"DEĞER KİTAP OLDU!!"

bölüm 5

Gelidiğimi fark etmedi.

–Melih'le aranızda geçen olay ne?

Direk sordum arkasını dönmeden cevap verdi.

–Bu seni ilgilendirmiyor.

–O zaman ondan uzak durmam gerektiğini söyleme.

Bu sefer kafasını çevirdi yine baktı gözlerime

–Sen bilirsin.

Dedi sadece bugün müdürün çağırmasınında Melih'le ilgili olduğunu düşünüyordum. Elleri cebinde yürümeye başladı.

–Nereye!

–Sanane.

–Emir niye böylesin?

–Sanane.

–İnsanlardan neden hep kaçıyorsun?

–Sa-na-ne.

Dediklerimin onun için hiç bir önemi yoktu. Sürekli kaçması..bana kalırsa kendi için de bir şeyleri aşamıyordu. Canım eve gitmek istemedi bende onu takip ettim. Boş bir sokağa girdi bomboş ne bir bakkal var ne de bir araba geçiyor. Onu takip ettiğimi anlamasın diye küçük adımlarla ve yavaş yürüyordum. Bir anda telefonu çaldı fark etmesin diye bir duvarın arkasına geçtim telefonla yaklaşık dört dakika boyunca konuştu arayan kişiyi tamda çözemedim ama annesi veya kardeşi olmadığına emindim. Diyordu ki "ben geldim sen nerdesin"  ne demekti bu birini bekliyordu. Ama Emir'in biriyle buluşmak istemesi bana garip geliyordu. Daha öncede dediğim gibi kimseyle bir muhabbeti yoktur bir, iki dakika sonra karşıdan bir çocuk geldi yanındada üç kişi toplam dört kişilerdi ve bunlardan biri Melih... korkmaya başlamıştım. Konuşmaya başladılar.

–Ne oldu?

–Yarım kalan bir hesabımız vvardı

–Bak Melih git işine uğraşma.

–Bizi o gün polise sen şikyet ettin. hesabını vereceksin bu konuyu öyle kolay kapatamayız değil mi ama

Hiç bir şey anlamamıştım Emir neden Melih'i polise şikayet etmişti ki ne olmuştu kafam çok karışmıştı.

–Bir şey yapmamış olsaydınız etmezdim.

–Sen kimsin lan!

Diyerek Melih Emir'in üstüne yürümeye başladı. Yanlarına gitmek istedim ama kendimi tuttum.

–Melih git işine ya.

–Oğlum bunun hesabını vereceksin!

Melih Emir'i tuttuğu gibi duvara yapıştırdı. Emir'in Melih'e bir kafa atmasıyla hepsi birbirine girdi. Dayanamayıp yanlarına gittim

–Durun!

Diye seslendim yakınlardan gelen polis sirenlerinin sesiyle kavgayı bıraktılar. Emir yavaşça ayağa kalktı. Bana doğru baktı polis arabası tam karşıdan geliyordu. Emir kolumu sıkıca tuttu beni çekiştirerek hızlıca koşmaya başladı. Melih ve arkadaşları da bizim peşimizden geliyorlardı bomboş ve dar caddelerden geçtik Emir...

–Gel çabuk şuraya saklanalım.

Bir binanın merdivenlerinin altında ki duvarın önüne doğru çekiştirdi. Beni. O hızla sırtımı duvara çarptım Emir kolunun birini duvara koydu diğeriyle de kafamı sıkıca sardı. Kalbim duracaktı sanki gözlerimi kapattım polis sirenleri durdu Emir merdivenlerden çıkıp etrafa bakındı sonra bana dönerek

–Gel kimse yok.

Elini bana uzattı elini tutup merdivenlerden çıktım. Yürümeye başladık yol boyunca hiç konuşmadık en sonunda bir parka girip banka oturdu. Gözlerini dikti yine gözlerime.

–Otur.

Dedi oturdum.

–Niye beni takip ettin?

–Sen niye Melih'le buluştun?

–Önce benim soruma cevap ver.

–Sende benim ki ne cevap ver.

–Tamam Melih'le buluşmam seni ilgilendirmiyor.

–Bana ondan uzak durmamı söyledin peki sen niye uzak durmuyorsun?

–Bu benim bileceğim iş bundan sonra beni takip falan etme benden uzak dur Selin.

–Neden ya neden yanında kimsenin olmasını istemiyorsun?

–Boşver ben böyle iyiyimm yanımda olma.

–Arkadaş olalım işte hiç bir arkadaşın yok.

–Olmamalı çünkü...

–Neden?

–Bak lütfen beni takip etme bir daha bu konuyuda açma benden uzak ol o yeter.

–Böyle yaparak kendine zarar veriyorsun.

–biliyorum...

–ben eve gidiyorum hadi sende git.

Dedi ve ayağa kalktı.

Devamı gelsin mi? :))