Bugün attığım ikinci bölüm, öncekini okumayı unutmayin
[1411 mart sekiz cuma - cezayir ]
"Ne sikim yaptığını sanıyorsun!"
Levi'nin öfkeli sesi Karina'nın kulaklarına iliştiğinde, kadın kıkırdamış ve koşmaya devam etmişti. Bir yandan da Levi'nin kolunu asılıyordu. Genç adamın öfkeli olmasını hiç umursamıyordu.
"Ben komik bir şey göremiyorum."
Levi'de koşarken konuştu ters bir şekilde. Bu saçma olayın neden başına geldiğini anlayabilmiş bile değildi.Olayın en başına gitmek gerekirse, genç adamın neden burada olduğu hakkında ufacık bir fikri bile yoktu ama kadının sürüklemesi yüzünden oda koşuyordu. Bunu sevmese bile Karina ile olması belki birazcık çekilir kılmıştı.
"İfaden komikti işte ne uzattın sende."
Karina ifadesiz adama göz devirmiş ve eleştirerek konuşmuştu. Arkasına baktığında artık kovalanmadıklarını görünce durakladı ve ellerini dizlerine koyarak nefeslendi. Görmese bile Levi'nin üzerindeki delici bakışlarını hissediyordu.
Keşif Birliği'nin öncü grubu olarak Levi ile beraber ön keşif yapıyorlardı, biraz ara vermek ve dinlenmek için ayrılmışlardı. Karina bir bara girmiş ve cebindeki birkaç gümüş para ile kendisine bir içki siparişi vermişti. Ancak içki molası pek istediği gibi gitmemişti.
Karina; azgın herifin teki bardaki garson kadına sarkıntılık etmesi ve fazla abartıp işi taciz seviyesine taşımasıyla sinirlerini alamayarak elindeki içki şişesini adamın kafasına patlatmıştı. Ancak olay bununla kalmamış ve barın içi birkaç saniye içinde savaş meydanına dönmüştü. Tamam güçlü bir askerdi evet ama yirmiden fazla adamı tekte öldürebilecek kadar da güçlü değildi en azından o zamanlar, daha yirmisini yenice bitirmiş bir kızdı sonuçta.
Levi ise sakince barın olduğu sokağın başındaki büyük alanda, atların otlatıldığı yerde bir ağacın altına yaslanmış ve dinlenmeye çalışıyordu ama Karina sayesinde onunda molası pek iyi geçmemişti. Oraya doğru koşarak gelen kadınının ismini bağırmasıyla gözlerini açmış ve irislerine yansıyan görüntüyle sinirlenmeden edememişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İchirin No Hana ❦︎ Attack On Titan
FanfictionGüce olan arzu muydu insanı canavarlaştıran; yoksa şehvet miydi günahkâr kılan. Belkide sadakâtti insanı köleleştiren. Ancak tek gerçek, tüm bu bilinmezlik denizinde insanı dibe çeken küflü prangalardı. Bazen insanlar bazen de duygular. Levi Ackerma...