KİBRİT, BENZİN, BİRAZ DA ACI

Geçmişteki acı-tatlı izler

-Yetimhane zaman çizgisi-

Ray her zaman bir kız çocuğu olmak istemişti, doğrusu bir kız çocuğunun ayrıcalıklarını istemişti.

Kendisini hiçbir zaman bir kız gibi hissetmemesine rağmen öyle olmanın daha avantajlı olduğunun farkındaydı.

Eğer bir kız çocuğu olsaydı mücadele etmeden, kolayca yetimhanenin "Anne'si" olabilirdi.

Kendi öz annesi ona daha nazik olabilirdi, onda potansiyel olduğunu söyleyebilirdi. -Emmaya söylediği gibi-

Belki de evvelden beri etkilendiği çocuk olan 'norman' ona karşı nazik olabilirdi.

Norman her zaman nazikti, lakin kızlara karşı daha karşı kibardı ve bu onun çok hoşuna giderdi.

Lakin Ray oğlan çocuğuydu bu yüzden bunların hiçbirine sahip olamazdı, ama bunlara sahip olduğunu düşünmek bile onu mutlu ediyordu.

Gerçi neden, 'normanın ona nazik davranmasının hayalini' kuruyordu, neden bu hayal yanaklarının alev misali kırmızı olmasını sağlıyordu?

'Neyse şu an bunu düşünmemeliyim'

İçinden kendi düşüncelerini reddetmeye devam ederek, okuma numarası yaptığı kitabı sertçe kapattı.

Oturduğu ağacın dibinden kalkarak bahçeden yetimhaneye doğru yürümeye başladı.

Hava biraz geç olmuştu ve yakın zamanda yemek yiyeceklerini biliyordu, ama yinede oyalanmak için bir şeyler arıyordu.

Aklına duş almak gelince, banyoya doğru yöneldi. Kardeşlerinden birisi, onu lafa tutarak geçen hafta rayın ona önerdiği kitap'taki sevdiği yerlerden bahsediyordu.

Ray'de kendisini dinliyor ve kısa cümlelerle yorumunu belirtiyordu.

Kısa bir süre daha konuştuktan sonra kız bir işinin olduğunu hatırladı, ray'e veda edip hızlıca koridorda ilerledi.

Ray kızın ardından bakakaldıktan sonra, derin bir nefes aldı.

Aklını boşaltıp bu akşam alıcağı duşun rahatlığını düşündü.

Bu sefer banyoya doğru ilerlerken kimse onu durdurmadı ve sonunda hedefine vardı.

Yavaşça üzerindekileri çıkartmaya başladı.

Boy aynalarından birinde vücudunu süzerken, sol elinin parmaklarını sağ kolundaki yaralara değdirdi.

Cizikler rastgele bir şekilde, omzuna kadar uzanıyorlardı.

Bu sefer normalde yaptığından
daha derin yaptığını yeni fark etti.

İç çekerek kendini süzmeyi bıraktı ve suyun sıcaklığını ayarladı.

Ortak banyodaki altı kabinden, en baştakine girmişti, kapıya sırtını dönmüş olan çocuk duyduğu ses ile irkildi.

Kapının açıldığını ve karşısındaki kişiyle şaşırmıştı.

İçeriye giren kişiyle ufak bir çığlık attı, bu kişi normandı.

Gözlerini eliyle kapatan beyaz tenli çocuk domatese dönmüştü, utancından ardına bakmadan kaçtı.

Ray öylece bakakaldı, olayları kavradıktan sonra beyni  çalışınca utanma duygusunu geri kazandı.

Tekrardan sol eli sağ koluna giden çocuk ağzı açık bir şekilde tedirgin olmaya başladı.

Beyaz saçlı olan acaba onun yaralarını görmüş müydü?

Bunu bilmiyordu ve aklında hemen en kötü ihtimal beliriyordu.

Eğer gördüyse, hiçbir şekilde geri dönüşü olmayacaktı.

Kelimeler beyninde yankılanmaya başladı, çıplak bedeni düşüncelerden dolayı mı yoksa soğuğu yeni mi hissedebildiğinden dolayı bilinmez titredi. 

