"Her şey sahtecikten evlat edinilmemle başladı..."
Geriye dönüş, anlatım birinci kişi norman
Yavaşça elimdeki boş bavulu taşıyordum, kapının önüne geldiğimizde içeriye girdik.
Anne bana bakarak gülümsedi,
"İyi şanslar norman, üzgünüm"
Fazlasıyla üzgün bir gülümsemeydi bu, norman bunun arkasındaki kırgınlığı görebilmişti.
"Arigatou, mama"
Karşımdaki adama baktım,
Aramızdaki konuşmalardan sonra bir laboratuvar'a götürüleceğimi anladığımda başımı sallayarak onayladım.
Laboratuvar, eski bir yer değildi. İnşa edileli çok olmamış gibiydi.
Günlerim aynı şekilde geçiyordu, bundan pek memnun değildim ama değiştirebilecek bir gücüm yoktu.
Bir gün peter ratri beni yanına çağırdığında, fazlasıyla şaşırmıştım onu en son lab'a gelmeden önce görmüştüm.
Yanına gittiğimde başta konuyu dolandırsa da, ardından asıl konuya geçtik.
"Benden ne istiyorsun ratri?"
"Sana bir konudan bahsetmek istiyorum, norman."
"Uzatmasan, biz besi çocuklarının zamanı kıymetli biliyorsun."
"Haha, bugün yine şakacı günündesin. Neyse uzatmıyorum, geçen gün senden alınan kanı hatırlıyor musun?"
"Klasik testler için dna'ya ihtiyaçları olduklarını söylemişlerdi?"
"Onu ben ayarlattım, kan değil DNA testi içindi. Senin ratri klanından gelen bir çocuk olabileceğini düşünüyordum. Çünkü sende genetik pigmentasyon bozukluğu var, lakin normalde böyle doğan bebeklerin çoğu sonradan saç rengine kavuşur. Ve şüphelerim doğru çıktı, sen ratri soyundan gelen bir melezsin"
Norman duyduklarıyla birlikte şaşkınca baka kaldı, hemen toparlamaya çalıştı.
"Benden ne beklediğini anlayamıyorum hala, sonuçta bunu gizli tutmak senin daha çok işine yarar?"
"Öyle olabilir fakat şöyle bir gerçek var ki şu an herhangi bir varisim yok. Bunun boşluğunu senin doldurmanı çok isterim."
"Sen ne saçmaladığının farkında mısın?"
"Biraz düşünmeni tavsiye ederim, sonuçta herkesin ayağına böyle bir fırsat gelmez. Hem burada sonsuza dek kalacağını da düşünemezsin, eninde sonunda tabaktaki bir yemek olacaksın. Bunu değiştirebilmen için sana iyi bir fırsat sunuyorum."
Norman hiçbir şey söylemeden gülümsedi,
"Ah çıkıştığım için kusura bakmayın, bunu olabildiğince düşüneceğim lütfen bana biraz zaman tanıyın."
"Elbette saatler senin olsun."
Gelen görevli ile birlikte dışarıya çıktım, odama gittiğinde yüz ifademden belli olmayan şaşkınlığımı kolayca atarak plan yapmaya başladım.
Geriye dönüş sonu.
"Ha nasıl olabilir böyle bir şey, peki sen kabul ettin mi?"
Ray atlayarak konuştu,
"Resmi olarak kabul ettim, lakin lab kaçışlarında ona ihanet ettim. Onlardan öğrendiğim her şeyi yararıma kullanarak orayı patlattım."
"Peki bunun benimle ne alakası var anlayamıyorum?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİBRİT, BENZİN, BİRAZ DA ACI
De Todoİkilinin birbirine olan ilişkinin arkadaşlıktan ziyade olduğunu anlaması ile başlayan kendini bulma keşfine çıkan iki oğlan, ne kadar kaçsalar da eninde sonunda bazı duyguları kabullenmek zorunda kalırlar. TW⚠️ Bu hikaye insan dünyasına geldikleri z...
