KİBRİT, BENZİN, BİRAZ DA ACI

Haksızlıklar(ara bölüm)

Bu dünyada belki birçok insan haksızlığa uğruyor, lakin size şu anda birini anlatacağım. Bir gün umarım diğerlerini de anlatmak kısmet olur.

Ray küçüklüğünden beri çok haksızlık gördü, en çok da kendi annesi tarafından herhalde. En çok ondan görmüş olmasa bile en çok onunkiler acıttı canını. Özellikle de bir çocuğun Kendi öz annesi tarafından göz göre göre böyle şeyleri maruz kalması üzücü.

Ray yaşadığı haksızlıklar yüzünden birilerini çok kıskandı yani 'haksızlığa uğramayanları' o yaşta olan biri için gayet normaldi.

Annesi diğer çocuklardan onu ayırmamak adına daha da kötü davranıyordu aslında. Ona hep her şeyi fazla görüyordu, bu da rayın suratsız olmasının nedenlerinden biriydi muhtemelen.

Ray bir süre sonra insanların ona yaptığı haksızlıkları 'umursamamaya' çalıştı, görünüşte becerdi lakin aklında hep neden bunları yaptıklarıyla alakalı soru işaretleri kalıp duruyordu.

Bunlarla beraber en büyük haksızlığı kendi kendisine yapmaya başladı, hiçbir şeyi hak etmediğini düşündü. Yemek yemeyi, su içmeyi, nefes almayı, istediği oyuncaklarla oynamayı, sevgiyi.

Kısaca bir çocuğun o zamanlarda ihtiyacı olan çoğu şeyi kendisine mahrum kıldı.

Başlarda yediği öğünleri azalttı, sonrasında ise akşam yemeklerine gelmemeye başladı. E haliyle iyice kilo verdi, bu halini de bedeninden büyük giysiler giyerek saklamaya çalıştı. Beceremedi her zamanki gibi, anne öğrenince akşam yemeklerine gelmesini zorunlu kıldı. Üzerine bir de az yemek yerse sofradan kalkmasına İzin vermiyordu, Ray annesinin üzerinde olduğu bu İlgiiyi sevse de neden onca zaman sonra olduğunu bir türlü kavrayamıyordu.

Sürekli, beni sevdiği için değil açlıktan ölmeyeyim diye ilgi gösteriyor diye düşünüyordu. Lakin bilmediği bir şey vardı ki, annesi bu dünyada sadece onun için vardı. Eğer bunu bilseydi, bunu bilerek büyüseydi hiçbir zaman kendisini aşağılık olarak görmezdi veya değersiz hissetmezdi.

Ama annesi buna izin vermemişti çünkü eğer onun sevgiyle büyütürse sorun olmasından korkuyordu. Bir süre sonra ise bu duruma el atmaya karar verdi, çünkü ray'daki  bu aşağılık kompleksi sanki kemiklerine kadar kazınmıştı.

Insan dünyasına gittiklerinde, emma'yı bulamamanın verdiği ve son anlarında annesine beslediği sevgiyle daha da içine kapanmaya başladı. Neredeyse hiç yemek yiyemez hale gelmişti.

Yemeklerle göz göze geldiği an midesi bulanıyordu, yaşamak istiyordu ama yaşamayı hak etmediğini düşünüyordu.