Does Love Even Exist?

24

*ημερα της εκδρομής*
{2 εβδομάδες μετά}

Κοιτάω τα βουνά έξω από το παράθυρο του λεωφορείου. Η θέα είναι απίστευτη αλλά η διαδρομή τόσο κουραστική.

"Σου πάει η μαύρη σκιά πάντως, να φοράς πιο συχνά" μου λέει η Emily με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Μας ανάγκασαν να κάτσουμε μαζί γιατί μαλλιοτραβήχτηκε με την κολλητή της που φόρεσε την ίδια μπλούζα με εκείνη. Κοιτάω την μούρη της και στριφογυρίζω τα μάτια μου χωρίς να δώσω καμία απάντηση. Να της θυμίσω ότι είναι με τον πρώην μου, δεν πρόκειται να γίνουμε φίλες.

Το λεωφορείο σταματάει μπροστά από ένα ξενοδοχείο. Δεν το λες και πεντάστερο αλλά φαίνεται ωραίο. Βάζω την τσάντα μου στους ώμους μου και περιμένω να τελειώσουν το μέτρημα. Μόλις τελειώσουν όλοι πετάγονται και μπαίνουν σαν κοπάδι από βουβάλια στο ξενοδοχείο. Οι περισσότεροι γκρινιάζουν που δεν έχει πισίνα ή τσουλήθρες, σοβαρά τώρα, πισίνα στους -7? Προσπερνάω το κοπάδι και ψάχνω το δωμάτιο μου.

"Melanie" γυρνάω το σώμα μου για να δω μπροστά μου την φάτσα της Emily, παντού θα την πετυχαίνω σήμερα ?

"Ναι?" Λέω βαριεστημένα.

"Μας άλλαξαν δωμάτια με την Lily και τώρα θα είμαστε μαζιιι" λέει ενθουσιασμένη, την κοιτάω στραβά και περνώ μια βαθιά ανάσα, 3 μέρες είναι θα περάσουν. Έτσι? Η Emily χωρίς να χάσει ευκαιρία περνάει το χέρι της γύρω από το δικό μου και με σέρνει μαζί της στο δωμάτιο. Ξαπλώνει στο μεγαλύτερο κρεβάτι και βάζει την γιγάντια βαλίτσα της στο δικό μου. Εγώ που υποτίθεται θα κοιμηθώ?

"Έχει εκεί έναν καναπέ, φαίνεται άνετος" με προλαβαίνει χαμογελαστά, της ανταποδίδω με ένα ψεύτικο χαμόγελο και πλησιάζω το κρεβάτι.

"Θα κοιμηθώ εδώ" απαντάω κρύα και βγάζω την βαλίτσα της από εκεί. Ξαπλώνω στο κρεβάτι εξαντλημένη από την διαδρομή και κλείνω τα μάτια μου. Πως θα βρω τώρα την ηρεμία μου με αυτήν πάνω από το κεφάλι μου? Ίσως τα χάπια να βοηθήσουν σε αυτό, αλλά μπροστά της? Θα ξεκινήσω πάλι να παραμιλάω για τον Lucas και μετά ποιος με σώζει από τις φήμες.

Τώρα θα αναρωτιέστε όμως. Τι απόγινε ο Lucas για 2 εβδομάδες? Από τότε που έγινε αυτό με την Sia και εκείνον στην καγκελόπορτα δεν μου ξανά μίλησε. Πιστεύω έβαλε και το χεράκι της σε αυτό η Sia. Το σημαντικό είναι ότι τώρα έχω ηρεμίσει. Μπορεί να με βοηθάνε τα χάπια για να ξεχάσω την απώλεια του  αλλά εξακολουθώ να είμαι εγώ αυτή που τον ξεχνάω. Τα χάπια απλά μου δίνουν την δύναμη να το κάνω.

"Θα κοιμάσαι για πολύ ώρα? Τα αγόρια κάνουν πάρτι δίπλα σήκω δεν πρόκειται να το χάσουμε αυτό" ανοίγω να μάτια μου και κοιτάω την Emily εκνευρισμένη, δεν θα βρω την ηρεμία μου σήμερα. Σηκώνομαι και την παρακολουθώ που ψάχνει κάτι στην βαλίτσα της. Σηκώνεται απότομα και μου δείχνει με περηφάνια ένα μαύρο mini φόρεμα.

"Τι με κοιτάς έτσι, πάρε το και φορά το" χωρίς να φέρω αντίρρηση κάνω αυτό που μου λέει, γιατί απλά ξέρω ότι θα περάσει το δικό της στο τέλος. Κοιτάω τον εαυτό μου στο καθρέπτη του μπάνιου, δείχνω διαφορετική. Βάζω κιάλι μαύρη σκιά γύρω από τα μάτια μου και χτενίζω τα μαλλιά μου. Είχα καιρό να με δω έτσι. Μπορώ να πω ότι η Emily ίσως είναι σπαστικιά και τα έχει με τον πρώην μου, αλλά δεν είναι και η χειρότερη παρέα.

"Πως σου φαίνομαι" λέει και κάνει ένα κύκλο για να μου δείξει το μωβ mini φόρεμα της. Μετά από κάμποσα λεπτά πρήξιμο από εκείνη να βάλω τις ψηλές κάλτσες και όχι τις κοντές την ακολουθάω στο δωμάτιο των αγοριών. Φοβάμαι τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ώρες.

Η πόρτα του δωματίου ανοίγει και για μερικά δευτερόλεπτα ο χρόνος παγώνει όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τα μάτια του να κοιτούν τα δικά μου. Τι κάνει εδώ?