Does Love Even Exist?

20

{στο κλαμπ}

Μπαίνω μέσα στο μπάνιο της τουαλέτας και κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Μαύρο χάλι. Η μάσκαρα έχει πάει κάτω από τα μάτια και το κραγιόν έχει φύγει τελείως. Πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να με φέρει πάλι στα όρια μου. Ξεπλένω το πρόσωπο μου με λίγο κρύο νερό και περνώ μια βαθιά ανάσα.

"Melanie" μπαίνει μέσα και με πιάνει από τον καρπό του χεριού μου για να τον κοιτάξω. Ούτε στις γυναικείες τουαλέτες δεν θα βρω την ηρεμία μου. Είχα σκοπό να έρθω σε αυτό το κλαμπ για να ηρεμήσω από αυτόν. Surprise, τον βρήκα πάλι μπροστά μου. Τραβάω το χέρι μου και αποφεύγω να τον κοιτάξω. Βγαίνω έξω από την τουαλέτα και κάθομαι στην θέση μου στο μπαρ. Πεινώ λιγο από το ποτό μου και κοιτάω τα χαρούμενα ζευγάρια που χορεύουν στην πίστα, εγώ να κλαίω. Ειρωνία που τόσο χαρούμενη με κάνει να νιώθω μόνο εκείνος αλλά και ταυτόχρονα με πονάει κάθε μέρα και περισσότερο.

Εκείνος κάθεται δίπλα μου και κοιτάει το πάτωμα μετανιωμένος. Συνεχίζω να πεινώ από το ποτό μου ανενόχλητη και προσποιούμαι ότι δεν τον βλέπω. Κοιτάω την Sia η οποία κάθεται μόνη της και λογικά τον περιμένει. Γιατί δεν πάει σε εκείνη? Γιατί κάθεται εδώ και με πληγώνει.

"Άκουσε με σε παρακαλώ" λέει και ακουμπάει το χέρι μου. Ωστόσο ένας μελαχρινός μου χαμογελάει από την πίστα. Του χαμογελάω και εγώ. Αυτόματα έρχεται και μου δίνει το χέρι του για να έρθω στην πίστα. Κοιτάω τον Lucas που φαίνεται αρκετά εκνευρισμένος. Ακουμπάω το χέρι του αγοριού και τον ακολουθώ στην πίστα. Το αγόρι βάζει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου και χορεύει. Παρακολουθώ τον Lucas που γύρισε στην Sia. Εκείνη αμέσως κολλάει πάνω του αλλά τα μάτια του είναι πάνω μου.

"Το όνομα σου?" Ρωτάει το αγόρι.

"Melanie, εσένα?" Λέω στο αυτί του και χαμογελάω για να δει ποσό καλά περνάω ο Lucas. Βλέπω πως πιάνει γιατί τα χέρια του έχουν γίνει γροθιές.

"Thomas, ωραίο όνομα πολύ ιδιαίτερο" λέει και μου χαμογελάει. Στην συνέχεια χορεύουμε στον ρυθμό του τραγουδιού. Καιρό είχα να χορέψω έτσι, η αλήθεια είναι μαρέσει, με κάνει να ξεχάσω.

Ο Lucas συνεχίζει να κοιτάει αλλά πλέον λιγότερο. Αφού η Sia κάθεται κυριολεκτικά πάνω του και τον ταΐζει φιστίκια. Πολύ κριπι αυτή η κοπέλα.

"Θες να βγούμε έξω?" Μου προτείνει ο Thomas, γνέφω θετικά και τον ακολουθώ έξω. Η αλήθεια είναι δέχτηκα για να αποφύγω το θέαμα με τον Lucas και Sia. Ο Thomas στέκεται για λίγο και με κοιτάει. Βάζει τα χέρια του γύρω από την μέση μου και φέρνει το πρόσωπο του πολύ κοντά στο δικό μου. Στην συνέχεια με φιλάει. Ποσό εύχομαι να ήταν τώρα στην θέση του ο Lucas. Αλλά μάλλον καλύτερα έτσι. Το φιλί γίνεται πιο αργό και παθιασμένο. Δεν είναι σωστό, δεν νιώθω ότι είναι το σωστό άτομο. Δεν μαρέσει καν ο τύπος, το κάνω πάλι για τον Lucas. Ακόμα και αυτό το κάνω για να του τραβήξω την προσοχή. Σπρώχνω το αγόρι από πάνω μου και ξεκινάω να περπατάω προς το σπίτι. Ήθελα να αποφύγω τα προβλήματα, τρομάρα μου.

"Melanie άσε με να σου μιλήσω" τον ακούω από πίσω μου. Γιατί πάλι με ακολουθεί, δεν καταλαβαίνει ότι θέλω να είμαι μόνη?

"Δεν σε περιμένει η Sia?" Λέω χωρίς να τον κοιτάξω. Αυξάνω ταχύτητα αλλά το ίδιο κάνει και εκείνος. Δεν θα ξεμπλέξω τόσο εύκολα έτσι?