Er zijn zoveel dingen die ik met je zou willen doen. X Toby

Oké, zo is het genoeg. Ik moet iets vinden om aan te trekken en dan met hem afspreken.

 -

"Hey Connor." Toby haalt zijn hand door mijn krullen. "Het ziet er zo ook leuk uit. Ik heb je alleen nog maar met een staart gezien."

"Ja. Dat is praktischer tijdens de training, vind je niet?" Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen? Vanmorgen leek het nog zo'n goed idee. Ik had moeten weten dat ik nooit weet wat ik moet zeggen in zo'n soort situaties.

"Klopt." Toby werpt een blik op het plein voor ons. "Wil je een terrasje of een ijsje?"

"Doe maar een ijsje," antwoord ik. Dat lijkt me veel romantischer. Het is alleen wat minder romantisch dat ik de volgende minuut zwijgend naast hem naar de ijssalon loop en vervolgens uitgebreid alle smaken bestudeer omdat ik niet weet wat ik moet doen of zeggen. We bestellen allebei een ijsje en lopen dan weer naar buiten.

Toby pakt mijn vrije hand. "Laten we op het grasveld bij de kerk gaan zitten. Daar is het vast wat rustiger dan hier."

Het kan me niet schelen. Al had hij voorgesteld om op de vuilnisbelt te gaan zitten. Ik ben veel te overdonderd door zijn hand in de mijne. Ik word helemaal warm van binnen. Kan hij me alsjeblieft nooit meer loslaten?

Dat gebeurt uiteraard wel als we bij het grasveld aan zijn gekomen. We gaan op een plekje in de zon zitten, in de buurt van een standbeeld van één of andere heilige. Het is alsof we elkaar al jaren kennen.

Toby kijkt me aan. "Wil je nog over de opdracht praten? Of wilde je het liever ergens anders over hebben?"

"Waarover?," vraag ik, hoewel ik dat dondersgoed weet.

"Over... ons." Hij buigt zich naar me toe en kust me. Er valt een druppel van zijn aardbeienijs op zijn voet, maar dat lijkt hij niet te merken.

Het is alsof ik sterretjes zie zoals stripfiguren dat altijd hebben als ze gevallen zijn. Ik ben totaal van de wereld. Het is helemaal niet eng ook. Fijn juist. Voorzichtig gaan mijn lippen een stukje van elkaar om zijn tong door te laten. Dit is de beste dag van mijn leven.

Toby trekt zich terug en kijkt me lachend aan. "Weet je, Connor? Jij bent het leukste meisje dat ik ooit ontmoet heb."

"Hoeveel meisjes heb je in je leven ontmoet? Je moeder en mij?," grap ik. Ik kan het me niet voorstellen. Hij is zo knap en gespierd. Er zwermen vast hordes meisjes als bijen om hem heen. Wat heb ik dat zij niet hebben?

"Veel. Ik heb er een aantal zien komen en gaan bij de geheime dienst en ik heb natuurlijk ook gewoon op school gezeten. Maar ik heb nog nooit zo iemand als jij gezien met je mooie krullen en die lieve lach." Hij haalt zijn hand weer door mijn haar. "Lieve Connor, ik kan het niet ontkennen. Ik vind jou heel leuk."

"Ik jou ook." Het is eruit en ik ben niet eens meer zenuwachtig. Het voelt goed. Met mijn duim veeg ik de druppel ijs van zijn voet en dan zoenen we nog een keer.

- - -

A/N Tja, het schept blijkbaar nogal een band om samen vechtsporten te oefenen ;). Misschien dat het een klein beetje te snel gaat, maar anders kwam het niet uit met de rest van het verhaal. En oké, misschien ook omdat ik stiekem zelf ook een beetje verliefd op hem ben. Tot maandag!