LEYAN - TAMAMLANDI
⭐
"Ben evimi çoktan buldum, Leyla." dediğinde midemde kanat çırpmak için hazırda bekleyen onlarca kelebek bir anda canlandı. Boynuna doladığım ellerim ensesindeki kısa saçlarını bulup okşamaya başladığında Asaf'ın da bir eli belim...
Güzel, eğlenceli bölümlerle adım adım finale gidiyoruz. Son 3-4 bölümümüz kaldı💙
Yıldıza dokunup daha çok parıldamamıza yardımcı olur musunuz? Yorumlarınızı da aynı heyecanla beklediğimi unutmayın💙
Bana bu hesaptan ulaşabilirsiniz; -gulsumm.bilgin
Afiş: hestianinkalemi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eğer karşınızdaki insan âşık olduğunuz insansa şayet duygularınızı sadece konuşarak ifade etmenize gerek kalmıyordu. Size âşık insanda da bu geçerliydi. Yaptıkları, bakışları, dokunuşları hatta karşınızdaki nefes alışverişleri bile size her şeyi anlatabilirdi. Şu an Asaf yanımda olsaydı en az yine şu an olduğum kadar heyecanlı olabilirdim. Yokken bile heyecandan dizlerimi titretmeyi başarmış, dudaklarımdaki gülümsemeyi kocaman bir sırıtışa döndürebilmişti.
Kutuda durduğundan daha güzel bir şekilde üzerimde duran lacivert elbiseye hayranlıkla bakarken, ayağımdaki şeffaf ayakkabılar da bir prenses gibi hissettirmişti. Etek kısmındaki tül pilelerin üzerinde ellerimi gezdirirken, "Yaprak," dedim hayranlığımı son kırıntısına kadar ses tonuma yansıtarak. "Ne kadar güzel olduğuna baksana."
Arkamda durmuş aynadaki yansımama bakan arkadaşım beğeniyle beni süzerken, "Peri kızı gibi oldun kardeşim," dedi ve hınzırlığını unutmadan ekledi: "Kıçını kaşı yüzüne sür." Hızlı ve özenle saçıma yaptığımız kalın bukleleri omuzlarımdan geriye atarken, aynadaki yansımama sırtımı döndüm. Titreyen ellerimi yüzüme yelpaze yaparken, "Heyecandan ölmek üzereyim." dedim. Bunun üzerine Yaprak yatağın üzerinde duran telefonuma elime verirken, "Mümkünse şu ölme işini seksen yaşından sonraya bırak ve şimdi abimin yanına git zira adam kök salacak." dediğinde çoktan beni kapıya doğru çekiştirmeye başlamıştı.
Son kez aynadaki yansımama bakıp, sade bir makyajla süslediğimiz yüzüme baktım. Dudaklarımda anında bir gülümseme oluşmuş, adımlarımı Yaprak'a uydurmuştum ama tam kapıdan çıkacağımız sırada yüzümdeki gülümsemeyi donuklaştıran o soru nude tonlarda boyadığımız dudaklarımın arasından döküldü. "Herkes içeride, bu saatte bu şekilde nereye gittiğimi sormayacaklar mı?" Yaprak bileğine taktığı siyah kayışlı saatine baktı. "Saat daha dokuz bile olmamış çok geç sayılmaz. Ayrıca Suna'cığım ve Nermin anneanne sen üzerini değiştirmeye başladığında gitmişlerdi. Babam ve annemde televizyona dalmıştır, görünmeden kapıdan bağırır çıkıp gidersin işte."
"Ayıp olmasın?"
Yaprak gözlerini devirdi. "Şimdi ben sana daha ayıp şeyler söyleyeceğimde olmayacak. Çık kız artık evden!"
Kapıyı açıp beni de peşinden sürüklerken kalbim heyecandan kulaklarımda atıyordu. Mahmut amca veya Neriman teyzeye yakalanmamak için bildiğim tüm duaları okurken kapıya ulaşmış, bedenimi hafifçe salon kapısına doğru uzatıp, "Neriman teyze, Mahmut amca ben eve geçiyorum iyi geceler." diye bağırdığımda Neriman teyzenin beni uğurlamak için salondan çıkmasına fırsat vermeden kaçarcasına evden çıktım. Birkaç saniye kapının önünde ne yapacağımı bilmez bir halde sağa sola bakarken, arkamda kalan kapı açıldı. "İnsanda kafamı bıraktın beni bile heyecanlandırdın. Köşede bir taksi bekliyor, o taksiye bin abim adama adresi vermiş. Hadi öptüm, iyi eğlenceler."
