[1409 haziran yirmi sekiz salı - keşif birliği kamp alanı]
Yıldızlı bir gecede üç ekip kaptanı yaktıkları küçük ateşin başında oturuyordu. Hava gece olmasına rağmen aydınlık ve ışıktı. Çok hafif bir yaz esintisi vardı.
"Onu birliğe almanın doğru bir karar olduğundan emin değilim Erwin."
Levi, gözlerini ateşten ayırmadan konuştu. Söyledikleri kıskançlıktan falan değildi. İnsanlara hiç güvenmiyordu sadece. Sarışın adam omuz silkti. Elindeki tahıl ekmeğinden bir ısırık daha aldı. Kimseyi birliğine almak gibi bir amacı yoktu ama katılmak için fazlasıyla ısrarcı bir insanı da öylece ortada bırakmazdı, hele genç ve güzel bir kızı.
"Bunu Hange'ye söyle Levi."
Erwin sinsice gülümseyerek abartılı bir ifade ile konuştu. Levi ona göz devirdi. Hange elindeki ekmeği sağ eline alarak salladı. Sol elini Levi'nin omzuna attı ve savunmacı bir ifade ile konuştu.
"Hey! Bütün suçu bana yıkıyorsun ama! Levi sen onu dinleme, ona bir kadın olduğu için hayır diyemeyen Erwin'di."
"Çek ellerini üzerimden ucube."
Erwin onlara kıkırdamış ve ekmeğinin son parçasını da ağzına attıktan sonra biraz daha ateşe yaklaşmıştı. Gözlerini kapattı ve hafif meltemi teninde hissetmeye başladı. Hepsi daha gençti. Yirmilerini yenice geçmişlerdi. Pek bilindik olmayan bir paralı asker birlikleri vardı. Yaklaşık on kişi ile çıktıkları bu yolculukta, şuanda bi' bin kişi kadar varlardı.
"Göğsünün biraz üstünde, boynunda haç izi vardı gördünüz mü?"
"Vay canına Erwin, gözlerin çok iyi görüyor."
Hange sarışını iğnelemiş ve Erwin'le gülüşmüşlerdi. Levi ise memnuniyetsiz bir ifade ile onlara göz devirdi.
"Tapınak şövalyelerinden birisini aramıza almak kulağa çok mantıklı gelmiyor."
"Tam da bu yüzden onu aramıza almalıyız ya. Tapınak şövalyesi olsun ya da olmasın o iz onun iyi bir asker olduğunu gösterir. Bize güç lazım Levi. Daha güçlü olabilmek için, daha iyi yerlere gelebilmek için."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İchirin No Hana ❦︎ Attack On Titan
FanfictionGüce olan arzu muydu insanı canavarlaştıran; yoksa şehvet miydi günahkâr kılan. Belkide sadakâtti insanı köleleştiren. Ancak tek gerçek, tüm bu bilinmezlik denizinde insanı dibe çeken küflü prangalardı. Bazen insanlar bazen de duygular. Levi Ackerma...