KİBRİT, BENZİN, BİRAZ DA ACI

/Mektuplar.1./

Bugün, 6 şubat.

Tam olarak da bu hastanedeki 6. Ayım,

Aslında dürüst olmak gerekirse ilk zamanlardan daha iyi, birlikte geldiğim arkadaşlarım şu an yanımda olmasalar da iyiyim.

Acaba ilaçlardan dolayı mı gittiler, bilmiyorum ama ellies'ı gerçekten özledim keşke en azından sesini bi duysaydım.

Neyse hastanedan bahsetmem gerekirse her şey iyi sayılır, doktorlar artık o kadar kötü davranmıyorlar.

Biz şu an büyük odada kalıyoruz, normalde daha önce bahsettiğim oda arkadaşım Lily ile iki kişilik bir odadaydım.

Burada edindiğim bir kaç arkadaşımla beraber kalıyoruz, benimle beraber 7 kişiyiz.

Normalde kadınlar ve erkekler ayrı kalıyorken, biz burada bu istisnayı da bozduk.

Aslında kura ile seçilmiş bu insanlar eskiden o kadar da yakınım değildiler.

O yaşanan olaydan sonra istemsizce hepimiz birbirimize sempati beslemeye başladık.

Onun haricinde, seanslar dışında burada doktorlarla da konuşuyoruz.

Doktor Queera, gerçekten çok iyi bir kadın.

Başlarda bize yaptıkları ne kadar kötü olsa da, içten içe bize ve diğer hastalara zarar gelmesini istemediği için böyle yaptığını biliyorum.

Doktor Queera, diğerlerinin 4 ay veya 6 ay içerisinde ıslahevine yani cezaevine gidebileceğini, görülen bir ilerleme kaydedildiği için cezalarının geri kalanını kamplarda ödeyebileceklerini düşünüyor.

Benimle bu konuyu hiç konuşmasa bile ben buradan asla çıkamayacağımı ilk günden biliyordum. Çünkü benim yaptıklarım onlardan daha kötü ve vahşiceydi, ve temelinde onları kontrol eden de bendim.

Islahevine gitmektense burada deli muamelesi görmeyi tercih ederim, en azından Dr. Queera burada olduğu sürece buradan kaçmayı düşünmüyorum.

Burası ne kadar da üst düzey bir hastane olsa da sistemini laboratuvarlardan biliyorum, buradan kaçmak benim için çocuk oyuncağı.

İlk ay kaçabilmem için gerekli olan 9 anahtarın, 8 anahtar kartının hepsine sahiptim.

Ama bunu fark eden Queera, beni tekrardan hücreye kapattı ve her şeyi benden zorla aldı.

Eğer bu doktordan içimde kalan en ufak bir nefret varsa bu da o hücre zamanları içindi.

En azından hücrede kafayı yediğimi fark etti.

Buraya geldiğimde sadece 3 gardiyan öldürdüm,
Üçü de fazlasıyla hak etti.

Kamera kayıtlarını izlediği gibi beni hücreden çıkarttı, o an benimle asla uğraşamayacağını fark etti.

Çünkü hücrede tuttuğu kişi bir insan öldürme makinasıydı.

Bu benim suçum değildi, ben böyle yetiştirildim.

Zayıf noktalarımı kullanmış olsa da, bende onunkileri kullanarak burada mutlu olabildim.

Özellikle de şu an onun sayesinde, bu küçük kütüphanede elimde bu kağıtla uğraşabiliyorum

Burada olmayı seviyorum en azından huzurluyum, ama bu huzurun uzun sürmeyeceğini biliyorum.

Dr. Queera beni burada kendi özel izniyle, beni zapt edebileceğini kanıtlayarak tutuyor.

Aslında idam edilmem gerekirken, neden burada olduğumu düşünüyorum.
...........

Biraz önce yazarken Dr. Queera kütüphaneye geldi. Bana her şeyin yolunda olup olmadığını, bir kaç şeyi söyleyip çıkmaya hazırlanıyordu.