🍉Psikopat ||𝓣𝓮𝔁𝓽𝓲𝓷𝓰 ❦ Tamamlandı ❦

P/4.6

Gerçekten gitmek istiyordum.

Her şeyi geride bırakıp gitmek istiyordum..

Sonsuz gibi görünen o masmavi gökyüzüne...

•••

Sabah uyandığımda başucumda bana bakan Ada'yı gördüm.

Uzandığım yerden kalkıp Ada'ya sarıldım. Buna gerçekten ihtiyacım varmış gibi hissediyordum...

"Nereden çıktın böyle?"

'Sürpriz yumurtadan'

Dediği şey ile güldük. 2 dakikada moralimi yerine getirmişti..

Hayatımda aldığım en iyi karar kesinlikle Ada ile arkadaş olmamdı...

'Hadi kalk uykucu! Daha okula gideceğiz!!'

"Ah... Hayır o lanet yere gitmek istemiyorum!"

'Hayır dedim gideceksin! Gel hadi'

Ada'nın kolumdan tutarak beni çekiştirmesiyle beraber ayağa kalkmak zorunda kaldım.

Ada zoruyla kahvaltı yapıp üzerimi giyindim.

Saçımı toplamak için saç bandı ararken bir anda karşıma Psikopat'in o gün bana hediye ettiği kolyeyi gördüm. Kelebekli kolye...

Bunu bir yere kaldırmıştım diye hatırlıyorum nereden gelmişti buraya?

Onu alanın Ozan olması umrumda bile değildi. Şuan gözüme güzel gözüküyordu ve canım takmak istiyordu...

Kolyeyi boynuma taktıktan sonra yapacak başka bir işim kalmamıştı. Artık sadece okula gitmem gerekiyordu..

Ada ile beraber montlarımızı giyip dışarı çıktık.

Dışarı çıkana kadar telefonuma Whatsapp'dan bir sürü mesaj gelmişti ama elim dolu olduğu için bakmamıştım.

Telefonumun şifresini girdim ve kilidi açtım. Whatsapp'a girdiğimde bilinmeyen bir numaradan 20 mesaj geldiğini gördüm. Tam mesajların üzerine tıklayacaktım Ozan'ın yazmış olabileceğini düşündüm. Ki büyük ihtimalle de oydu.

Mesajların hepsini sildim ve telefonumu kapatarak cebime koydum. Ada ile beraber yürümeye devam ettik.

Yaklaşık bir 10 dakika sonra okula varmıştık.

Sınıfa girdiğimizde sırama kafasını koymuş uyuyan biri vardı.

Yanına gidip baktığımda bu kişinin Ozan olduğunu gördüm. Saçlarını çekerek sandalyemden kaldırdım yere ittirdim.

Ne cürretle benim sırama otururdu?

"Alina, ne yapıyorsun?'

"Yanlış yere oturmuşsun kaldırayım dedim"

" Özür dilerim Alina kızacağını düşünmemiştim... Bir daha olmaz"

"Hey! Dur! Yüzüne ne oldu? Dayak yemiş gibisin yüzün gözün şiş"

"Boşver Alina.. Önemli bir şey değil."

Sözlerini söyledikten sonra yanımdan hızla ayrıldı...

Hey! Buna ne olmuştu böyle?

Önce mesaj atıp salak salak konuşuyordu sonra da üzgün bir şekilde benden "ÖZÜR" diliyordu ve hiç olmadığı kadar "İNSAN" gibi davranıyordu...

Hangi davranışına şaşmalıydım acaba?

Gerçekten garipti.. Ya bu işin içinde bir iş vardı ya da Ozan psikolojik bir manyaktı...

"Hey Alina!"

Arkamdan yine o lanet sesini duymamla yüzümü ekşittim. Gitmemiş miydi bu?

"Ne var?"

"Kolyene bakabilir miyim?"

"Niye bakmak istiyorsun?"

"Tam gidecekken gözüm çarptı da güzel bir şeye benziyor... Bunu nereden almıştın?"

Bi dakika bi dakika ne?

Bunu bana... Bunu bana Psikopat almışt-

Ozan Psikopat değil!

OZAN

PSİKOPAT

DEĞİL!

ALLAH'IM GERÇEKTEN İNANAMIYORUM!

"Bana bunu sen almıştın ya Ozan! Hatta o gün bana bunu verdikten yarım saat sonra yanıma gelip bana Psikopat'ın kendin olduğunu söylemiştin? Ve bunun üzerinden o kadar da uzun zaman geçmedi"

"Ah.. Doğru söylüyorsun güzelim.. Ben almıştım bunu sana.. Kusuruma bakma, bu sıralar aklım pek yerinde değil"

Ne zaman oldu ki?

"O yüzden sana aldığımı unutmuşum..."

Bakalım gerçekten öyle mi?

"Ozan... Sana bir soru soracağım..."

"Sor güzelim"

"Senin ablan ne zaman ölmüştü?"

"Ne ölmesi güzelim? Benim ablam hala yaşıyor. Allah korusun de!"

Hafifçe güldükten sonra gözlerimi Ozan'ın gözlerine diktim...

"Senin gerçekten de Psikopat olmadığını biliyordum!"

❤️ BÖLÜM SONU❤️

🌙🌙

Bu bölümler biraz kısa oluyor idare ediverin artık. Birkaç gün sonra 2 3 bölüm daha yayınlayacağım bunlar daha uzun olacak emin olabilirsiniz..

Bence hepiniz gerçek Anonimin Ozan olmadığını biliyordunuz..

Kitapta biraz saklamaya çalıştım ama yorumlarda gördüğüm kadarıyla çoğunuz gerçek Anonimin Meriç olduğunu anlamış o yüzden bende uzatmak istemedim♥️

Bu bölüm de bu kadardı umarım beğenmişsinizdir sizleri seviyorum 🦋

Diğer bölüm görüşmek üzere <3

🌙🌙