Bölüm 31

342 16 0
                                    

Asansör iki kat çıktıktan sonra birden sarsıldı. O sarsı. Emir in kolunu tuttum.

- Ne oluyor"

Eliyle başına vurdu.

- Allah kahretsin ya!

- Emir, ne oldu?

- Asansörde kaldık, ne olacak.

- Ne!

Hemen asansörün kapısına vurmaya çalıştım. Bağırmaya

başladım, "Kimse yok mu, biz burada kaldık!" -Boşuna bağırma, kimse duymaz.

Elleri cebinde, yine sırtını aynaya dayamış, sakin bir şekilde

umursamadan duruyordu.

- Ya sen niye bu kadar rahatsın Emir

- Bağırsan da bir şey olmayacak. Bu eski asansörlerde telefon

yeri de yok ve birazdan ışıklar kapanacak. Demesine kalmadan ışıklar söndü, bir çığlık attım.

-Cidden bana karanlıktan falan korktuğunu söyleme

-Emir, sorun o değil, benim astımım var.

Telefonun fenerini açarak yüzüme tutu, gözlerine baktım

-Gerçekten mi?

- Yalan söyleyecek gibi mi duruyorum"

- Telefon da çekmiyor ki.

- Emir, ben çok korkuyorum.... Eliyle beni kendine doğru çekti, kafamı göğsüne yasladı, saçımı

okşadı. Yine geldi kokusu burnuma...

-Korkma, hiçbir şey olmayacak, çıkacağız buradan

- Ne zaman?

Sustu"

"DEĞER KİTAP OLDU!!"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin