Bölüm 28

349 15 0
                                    

Gözlerim doldu ağlamamak için zor duruyordum. Emir yanımıza geldi ama aklima takılan "benim için canını bile verebilecek insanlara hiçbir şey veremeyecek kadar ruhsuz ve yorgunum..." cümlesi ne demekti?

Kulağıma fısıldadı

- Bir daha sakın böyle bir şey yapma, sakın!

Arkasına bakmadan gitti. Peşinden gittim tabii ki.

-Bana canını bile verebilecek insanlara hiçbir şeyimi veremeyecek kadar ruhsuz ve yorgunum derken ne demek istedin? Emir! Dinle! Yüzüme bak!

Beni dinlemeden yürümeye devam ediyordu. Ben bağırıyorum, o duyuyor ama duymazdan geliyor ve yoluna devam ediyordu...

En sonunda dayanamadım vallaha. Koştum, çektim kolundan, odaklandım gözlerine:

Yüzüme bak, dedim! Duymamazlıktan gelme: koşturuyorsun peşinden ya.

- Koşma sen de...

Kaşlarımı kaldırdım.

-O dediğin cümle neydi? Neden öyle bir şey dedin?

- Boş ver...

-Ne demek boş ver?

- Benim için canını bile verebilecek insanlara hiçbir şeyimi veremem dedim.

- Bana bakarak söyledin ama

-Of, Selin! Bir önemi yok. Hadi, eve git artık

-Yine mi kestirip atacaksın yani

-Kestirip atmıyo-...

Sözünü kestim

-Ya ne yapıyorsun?

-Umursamıyorum.

"DEĞER KİTAP OLDU!!"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin