Kolumu Sarp'ın elinden kurtarmaya çalışıyordum ama sonuç; Koca bir sıfır tabi ki. Bağırarak "Sarp kolumu bırak!" dedim. Böyle bir tepki beklemediği belliydi.
Bir an afallasada tekrar eski haline döndü ve kolumdan çekiştirerek bodrum katına kadar sürükledi.
Duvara bir yumruk yumruk geçirince korkuyla bir adım geriledim. Bir yumruk daha. Bir tane daha. Duvara ardı ardına o kadar çok yumruk atmıştı ki saymayı bırakmıştım. En son eli kanadığında yumruk atmayı bırakmıştı.
Gözlerini tekrar bana çevirdiğinde bir kaç adım geriledim. Sırtımı duvara çarptığımda kaçacak yer olmadığını anladım.
Korkuyla titrek bir nefes aldım ve yavaşça dışarı bıraktım. Bana doğru yavaş adımlarla gelince korkmaya başlamıştım. Zaten korkuyordum ya neyse. Gözlerimi sıkıca yumup bana vurmasını bekliyordum.
Beklediğimin aksine yanağımı okşayınca olduğum yere çivilendim. Kalbim hızlanmıştı ve ayrıca kıpkırmızı olduğuma emindim. Sıkıcı yumduğum gözlerimi yavaşça açtım ve Sarp'ın dudaklarıma doğru eğildiğini gördüm.
Sarp'ı itekleyip yere düşmesini sağladım ve zaman kaybetmeden hızla merdivenlere yöneldim. Sınıfımızın olduğu kata gelince koridorun sonunda Yekta'nın Helin'le güldüğünü gördüm.
Helin neredeyse Yekta'nın ağzının içine düşecekti ama Yekta halinden memnunmuş gibi hiçbir tepki vermiyordu. Gerçi görünüşe bakılırsa ikiside gayet iyi anlaşıyordu. Ensemde bir nefes hissettiğimde arkamı dönmeme izin vermedi ve konuşmaya başladı
"Ah Ilgın, demek sevgilin Yekta seni sattı ha. Şuan eminim çok kötüsündür." dedi üzülmüş taklidi yaparak. Ya ne demezsin Kerem şuan gerçekten çok üzüldüm. Neredeyse ağlayacağım.
Ama bir dakika Kerem şuan Yekta ile beni sevgili sanıyordu ve ben ona sevgilimin olduğunu söylemiştim. İşte şimdi boka bastın Ilgın..
-Gökçe ve Özge
*Vote ve yorumlarınıza ihtiyacımız var..
Bölümler çok kısa ama elimizden bu kadar geliyor. Lütfen anlayışla karşılayın. :))
