WHEN WE MET HER

CHAPTER 37

I don't know how many hours passed already and where are we right now. It was like a mountain pero patag siya. Nakakatakot lang dahil sobrang daming puno at wala ka masiyadong makita sa daan

Wala sa tabi namin si Karia, she's busy catching the one who shot Jake. Wala na rin akong masagap na signal kaya I can't communicate with her

Sa likod ko, I can see Alex and Seline. Sa likuran naman nila ay ang mga kanina pang humahabol sa amin. Sobrang nagaalala na ako kay Jake, it's been hours and I still don't have any updates

"Are you okay, Rhaine? Focus ka muna sa road, they're so near na sa amin"

Napatingin ako sa side mirror at nakita ngang malapit na ang mga ito sa kanila. Doon lang ako muling nakabalik sa focus. Binilisan ko pa ang pagpapatakbo ng kotse ko bago lumiko sa isang mediyo makipot na daan

"Baba tayo, let's end this here"

Pinatay ko ang ilaw ng kotse ko at gan'on din naman ang ginawa nilang dalawa. Bumaba ako ng kotse gaya ng sinabi ko sa kanila, I saw them doing the same habang wala pa ang mga lalaking 'yon

"Are you okay ba, Rhaine? I mean, you can leave this to us" Alex rubbed her hand on my shoulder

Tumango ako, "I'm fine, Alex. I can't just leave the two of you here"

"But.. he's.. critical"

"Mmm.. I trust him"

Mabilis kaming tumakbo. Masiyadong malapit ang kaninang pinaghintuan namin sa mga bahayan na nadaanan namin kanina at hindi nila p'wedeng marinig ang mga dala naming panlaban

Though, walang magagawa kung isumbong kami sa pulis pero baka kasi iba ang makasagot or hindi pa alam ang nangyayari ngayon

I heard some footsteps behind us. It's probably them. I whispered some words na may meaning na kami lang ang nakakaalam, more like signal words through my smart watch to signal them

I pulled the hand of a guy in front of me. Hindi ito nakasigaw ngunit malakas ang naging tunog ng pagbagsak niya sa mga damo. Nakita kong mabilis na nag-lingunan ang kasama niya ngunit hindi nila kami makita dahil sa dilim

Mabilis kong sinugatan ang lalaki, sapat lang para mawalan ito ng malay. We can't kill people. We can do everything while we're on a mission but killing... we're not the one assigned to do that

"Magpakita kayo, mga duwag!"

"Alam ng boss namin na narito kayo ngayon. In a minute they'll send someone to kill you all" malakas na sigaw ng babae.

Sabay sabay kaming nagkatinginan nila Alex at Seline kahit na magkakaiba kami ng p'westo. May babae silang kasama?

"Wala naman yata rito ang mga 'yon, Villievuento" rinig kong sabi ng lalaki

I don't know what our next move will be. Kapag naabutan nila kaming natatago, they'll end up killing us. At sa dami nila, we're not enough to finish them all

Tinaas ni Alex ang kamay niya, it's a signal na she'll do something. I saw how she pull a guy. She did exactly what the guy experienced from me earlier

"Mga puta! Magsilabas kayo! Hihintayin niyo nalang bang kayo ang mamatay dito?"

When I was about to step forward, I saw a shadow near the guy who's behind the girl. Even though it's just a shadow, I knew who it was. Sa tayo palang nito ay makikilala mo na talaga

Mabilis din na nakuha nila Alex at Seline ang tinitingnan ko. Nakukuha talaga niyang tapusin ang isang trabaho ng saglitan lang and help us

Karia didn't think twice. She shoot everyone using a gun made only for us, so we won't kill the enemy. 'Yon na rin ang naging signal para lumabas kami at siyempre tulungan siya

I had to deal with the girl. I can't see her face dahil nakataklob iyon ng isang tila maskara na madalas naming nakikita, ngunit lalaki ang may suot n'on dati

"Who are you... Villievuento?" I asked, ngunit bago ko pa man siya malapitan ay nakatakbo na ito papasok sa sasakyan, kasama ang isang lalaking kausap niya kanina

"Shit! She's scaping!"

Wala akong nagawa kun'di ang tulungan muna sila Karia. Sobrang curious ko man sa babaeng 'yon, kahit hindi ito ang unang beses na may babae silang kasama ay wala akong magawa. I have to choose my comrades lives before mine, before my mission

"I called tito, they're on their way to clean this scene. They'll be here in 20 minutes" mahinang sabi ni Karia matapos naming maigapos ang mga lalaki

"Mauna na kayo ni Alex pabalik. You have to check Jake. He's probably waiting for you"

Lumapit silang dalawa sa'kin at mahigpit akong niyakap. I was so close to tearing up kanina pa at hindi ko na 'yon napigilan ngayon

"What if something happened to him?"

They sighed, "He's a strong guy. I'm sure he's fine"

Parehas silang ngumiti sa'kin. I can't saw them clearly dahil malabo na ang vision ko sa kaiiyak. I was, again, thankful because J have them. I can't imagine how I'll turn out kung hindi ko sila nakakasama. Kung lahat sila ay wala rito sa mga ganitong sitwasyon

They're always the one that stays with me everytime. Kahit ako pa ang matanda ay parang sila pa rin ang nagiging magulang ko. How I wish we can just scape this. Lahat, sana p'wedeng matakasan nalang

"Why are you still standing there? Go! We'll be by your side, Rhaine"

"Palagi kaming nandito. Be strong, love"

Muli ko silang niyakap. It was a hug that'll be remembered. Ayokong humiwalay sa yakap nila dahil alam kong sa oras na umalis ako sa tabi nila ay iba na ang madadatnan at mararamdaman ko

Babalik na naman ang lungkot sa akin kahit na hindi ko pa naman talaga alam ang kondisyon niya. Alex held my hand before she opened the door of her car for me. I can't drive anymore, I'm so tired and my eyes can't see clearly

"I'm always here, Rhaine. Kahit ano man ang mangyari o maging resulta, mananatili kami sa tabi mo"

Ngumiti ako sa kaniya, "Salamat. Salamat at nandito kayo para sa'kin"

Baka matagal na akong naligaw kung wala kayo sa tabi ko

Before, I only fear the dark. I couldn't sleep without lights behind me. That's why my tita bought me a lot of led lights that I can play with everytime I'm having a nightmare because of what happened to my parents when I was kid

And now, it's still the same for me. Darkness still Symbolize sadness, mystery, evil and fear. Kahit na masanay ka rito iyon at iyon pa rin ang kahulugan ng kadiliman

I'm afraid of losing something. It was hard and all I can see is darkness. Now, hindi na kayang tanggalin ng ilaw ang kadiliman na nararamdaman ko

"It was so different. It made me want to come back in time"

NEXT~