How to be an Extra?

Chapter 16: Extralogical

How to be an Extra?
| Chapter 16 | Extralogical

Mezzi Claudine Stockholme

I yawn for the nth time. Ganito ang nararamdaman ko dahil wala akong magawa. I roam my sight to the other three persons who are with me in these flying carraige.

Nasa harapan ko ang kambal—Zauster and Yvester. They are totally different in terms of personality, but now—they seem in sync. Nakapikit si Yvester habang nakatingin naman sa malayo si Zauster. Katabi ko naman si Steff na kasalukuyang nakatingin sa direksyon ni Yvester. Kitang-kita ko sa mga mata nito ang pagmamahal sa taong tinititigan. But at the same time, there is a glint of sadness and pain through those mirrors of soul.

I heave a sigh. I am hating this type of set up. Hindi ko alam kung matatagalan ko pa 'to. Lumalabas na nagiging expectator ako ng mga extra characters na 'to. I really have no time to burn with these scenarios.

Kung sana pwedeng magbasa dito, pero alam kong hindi pwede. Nasa loob kami ng isang sasakyang panhimpapawid, at hindi makabubuti ang pagbabasa. It will eventually get you dizzy.

How about taking some nap? Mabilis ang pag-iling ko sa sariling tanong. I wish I can sleep to avoid this unproductive moment, but I can't. Tanging paghikab na dala nang pagkauyam ang magagawa ko.

Muling bumalik ang paningin ko sa direksyon ni Zauster, at nahuli ko itong nakatingin sa akin.

"What?" I deadpanned. This man... was getting on my nerves... but I owe him.

Namumulang iniwas nya ang tingin sa akin. Naalala ko ang pangyayaring hindi dapat na nangyari noong nag-usap kami sa archives—the tragic event that up 'til now is still lingering on my memory.

"Well then... for the sake of Orægon Fest, let's make preparatory plans... Isang beses ko lang itong sasabihin at makinig ka nang maayos. The plan is—" Hindi nya natapos ang nais na sabihin nang biglang lumindol.

In times like this, you should go outside in an open area or hide beneath a sturdy table—ganyan ang tinuturo tuwing magkakaroon ng earthquake drill.

Habang tumatagal ay mas lalong lumalakas ang pagyanig ng lupa. Balak ko na sanang tumakbo para lumabas o maghanap ng matibay na masisilungan nang magsitumbahan ang mga shelves. Para itong mga piraso ng domino na isa-isang bumagsak. Even the chandeliers are starting to fall off. Napaangat ako ng tingin sa itaas at nakita ko ang unti-unting pagbitak ng semento kung saan nakadikit at nakakabit ang isang chandelier.

Sa bilis ng pangyayari, tila naestatwa ako sa 'king kinatatayuan at walang maisip na gagawin. Even my survival instinct won't cooperate.

Earthquake is a deadly disaster. Marami ng buhay ang nawala dahil dito. I am beginning to think if that will also happen to me or perhaps in this body. Pero hindi pa tapos ang misyon ko o mas mainam na sabihin ay plano. Hindi ko pa naibabalik ang lahat sa dati. Also, I haven't fulfilled yet the promise I have for Lady Sneddelline, and seems like I am going to break it by not protecting her body.

Is this how the story go? Is this fate in store for Lady Sneddelline? Nakatadhana na ba talaga syang mamatay?

Hindi ko alam pero kusang tumulo ang luha mula sa mga mata ko. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin pagkatapos ng tagpong ito. Mamamatay ba ako o babalik sa mundong pinanggalingan ko? If death is the answer to return to my original world, I still can't do that. Mahilig lamang ako sa mga thrillers pero hindi ako mamamatay tao.

But suprisingly, it is just a brink of death—almost. Naramdaman ko ang kamay na humugot sa akin bago nahulog ang chandelier sa itaas ko kasabay nang pagbagsak ng mga shelves sa magkabilang gilid ko. Because of the force of that grab, sumubsob ako kay Zauster. Napadaing ako sa katigasan ng katawan nya.