"DEĞER KİTAP OLDU!!"

Bölüm 56

Dedim. Uğur yanımdan ayrıldığında kocaman bir ormanın

ortasında küçücük bedenimle duruyordum.

Etrafima bakındım gökyüzünde birbirlerini takip eden kuşları, toprağın üstüne düşen yapraklardan her ne kadar görünmeseler de birbiriyle dans eden bitkileri, hepsini inceledim.

Biraz yürümeye başladım, Uğur hâlâ yoktu. Telefonumu çıkarıp aradım.

"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor..."

Neredeydi bu çocuk Birazdan geliyorum demişti, biraz daha yürüdükten sonra bir yaprak yığını gördüm. Ayağımla üstüne bastıktan sonra kendimi kocaman bir çukurun içinde buldum.

Yere çok hızlı düşmesem de kafamı sert bir şekilde toprağa çarpmıştım. Yavaşça ayağa kalktım. Kafam çok acıyordu, elimi kafama götürdüm.

"Oh neyse ki bir şey olmamış yarıladabilirdi. Bu ne ya. Sanki

dizi çekiyoruz. Şu an başıma gelen şey çok klişe yani...

Şimdi, ben buradan nasıl çıkacağım? Hadi bakalım Selin! Ah şu

merakım... Başıma ne geliyosa hep merakım yüzünden geliyor... Hava kararmaya başlamıştı ve ben hâlâ çukurun içindeydim. Bağırdım, çok bağırdım ama kimse duymadı. En sonunda hava iyice kararmıştı.

Neyse ki benim üstün zekâm (1) sayesinde yerde duran bir taşla çukurun kenarlarına vurarak oyuklar açmaya çalıştım ve oldu da Çukurun kenarlarında oluşan oyuklardan çıkan köklere tutunarak yukarı çıkmayı başarmıştım.

Ay, ben ne kadar zekiyim. Kusura bakmayın, kendimi övmeden geçemem. Sonuçta buradan herkes çıkamazdı.

Evet, Selin Şimdi, bul bakalım yolunu. Nereye gideceğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Telefon da çekmiyordu zaten ama telefonun el fenerini açıp yolumu aydınlattım ve nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım. Biraz yürüdükten sonra ileriden seslerin geldiğini duydum ama normal bir ses değil, birileri bağrışıyordu sanki. Ağaçların arasından baktığımda karşımda birbirine bağırıp duran Emir ve Uğur'u gördüm

Karanlıktı ama seslerinden de anlamıştım.