"Eğer..."
Bedeninin baskısını tekrar arttığında her şeye rağmen kollarına tutundum.
"...Soyundaki ihaneti evime taşırsan..."
Artık daha da fazla yaklaşan insan seslerine rağmen geri çekilmediği için iyiden iyiye paniklediğim anda tam gözlerimin için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her istediğim yerine getirilse kesinlikle mutlu bir kız olurdum. Aslında yerine getirilmesini geçtim istediklerim Tanrı tarafından bir armağan olarak bana verilse bundan da büyük bir sevinç duyardım.
Bakacak olursam her isteğimin ardından aklıma ilk Tanrı gelirdi. Çevremdekilerden bir şeyler istemeye pek yüzüm tutmazdı. Kaknemdim bu gibi konularda... Oysa utanmaz biri olduğumu yedi düvel duymuştu.
Ama ben hep ilk Tanrı'dan isterdim isteyeceklerimi. Beni çok sevmese de ben hâlâ ufakcıkta olsa beni sevdiğine inanmak istiyordum. Velhasıl kelam o Yaradan ben ise yaratılandım, sevmese yaratmazdı da değil mi?
"Senin yüzünden geç kalacağız Sarin!"
Başıma dikilmiş pek sevgili mektep arkadaşlarımı önemsemeden pek beceremesem de elimdeki kalın yorgan iğnesi ile ayakkabımın kenarını yamamaya devam ettim.
"Seni besleme alan ailenin hâli vakti yerinde değil mi? Neden ayakkabına yama yapıyorsun ki? Söyle acar* bir tane alsınlar sana."
İşte düşünceler denizine dalmamı sağlayan o boş lakırdılardan sadece biriydi bu sözlerde. İsteyemezdim... Utanırdım bir kere!
O gün piknikte dereye itilmemin ardından ayakkabılarım ıslanmış, kenarları da açılmıştı. Beni biraz daha idare edeceğine olan inancım serçe parmağımın yatakhane arkadaşlarımı selamlaması ile yerle yeksan olmuştu. Hepsi o dağ ayısının suçuydu! Eğer beni dereye itmeseydi ayakkabılarımla sene sonuna kadar idare edebilirdim. İşte bu yüzden ona olan nefretim giderek artıyordu.
"Benim yedek bir çift ayakkabım var... İster misin Sarin?"
"Hayır istemem."
Belki gurur yapıyordum ama başka birinden yardım almak küçüklüğümden bu yana hoşlanmadığım bir durumdu. İnsanların iki gün sonra ne yapacağı belli olmazdı. Bir bakmışsın iyilik için yapılanları başına kakmış olurlardı. İnsanoğlu işte eline düşmeyi ver hoşlanmadığı bir şeyi yaptığın ilk anda kalbini kıracak sözleri asla korkmadan dile getirir, kırılan kalbinle ortada kalırdın.
"Bitti!"
Minik makasla fazlalık ipi kesip sevinçle şakıdım. Her ne kadar kusursuz bir dikiş becerim olmasa da şimdilik idare edeceğim kadar iyi bir iş çıkarmıştım. Sonuçtan memnundum ve artık mükemmel kaçış planıma geçebilirdim. Mektep günlerdir bensiz bir başına kalmıştı... Sessiz, sakin bir eğitim hayatını arkadaşlarıma reva göremezdim. Eğlenmek pek âlâ bizim de hakkımızdı ve ben hakkaniyet duygusu fazlasıyla gelişmiş genç bir hanımefendiydim. Bundan mütevelli arkadaşlarımın güzel bir gece geçirmesini sağlayacaktım.
"Yakalanmayacağımıza eminsin değil mi Sarin?"
Rita'nın anlamsız sorusuna cevap dahi vermek istemesem de onun ne kadar korkak olduğunu bildiğim için güven verici bir gülümseme oturttum dudaklarıma.