Biraz kendine geldikten sonra duşuna  devam etti ve çıktığında tam kapı önünde normanın onu beklediğini, kafa kafaya çarpışınca anladı.
 
Neredeyse yanlışlıkla öpüşebilecekleri bir mesafedeyken, norman hızlıca geri bir adım attı ve bir süre bakıştılar.

Norman kafasında söyleyeceklerini tartıyordu ve en sonunda konuşabildi.

"Şey öyle bir anda pat diye girdiğim için özür dilemek istedim, merak etme görmedim hiç bir şey."

Ray derin bir nefes aldı ve onun özrünü kabul ettiğini söyledi.

Yemek saati geldiğinde, ray yemekhaneye inmedi.

Utancından dolayı bir süre onu görmek istemiyordu, hem norman onun yaralarını gördüyse ne cevap verebileceğini bilmiyordu.

Sessizce kütüphaneye gidip geçen gece okumaya başladığı ama uyuya kaldığı için bitiremediği kitabı aldı.

Aklındaki şeyleri meşgul etmek için kitaba odaklanan çocuk zamanın nasıl geçtiğinin farkına bile varmadı.

Kitap bitince kafasını kitaptan kaldırdı ve duvarda asılı saate baktı.

Saatin 11'yi 12 geçtiğini gördü saati görünce bile hemen uykusu gelen çocuk eline ince bir hikaye kitabı aldı.

Ardından odasına gitmek için yola koyulan çocuk yolda normanı gördü adımlarını hızlıca ters yöne çevirdi.

Bunun üzerine diğer çocuk arkadan bir hamle yaparak belinden sarıldı.

Kendi omzuna dayanan kafasıyla, ray şaşkınlıkla olduğu yerde kalakaldı.

Kıpırdayamadı çünkü içindeki kelebekler onun kafasını karıştırıyordu.

Ne olduğunu anlayamayan çocuk omzunda gözyaşlarını hissedince, hiçbir şeyi sorgulamadan belinde
olan elleri tuttu.

"Her şey düzelecek merak etme" dedi.

Norman kafasını onun omzuna daha sert gömdü.

Belindeki ellerini gevşetti.

Bunun üzerine ray,

"Eğer kendisini iyi hissetmiyorsan, biraz birlikte takılabiliriz."

Utanç ve kısık ses tonuyla konuşan ray, oldukça gerilmişti.

Norman uzun bir zamandır bu teklifi bekliyormuş gibi sevinçle kabul etti.

Ve birlikte odaya koyuldular.

Karşı koridordan onları izleyen anne, yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirerek ağlayan miniğinin yanına gitti, onu sakinleştirerek tekrar derin bir uykuya geri döndürdü.

Sessizce odaya giden ikili sarılarak uyudular tabii uyku sersemi olarak ne yaptıklarının farkında değillerdi, büyük ihtimalle İkisi de sabah pişman olacaktı.

Sabah olunca odaya giren emma, oldukça şaşkınfı

"Kalkın hadi uykucula-"

Odaya girdiğinde ikisi de aynı yatakta,  birlikte sarılarak uyuyorlardı.

Bunun üzerine arkasından gelen anne onun sırtını sıvazlayarak

"Bence aşk kuşlarınını yalnız bırakalım, dün gece çok yorulmuşlardır" diyerek  kıkırdadı.

Bunun üzerine Emma odadaki diğer çocukların kahvaltı için hazırlanmalarına sessizce yardım etti.

Herkes sofraya oturup, dua ederken bir çığlık sesi duyuldu!!
Acaba bu Çığlık kime ait'ti?

^^Bu benim İlk hikayem umarım beğenirsiniz öpüldünüz^^

-KÎKÎ

/°/Burasını değiştirmek istemedim, bölümleri düzenliyorum eğer vaktiniz varsa tekrardan okumanızı tavsiye ederim en azından ilk bölümlerden sonralarını daha fazla değiştirmeyi düşünüyorum

-iyi okumalar
By. Kiki
Made with love^
/°/

Selam asklar ben yine düzeneldim amk dün yazdığım yazıyı beğenmiyorum bunu mu beğenecem akdjskdjs