🍉Psikopat ||𝓣𝓮𝔁𝓽𝓲𝓷𝓰 ❦ Tamamlandı ❦

P/5.3

Şuan ne mi yapıyordum? Bavulumu hazırlıyordum tabiki de. Bu tatil olayını çok düşünmemem lazım. Çünkü eğer düşünürsem kesinlikle tatile falan çıkamam..

Dün yaşananlardan sonra Meriç evden çıkmıştı. Ada da gelmemişti. Gerçekten 2 gündür eve gelmiyordu. Ne olduğunu da bilmiyordum.

Elime telefonumu alarak Ada'ya mesaj atmaya hazırlandım.

Alina: Ada, neredesin?

Alina: 2 gündür yoksun resmen

Çok geçmeden aktif olmuştu.

Kankam: Eve gelmeyeceğim...

Alina: Neden?

Kankam: Alina, Meriç ona yaptıklarını anlattı. Çocuğun hiçbir suçu olmamasına rağmen onu suçlamışsın.

Kankam: Bir de üstüne sensiz bir gün geçiremeyeceğini bile bile tatile çıkacağını söylemişsin.

≈Bu kullanıcının ismini değiştirdiniz≈

Ada: Dün evde ne kadar ağladı biliyor musun?

Ada: Kusura bakma Alina, Meriç'e yaptıklarından sonra arkadaşlığımız devam edemez.

Ada: Hem nasıl olsa o beni, seni daha yakından takip etmek için göndermişti.

Ada: Çok da gerekli değilsin.

Ada: Ama umarım hiçbir zaman unutamazsın bu anı..

Alina: Hangi anı?

Ada: Meriç'e yaşattığın anlar

🚫Bu kullanıcı tarafından engellendiniz 🚫

İnanamıyorum... Ada'nın sırf Meriç'e yaptıklarım yüzünden bu kadar aşağılık bir insana dönüşeceğini düşünmemiştim.

Her olay olmak için şu anı mı buluyor acaba?

Zaten Meriç'e yaptıklarım yüzünden yeterince üzgünüm. Bir de üzerine tek arkadaşımı kaybediyorum. Ha bir de annemi unutmayalım...

Sahi, annem kanserdi değil mi?

Yavaşça yatağıma oturarak kafamı tavana çevirdim...

Neden bilmiyorum anneme karşı içimde tuhaf hisler var. Sanki onu kaybetmek istemiyor gibiyim. Peki ya küçük kardesim ne olacak? Kim bakacak? Annemi istemeyen babam mı? Yoksa büyük kardeşlerim mi? Benim olmamam çok normal. Nihayetinde ben bu aileden bir insan değilim.

Gerçek anlamda kendimi hiçbir zaman annemin ailesinden biri olarak hissetmedim. Onca yıl bu hisse alışmışken annem karşıma çıktığında bu hisse ihanet edecek değildim tabiki de...

Annemin, genel olarak ailemin bana yaptıklarına karşın hala içimde onlara dair bir üzüntü barınmakta. Belki de her şeye rağmen annemi kaybedecek olmam, onu bir daha göremeyecek olmam bu hislerimin ortaya çıkmasında büyük rol oynuyordur.

Tamam belki kötü bir insan... Çocuğunun yetimhanede büyümesine göz yumacak, ona bir kere bile yardım etmeyecek kadar kötü bir insan ama benim nezdimde kimse ölmeyi hak etmiyor. Annemin ölmesini istemiyorum galiba... Ama Meriç yanlızca birkaç haftası kaldığını söylemişti.

Eğer bugün herhangi bir şey yapmadan buradan böylece çekip gidersem onu bir daha göremeyeceğim büyük ihtimalle...

Ne yapacağımı bilmiyordum. Biletimi çoktan almıştım. Akşam saat 9 da otobüsle gidecektim Anlatya'ya. Ve şuan saat 5 oluyordu...

Annemin evinin yerini bilmiyordum.

Giderken sorarım diye düşünerek montumu ve şapkamı alarak yola çıktım.