Sisters in crime

31. Lee

Ik heb ze wel gehoord. Emil heeft een hele tijd bij de deur met Sydney staan te praten. Ze palmt hem helemaal in. Ik weet niet of ik dat goed of slecht moet vinden. Hij is mijn vriendje. Ze moet van hem afblijven. Aan de andere kant is Emil waarschijnlijk gevallen op de verleidelijke Hannah uit Liverpool en niet op lievelingetje van de leraar Lee.

Als ik de voordeur dicht hoor klikken, spring ik op van de bovenste traptrede vanwaar ik het hele gesprek heb afgeluisterd. Dat is het enige dat ik nog kan, afluisteren. Het vormt ook een goede afleiding, want als ik bezig ben met iemand anders' leven dan ben ik niet bezig met dat van mij. Mijn leven is totaal naar de kloten. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het liefst zou ik Marissa of Ellen bellen voor een lang en serieus gesprek, maar dat gaat niet. Hoe kan ik hen nou weer uitleggen in wat voor een situatie ik zit? Ik ben de enige die dit kan oplossen en ik heb geen idee hoe.

Nou ja, er is één optie, maar die is te moeilijk om 'm ook maar te overwegen. Ik kan Emil niet dumpen. Ook niet als hij eigenlijk gevallen is voor een heel ander meisje. Ik zou me onuitstaanbaar kunnen gedragen zodat hij mij dumpt, maar dat wil ik ook niet. Bij hem voel ik me bijzonder. Ik voel me een echte prinses als hij me vertelt hoe mooi of lief ik ben. Als we zoenen dan voel ik zoveel gebeuren in mijn buik dat ik het niet precies kan omschrijven. Zijn houding van haat tegen de buitenwereld verandert voor even als ik in zijn buurt ben. Dan is het alsof er een zachte kant van hem naar boven komt die niemand anders kent.

Voetstappen op de trap verraden dat hij naar boven komt. Door de open deur van mijn kamer zie ik dat hij niet hierheen komt, maar naar zijn eigen kamer gaat. Zou hij ook voelen dat er iets niet goed is? Nee, vast niet. Hij is gewoon gestrest vanwege de examens en zijn vaders wraakplannen op de burgemeester. Dat moet het zijn. O, hoe kan ik zijn leven nou weer kapot maken? Maar het moet. Als het nu niet gebeurt dan gebeurt het een andere keer wel.

Langzaam loop ik naar de deur. Daar twijfel ik nog even, maar ik ga toch door naar de kamer van Emil. Heel zachtjes klop ik aan voordat ik naar binnen ga. "Hi. Whom where you talking to?"

"The mail girl." Interessant. Hij vertelt er niet bij dat de zogenaamde Lieke het meisje van de post is. Wil hij soms voor mij verborgen houden dat hij het goed met haar kan vinden? Wil Sydney hem van me afpakken als wraak? Nee, ik word echt paranoïde van dit gedoe.

Ik ga op zijn bed zitten en strijk mijn blouse recht. "We need to talk."

"What about? I've already told you a zillion times that Lieke is just a girl from school. You just shouldn't be so jealous," reageert Emil. Hij draait zijn bureaustoel en kijkt me aan. Gaat hij expres niet verder met waar hij mee bezig was omdat hij iets te verbergen heeft?

Ik weet zeker dat hij er ook bij betrokken is, ik kan het alleen niet bewijzen. En ik wil het ook niet. Ik moet hem redden, maar hoe? Ik kan hem moeilijk vragen om met me mee naar Engeland te gaan en hem dan bij mijn ouders in de kelder laten onderduiken. Hoewel... Als we samen hieruit vluchten en ik hem de kelder in kan smokkelen dan kunnen we daar best samen wonen.

"Just tell me what you have to say, okay?" Emil lijkt zijn geduld te verliezen. "Today, if it's possible. I have other things to do."

"I just wanted to say that... I like you so much and I wish we could spend more time together, but I understand that you have to study for your exams." Ik kan het gewoon niet. Het is makkelijker om hem zijn gang te laten gaan met zijn criminele zaakjes dan om hem te dumpen. Ook al heb ik daar het volste recht toe, want deze relatie is echt niet zoals het hoort te zijn. Dat weet ik zelfs, met mijn absolute gebrek aan ervaring.

Hij knikt begrijpend. "Sorry, but I'm just not so romantic. But we could go to the cinema if you want."

Ik voel zijn hand al in de mijne en de popcorn ligt bij wijze van spreken al op mijn tong. Daar heb ik zin in, om met hem in een donkere zaal te zitten en me even geen zorgen te maken over wat dan ook. "I would love that." Een beetje een romanticus was eigenlijk wel leuk geweest, maar ik ben al lang blij dat hij me niet koste wat het kost zijn bed in probeert te praten. Dankzij dat soort jongens heb ik nooit verliefd willen worden.

"Well, then make sure you wear something nice and be ready at six thirty. You can choose the movie."

Daarmee laat ik me niet afschepen. "Can I just have a kiss? I love your kisses."

Emil grinnikt. "Good to hear that." Hij rolt zijn bureaustoel naar het bed, pakt mijn handen vast en kijkt diep in mijn ogen. "You can get as much kisses as you want, because you're so special Hannah."

Vlinders vliegen in polonaise door mijn maag. Wat doet deze jongen met me? Hoe kan hij mij betoveren als een gemene tovenaar uit een slechte tekenfilm? Zijn lippen komen dichterbij. Ik voel mijn hele lichaam tintelen. Dan vinden onze tongen elkaar. Ik kan dit wel de rest van de dag blijven doen. Mijn zussen zouden me zo hard uitlachen als ik ze dat vertelde, maar ik kan hen toch niks meer vertellen. Ze zien me als een verrader. Alleen maar omdat ik niet van steen ben, zoals Sydney, of heilig, zoals Connor. Mijn vriendje is de enige die me nog leuk vindt. Daar moet ik maar van genieten.

- - -

A/N Jongens, ik heb een probleem. Over een week of vijf/zes is dit verhaal afgelopen. En dan zou dus deel 2 online moeten komen, alleen ik heb nog geen cover. Is er iemand onder jullie die mij zou kunnen/willen helpen? Het probleem is voornamelijk het vinden van een plaatje. In deel 2 krijgt Lee schietles en dat is een belangrijk onderdeel van het verhaal, dus als iemand toevallig een geschikt plaatje tegenkomt dat met schieten te maken heeft dan hoor ik het graag.

Edit: Inmiddels heeft iemand een cover voor me gemaakt.