🍉Psikopat ||𝓣𝓮𝔁𝓽𝓲𝓷𝓰 ❦ Tamamlandı ❦

P/1.8

Gözlerimi açtığımda tepemde yanan bembeyaz ışık etrafı görememe engel oldu..

Gözlerimi ovuşturduktan sonra dikkatlice etrafıma baktım..

Neredeydim ben?

Burası...Burası... Burası bir ha-

"Uyandı! Uyandı!"

Gelen ses ile yanımda refakatçi koltuğuna oturan kıza baktım..

Bu tanımadığım biriydi. Burada ne işi vardı?

Hem de benim yanımda...

Kızı biraz incelediğimde sarı, beline kadar uzanan dalgalı saçları, yuvarlak keskin bir yüzü vardı. Fiziği de gayet iyiydi. Yani benden zayıftı. 59 kiloyum ama bu kız benden de zayıf. Nereden baksan 18 yaşında falan vardır...

Ama bu kız kimdi de benim yanıma gelmişti ya?

Bunu ona sorsam daha iyi olacak sanırım..

"Kimsin sen? Ben neredeyim?"

"Merhaba Alina,ben psik-.... aaa ben şeyim..."

"Neysin? "

"Benim adım Ada. Yani onu demek istemiştim. Umarım yanlış anlamamışsındır "

"Hayır ama ben seni tanıyor muyum?"

"Hayır tanımıyorsun ama ben seni okulda defalarca kez görmüştüm. Yani aynı okuldayız. Ama ben seni her gördüğümde sen ağlıyordun. Buraya da bir arkadaşım için gelmiştim. Seni hastaneden içeriye gelirken gördüğümde de çok merak ettim ve senin yanına geldim. Eğer özel değilse neler olduğunu anlatabilir misin?"

Ada anladığım kadarıyla çok meraklı bir kişilikti. Ama bana gayet sevecen bir şekilde yaklaşmıştı.

Ama yinede bir şeyler saklıyormuş gibi duruyordu. Aniden aklıma gelen soru ile ona döndüm...

"Beni buraya kim getirdi?"

"Iııııı ş-şey ıııııı... Seni buraya girerken gördüm. Yani yanında bir kız vardı ama sonra geri gitti. Yani kim olduğunu bilniyorum."

Bu şüpheli tavırları hiç hoşuma gitmedi ama beni getiren kız Psikopatın arkadaşı olabilir miydi?

"Ada seni kırmak istemem ama ben iyi olduğuma göre artık gidebilirsin."

"Olmaz!"

Şaşkın bakışlarımın eşliğinde ona baktım..

"Yani ben kendimi senin yanına refakatçi olarak şey yaptım. O yüzden bu yarın sabaha dar seninle beraber kalacağım. Ben o yüzden şey ettim."

"Peki."

Dedim sadece. Şu an kolum o kadar çok acıyordu ki, o kadar çok yorgundum ki...

"Ben şimdi uyuyacağım biraz. Sen ne yapacaksan yapabilirsin."

"Tamam. Ben de birazdan kantine ineceğim..."

Aklıma gelen şey ile komidinin üzerine koyulan telefonumu aldım ve Psikopata mesaj attım. Eğer hattı çıkarmadıysa mesaj ona gider zaten...

Alina:Şey... Beni hastaneye getiren kişi sen misin?

Mesajı attıktan sonra bir telefondan bildirim sesi yükseldi...

Ama bu Adanın telefonundan gelmişti.

Adaya döndüğümde endişe ile telefonuna bakıyordu..

"Kimden geldi mesaj?"

Diye sordum. O da anında bana dönerek endişeli bakışlarını üzerimde gezdirdi..

"Iııııı şey annemden gelmiş mesaj. Şey arkadaşımın nasıl olduğunu sormuş da"

"Peki arkadaşının adı ne?"

"Me-"

"Me-?"

"Melih. Arkadaşımın adı Melih."

"Peki. Yani belki tanıyorumdur diye sordum. Ama tanımıyormuşum.."

"Neyse benim gitmem lazım şimdi. Kantine ineceğim. İstediğin bir şey var mı?"

"Yok sağol"

Diyerek onu geçiştirdim. O da sanki bir yere yetişmesi lazımmış gibi, koştura koştura gitti.

Bense yatakta uzanarak düşünmeye başladım.

İçimde tuhaf bir his vardı. Yani sanki bu kız benden bir şeyler saklıyordu. Ama bu sıradan bir şey değildi sanki... Daha özel, daha önemli...

Zaman içinde bu kızın da benden neler sakladığını öğreneceğiz.

Bakalım o zaman da böyle kaçabilecek mi?

Sonrasında da huzurla gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım....

♥BÖLÜM SONU ♥

🌙🌙

Evett Alinayı öldürmedim. Yaşattım.

Ne yapalım yani baş rol oyuncusu!

Yeni oyıncumuzu -yani Adayı- nasıl buldunuz?

Neyse siz bu bölümü beğendiyseniz oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın!

Sizleri öpüyorum ve ben diğer bölüme geçiyorum...

🌙🌙