Chapter 30: Extraburr

369 31 1
                                    


How to be an Extra?
| Chapter 30 | Extraburr

Mezzi Claudine Stockholme

Pangatlong araw ng bakasyon ko at sa tatlong araw na nakalipas, palaging nangyayari ang pagliwanag ng itlog sa parehong oras. Palagi rin akong nagigising dahil sa matinding enerhiyang nanggagaling mula rito. Habang tumatagal, mas lalong lumalakas ang enerhiya. I don't know if anyone in this mansion notices it. If so, wala pa naman akong naririnig na kung ano. Duchess Stelline and Duke Nikolo has been busy lately, at sa hapag lang kami nagkakasama. We often talk about some random things. Minsan napupunta ang usapan sa balak na arranged marraige namin ni Zauster.

I would immediately try to make amend—to be clear that I won't allow it—however, Duchess Stelline won't let me. This may sound disrespectful but... kung gusto nya, sya na lang ang magpakasal. I have enough with that matter, and I couldn't tolerate it anymore.

"That's more relaxing," naipikit ko ang mga mata nang biglang humangin.

Narito ako sa veranda ng kwarto ni Lady Sneddelline, pinagmamasdan ang malawak na hardin. I am trying to have a break with all the precadiments in Lady Sneddelline's life. I need to be calm—to have some peace of mind if I want to create a perfect escape plan.

"May Pollensia kaya sa mga halaman na nariyan?" Naimulat ko ang mga mata at muling pinagmasdan ang napakalawak na hardin. I couldn't count how many kinds of herbs and ornamentals are growing there.

Pollensia has been relevant to me when I start living in this world—might be because it is the rarest of the rare herbs. Hindi lang 'to basta halamang gamot o halamang nakamamatay, the herb is the connection of two primodial spirits. I still can't enough to that book—Myth of Pollensia. Also, the other book I currently finish reading. Halos lahat ng mga nababasa ko ay may kaugnayan sa mundong 'to—and it widens my perception to the things around here. Also, it makes my stay more valuable and worthwhile—too much to feed with my curiousity.

"Lady Sneddelline, narito na po ang merienda nyo." Dumating si Nesh tulak-tulak ang lagayan ng pagkain. Inilagay nya sa mesang naroon ang sinasabi nyang merienda—it is like a banana truffle pair with aromatic tea.

Bigla kong naalala ang sinabi sa akin noon ni Nesh na si Lady Sneddelline mismo ang nagtanim nang halos lahat ng mga halaman sa hardin. She really is a green thumb.

"Nesh..." aalis na sana sya pero natigil sya nang tawagin ko ang pangalan nya. "Sinabi mo sa akin noon na ako ang nagtanim ng mga herbs na tumutubo sa hardin. May itinanim ba akong Pollensia?"

The question is just a gut feeling. Hindi ko alam kung alam ba ni Nesh ang Pollensia. But since she is Lady Sneddelline's personal maid, marahil alam nito ang sinasabi ko.

Tumango sya. "Iyon po ang paborito nyong halaman. Pero may babala po kayong 'wag paglaruan ang halamang 'yon dahil nakamamatay."

The gut feeling don't fail me. And, to think that Pollensia is Lady Sneddelline's favorite plant—it might be a coincidence. Alam kong may talento sya sa pagtatanim... but I don't know 'til now that she likes Pollensia. She must have known its usage for her to warn Nesh.

"Bumabalik na po ba ang alaala nyo, Lady Sneddelline?"

Napailing ako. "Wala pa rin akong maalala."

Eventhough they would tell me stories about Lady Sneddelline's life, I couldn't have her memories. Ang tanging makukuha ko lang ay ideya kung paano sya namuhay noon. Afterall, I am not her. I am just a passerby that help her out.

Pero minsan, napapaisip rin ako... kapag ba naayos ko na ang gusot na nagawa ko takbo ng kwento, makakabalik na kaya ako sa mundo ko? Kapag ba natupad ko na ang hinihiling ni Lady Sneddelline, makababalik na ako sa katawan ko? Hindi ko alam ang mangyayari kinabukasan—wala akong ideya kung papaano ako makababalik. Because the more I stay here, the more I am getting used of everything. This world caters my curiousity more than the real world. Sa madaling salita, mas challenging mabuhay sa mundong 'to kumpara sa boring na mundong pinagmulan ko. But let me get to the bottomline—this is the world inside of a story and I can't take someone's place.

How to be an Extra?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon