WHEN WE MET HER

CHAPTER 36

Wala akong kahit na anong dalang panlaban. Talagang plano nilang gawin ito at hindi ko rin namalayan. Hindi ako nagmasid sa paligid ko and now we're here

"Jake.. please don't close your eyes. I already called for an ambulance. I'll be back" mahinang sabi ko sa kaniya

He held my wrist. Tears started falling down his eyes. Nakikita ko pa rin ang mga sumasakay na lalaki sa isang kotse sa labas, siguradong sila ang may gawa ng mga ito

"Don't leave, please? I don't want you to get hurt too. Stay here, love" 

I was so close at crying. I must held it para hindi manlabo ang vision ko. Alam kong hindi sila basta basta titigil lang dito

I looked at him, as much as I want to stay, I can't. I can't just leave my work.. and I can't leave him too. Hindi ko na alam ang gagawin ko, I want to succeed this mission because this will be my last

"I hate it.."

Wala na akong nagawa kun'di tawagan si Karia. She's the closest one bukod kay Camille who's still not able to move in an accident like this

Napatigil ako sa pagsasalita ng dumating ang ambulansiya, mabilis na isinakay nila r'on si Jake. They told me to go with them but her mom was waiting for him at the hospital. I told her that I needed backup and she approved it immediately

"I understand, hija. I'll stay with him, don't worry" that was the last thing she said before I hang up

Chineck ko muna si Camille if she's okay at nang makitang ayos naman siya, mabilis na rin akong lumabas ulit para hanapin naman si Karia. I turned on my cars' engine before tracking Karias' car

Why the fck does it has to happen in a situation like this?

It's frustrating me. Thinking if Jake's okay and if I'll be okay with this mission. I know what's waiting for me after this. It's either, pain or happiness. Palagi namang gan'on at mukhang hindi na masaya ang babalikan ko ngayon

"You're behind me? Why didn't you come with Jake? He's more important than this guy!"

"You still have time to scold me,huh?"

I heard her sigh, "Mission na naman ang nasa isip mo? What if something happens to him?"

"'Wag mo na ako ipag-over think, his mom was there. She knows what exactly happened and.. shes also know what I'm doing"

"Her mom knew your mission?"

"Kinda? Why are we talking about that in the middle of the road?"

Nanahimik na siya at hindi na muling nagsalita pa matapos kong sabihin 'yon. It was hard to catch up with her because she's at full speed. Since my eyes are  blurry, I can't just turn my speed high. Baka maaksidente pa kami rito

Nakakita ako ng mga ilan pang itim na kotse sa likuran ko. They're probably after us too. Gan'on ba talaga kami ka-importante para sundan ng ganito karaming tao?

"Someone's after me"

"What the hell are they on to?"

I turned left, at ng makitang lumiko rin ang dalawang kotse sa likuran ko ay nasigurado kong kami nga ang sinusundan nila. Nakahanap ako ng daan para mailigaw sila habang si Karia ang humahabol sa lalaking bumaril kay Jake

"Where are you?"

"Kumanan ako. I don't know where I am right now, sinusundan ko lang ang pinupuntahan niya"

"You'll get lost!"

"I won't. Trust me"

Nakarinig na ako ng ilang putok ng baril. Hindi pa naman bulletproof ang nagamit ko dahil naiwan ko 'yon sa Batangas. Kung sinuswerte ka nga namang talaga, wala rin akong dalang kahit na anong armas na maaaring magamit kapag sinugod nila ako sa loob ng kotse ko

"Seline's on her way"

Tinanaw ko sila sa side mirror at nakitang nakasunod pa rin sila. Mediyo makipot ang daan kaya wala masiyadong ibang kotse maliban sa amin. Hindi rin ito malalaman ng mga police dahil maaaring nabayaran naman na sila

Wala pa man ay nakita ko na ang karatulang 'In construction' sa dulo ng daan na tinatahak ko. Dahil madilim na rin, mabilis kong iniliko ang kotse ko at hindi inalintana ang kotseng makakasalubong ko. Mukhang nagtaka rin yata sila dahil lumiko ako dahil napahinto sila

"Shocks, dead end napuntahan ko"

"What the ffk? Where the hell are you?"

Napabuntong-hininga ako, hingal na hingal na rin kahit kotse naman ang tumatakbo at hindi ako, "Don't mind me. Just.. focus your eyes on that car"

Dahil wala na rin naman akong lalabasan dahil one way ang daan, wala sa sariling mabilis kong pinaandar ang kotse kahit na mabangga ako sa kanilang dalawa

Mabilis din na itinutok nila ang mga baril nila sa'kin, wala man lang akong kalaban laban dahil hindi ko naman ito napag-handaan. They're wasting their bullets on me, tila may plano pa silang gawin matapos 'yon

Sinalubong nila ng bala ang umaarangkada kong sasakyan. Dahil sa bilis at lakas ng impact ay napataas ang kotse na sinasakyan ko at dumere-deretso ang isang itim na kotse r'on sa hati na daan

"Bakit may mga gunshots na? Do you need back up na ba? I'll go there"

"Just focus on that one car, Karia! I can handle myself"

"Hey, hey, don't argue na nga. I'm here na, I'm near Rhaine kaya r'on ako pupunta. Ingat, Karia"

Nakita ko ang kotse ni Seline sa harapan ko. She's even smiling at kitang kita ko 'yon dahil hindi tinted ang unahan ng kotse niya, pero bulletproof iyon dahil hindi siya sportscar

"Miss mo ba ako?"

"Kingina mo, ang bagal"

"Demanding ka? Saksakin kita"

Tumawa ako, she's still like a stone as before. Sanay na sanay na kasi palibhasa walang mawawala sa kaniya. Psh, buti nalang ang pretty niya. Literal na ganda lang

Huminto kami sa gilid ng isa't isa. She handled me a rifle and revolver before starting the car again. Mabilis na siyang umikot at sumunod sa akin. Wala sa sariling napasigaw ako sa inis ng makitang hindi lang dalawang kotse ang naghihintay sa aming dalawa sa labas ng iskinitang pinasukan namin

"Putanginang bakit limang kotse nandito?"

"I already called Alex, she'll be here in a minute"

"She's with her grandma, bakit siya pa tinawagan mo"

"Nasa paris sila Catherine anong gagawin ko?"

Napamura ako sa sarili ko dahil sa mga nangyayari. Nakakainis. Nakaka-frustrate. Nawawala ako sa isip ko sa tuwing maiisip ko ang mga magiging kalagayan ng kaibigan ko sakaling hindi namin matapos 'to ng maayos

Wala pa rin akong balita kay Jake. I know he's probably not okay and is being treated and I hate it, because I wasn't with him right now

"Let's go. Sabay sabay tayong mamatay"

"Kaya niyo ba?"

"Kakayanin!"

It was the hardest time of my life. Choosing between love and friendship. Pero wala sa dalawang 'yon ang pinili ko

In the end, I always end up choosing my mission. And that's why I failed on protecting my precious stones

NEXT~