Does Love Even Exist?

9

Τα δάκρυα μου είναι ατελείωτα αυτές τις μέρες. Έφυγε για πάντα, ο μοναδικός άνθρωπος που αγάπησα περισσότερο από τον εαυτό μου χάθηκε. Μαμα θα μου λείψεις.. τα βουρκωμένα μάτια μου κοιτούν αυτά του Lucas. Θέλω να φύγει, να μείνω μόνη αλλά δεν ακούει ποτέ, είναι τόσο ξεροκέφαλες, έχει αρχίσει να με κουράζει.

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω το ταβάνι του δωματίου μου, όχι πάλι αυτά τα όνειρα. Από τότε που επέστρεψε, επέστρεψαν και αυτά. Σηκώνομαι και κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Έχω πάλι πρησμένα μάτια από το κλάμα.

Φοράω το ρούχα μου και βγαίνω για το σχολείο, δεν ξέρω πλέον πως να νιώσω που ο Lucas επέστρεψε. Νιώθω ότι όταν κοιτάω τα μάτια του όλες αυτές οι ανάμνησης επιστρέφουν. Τι φταίει και αυτός που απλά ήθελε να βοηθήσει. Κοιτάω την «αγαπημένη» γκρίζα καγκελόπορτα με τον Lucas δίπλα να καπνίζει σαν να με περιμένει. Δεν θέλω να του γίνομαι βάρος μόνο και μόνο επειδή με βλέπει συνέχεια μόνη. Μπορώ και χωρίς φίλους πλέον.

"Καλημέρα" λέει χαμογελαστός.

"Γεια" λέω όπως πάντα κακόκεφη.

"Πάλι μούτρα, τι σου έκανα αυτήν την φορά" περνάω την καγκελόπορτα με εκείνον να με ακολουθεί. Δεν έκανε κάτι αλλά φτάνει που με ενόχλησε στο όνειρο. Όχι δεν είμαι καθόλου υπερβολική..

Συνεχίζω να προχωράω προς το σχολείο όταν συναντιέμαι με εκείνον.

"Χευ, Melanie χιιιιλια συγνώμη για ότι έγινε στο πάρτι ήμουν πολύ μεθυσμ-" ο Kai σταματάει την πρόταση του όταν βλέπει τον Lucas πίσω μου, το πρόσωπο του αλλάζει αμέσως σε ενοχλημένο. Δεν αντέχω άλλο αυτό το δράμα θέλω να με αφήσουν όλοι ήσυχη. Δεν θα βρω πουθενά την ηρεμία μου τελικά. Αφήνω τα αγόρια να μαλώνουν για πάρτυ μου και μπαίνω μέσα στην ταξη μου.

Τι ειρωνία ο καλύτερος μου φίλος και ο πρώην μου να μαλώνουν για μένα.. αλλά ο Lucas νοιάζεται για μένα και του είμαι ευγνώμων για όσα μου έχει κάνει. Πρέπει όμως να βάλω ένα τέλος σε αυτό το χάος. Θα του πω να ξανά γίνουμε όπως πριν, δυο άγνωστοι. Το μόνο που του προκαλώ είναι προβλήματα και είναι το τελευταίο που θέλω για εκείνον. Θα του το πω σήμερα, στο κτήριο. Όσο και να με πονάει αυτό που πάω να κάνω είναι για το καλύτερο όλων μας. Πριν μάθει ο μπαμπάς ότι βγαίνω πάλι μαζί του και ολα γίνουν χειρότερα.

Βγάζω το βιβλίο της έκθεσης αφού το κουδούνι έχει χτυπήσει για μέσα και χάνομαι για ακόμα μια φορά στις σκέψεις μου. Ακόμα δεν ήρθα και θέλω να φύγω.

[...]

Ανεβαίνω προσεκτικά τις σπασμένες σκάλες του κτιρίου. Για ακόμα μια φορά η θέα μπροστά μου με αφήνει άφωνη. Κάθομαι στο ίδιο τούβλο όπως την προηγμένη φορά και κοιτάω το γυρισμένο σώμα του. Με πονάει που θα το κάνω τόσο νωρίς..

"Γιατί ήθελες να μιλήσουμε" ο τρόπος που το λέει είναι κρύος και δεν γυρνάει να με κοιτάξει. Περνώ μια βαθιά ανάσα.

"Lucas, όλο αυτό πρέπει να σταματήσει" λέω όσο μπλέκω τα χέρια μου, η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα από ποτέ. Φοβάμαι τι θα συμβεί από δω και πέρα. Εκείνος δεν μου απαντάει και συνεχίζει να κοιτάει την θέα. Μου το κάνει τόσο δύσκολο..

"Απλά νομίζω βλέπεις και εσύ ότι τα πράγματα από τότε π-" με διακόπτει το δάχτυλο του στην άκρη των χειλιών μου. Τα μάτια του κοιτούν τα δικά μου κάπως απογοητευμένα.

"Δεν τηρείς τις υπόσχεσης σου" τον κοιτάω με σηκωμένο φρύδι, γιατί προφανώς δεν ξέρω τι εννοεί. Αναστενάζει απογοητευμένος και κατεβάζει το δάχτυλο του "μου υποσχέθηκες ότι δεν θα με ξανά αφήσεις"

Τον κοιτάω θλιμμένη γιατί τα θυμάμαι αυτά τα λόγια, δυστυχώς τότε δεν μιλούσε η λογική..

"και εκεί που νόμιζα ότι επέστρεψες με ξανά εγκαταλείπεις για δεύτερη φορά και στα μάτια σου δεν βλέπω ίχνος μετανοίας" τα λόγια του με πονούν αλλά μου αξίζει.

"Συγνώμη" καταφέρνω να πω χαμηλόφωνα, σχεδόν δεν ακούγεται. Το χέρι του πλησιάζει το μάγουλο μου και το χαϊδεύει, όμως εγώ αδυνατώ να τον κοιτάξω.

"Μην ζητάς συγνώμη, γιατί τίποτα δεν τελείωσε ακόμα Melanie" πλησιάζει το πρόσωπο μου και ενώνει τα χείλια μας. Παγώνω στην θέση μου αλλά αμέσως ανταποδίδω στο φιλί. Τα χέρια του ταξιδεύουν γύρω από την μέση μου όσο κατεβαίνουν προς τα οπίσθια μου. Τα χέρια του μπαίνουν μέσα από την φόρμα μου και ξεκινάει να τα χουφτώνει αισθησιακά. Αφήνει υγρά φιλία στον λαιμό μου ενώ η ανάσα μου γίνεται κόφτη και απολαμβάνω την στιγμή.
Είναι τόσο δηδηχηδηδβδβδ
ΞΥΠΝΑ MELANIE!Υποτίθεται πως θα έβαζα ένα τέλος σήμερα.

Χωρίζει απότομα τα χείλια μας και με κοιτάει με χαμόγελο.

"Όμως το σώμα σου λέει αλλά" τα μάγουλα του κόκκινα και το βλέμμα του τόσο μεθυστικό, ποσό εύκολα μπορεί να μου αλλάξει γνώμη. Έχει τόση μεγάλη επιρροή πάνω μου.

"Ότι πεις ηλίθιε" λέω και σηκώνομαι για να φύγω. Δεν πιστεύω ότι πάλι κατάφερε να με κάνει ότι θέλει και με αυτόν τον τρόπο.. ωραίοι φίλοι είμαστε τέλος πάντων.

"Θα τα ξανά πούμε ηλίθια" μου φωνάζει από πίσω. Τουλάχιστον αυτήν την φορά δεν με ακολούθησε.