*Zawgyi#
...................
''လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားမွာ ေၾကာက္တဲ့အခါ... ခပ္ေဝးေဝးေနသင့္တယ္လြန္း... တစ္ကယ္လို႔ အဲ့လိုမွမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ကသာခ်စ္ေနရၿပီး... တစ္ဖက္က ခ်စ္တာကို ျပန္လိုခ်င္မိလာတဲ့အခါေတာ့... ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ျပီးမွသာ ေ႐ွ႕တိုးၾကည့္ပါ... အဆင္ေျပပုံေပၚတဲ့အခါ ေ႐ွ႕ဆက္တိုးလို႔ရႏိုင္သလို အဲ့လိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီးကို ေနာက္ဆုတ္ရမယ္လြန္း... ခ်စ္ျခင္းမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိသလို... မခ်စ္ႏိုင္ျခင္းမွာလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္မ႐ွိတာမို႔ေလ.....''
ငါျပံဳးေနမိတာလား... ၾကည့္ရတာေတာ့ နင္နဲ႔ယွဥ္ရင္ ငါဟာကေလးသာသာပါပဲေဟသာ... ရင့္က်တ္ျခင္းဟာ အသက္ရြယ္နဲ႔မဆိုင္ဘဲ နာက်င္မႈ အတိမ္အနက္နဲ႔သာ တိုက္႐ိုက္အခ်ိဳးက်တယ္ လို႔ သူမေျပာခဲ့ဖူးတယ္.....
နင္က အဲ့ေလာက္ကို နာက်င္ခဲ့ဖူးတာလားဟင္.....
''ေဒါက္ေဒါက္...
လြန္း...''
အခန္းထဲေရခ်ိဳးရန္ တဘက္အား ရင္လ်ားၿပီးသည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ရန္ဟန္ျပင္ေနခ်ိန္မွ..... ေခၚသံႏွင့္အတူ တံခါးေခါက္လာေသာ စိမ့္... ဟုတ္ပါသည္ ခုေနာက္ပိုင္း ဒီရက္ေတြထဲ... ထိုအန္တီႏွင့္ကြၽန္မ ပိုရင္းႏွီးလာမိ... ရင္းႏွီးဆို သူမကိုယ္တိုင္ကိုက ေဖာ္ေရြတက္ပုံေၾကာင့္ပင္...ၾကည့္ရတာေတာ့ ထိုေဖာ္ေရြမႈက လူတိုင္းအတြက္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္.....
ဒီတိုင္းပင္ တံခါးဖြင့္လို႔ ၾကည့္မိေတာ့မွ.....
ပါတိက္လုံျခည္ခရမ္းေရာင္အပြင့္ေသး အဆင္ပုံအား အျဖဴေရာင္ခ်ည္သားေျပာင္လက္တိုျဖင့္ တြဲဝတ္လို႔ရယ္ ၾကည့္ေကာင္းလွပါေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီး.....
''ဟုတ္...ဘာမ်ားလဲ အန္တီ''
ထိုေတာ့မွ ႏွစ္လိုဖြယ္အျပံဳးတစ္ခု ဖန္ဆင္းျပလို႔ ဒီအန္တီက ဘယ္လိုမ်ားတုန္း ဟုပင္ ေတြးလိုက္မိလ်ွက္.....
''အန္တီ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ သြားေတြ႔ခ်င္လို႔ေလ ဒီကိုလာခိုင္းဖို႔က် သူ႐ွာေနရမွာစိုးတာနဲ႔... သူ႐ွိတဲ့ေနရာပဲ သြားလိုက္ရင္ပိုအဆင္ေျပေလာက္လို႔... အဲ့ဒါ လြန္းမ်ား လိုက္ပို႔ႏိုင္မလားလို႔ပါ အျပန္က် ေစ်းလည္း ဝင္ဝယ္ခ်င္တာနဲ႔ကြယ္...''
