Bölüm 29

342 15 0
                                    

Beni umursamadığını söylemişti... Emir, her seferinde insanları kırabilecek sözler söylerdi, bana da söylerdi ama bu sefer artık yetti.

Madem öyle beni Melih'ten de Uğur dan da uzak tutmaya çalışma. Umursamıyorsun ya, umursama

- Seni umursadığımı mı düşünüyordun? -

Dedi alaycı bir şekilde, güldü.

-Senin de başına bir şey gelmesin diye korudum Melih'ten Ha Uğur'u diyorsan ne yaptığınız umrumda değil; benim hayatım da senin umrunda olmasın

Dayanamadım suratına yapıştırdım bir tane Elimle vurduğum

yanağını tuttu..

-Allah seni kahretsin!

Diyerek yanından uzaklaştım.

Seslendi arkamdan:

- Ben zaten kahrolmuşum...

Gözümden akan yaşı durduramadım. Kafamı çevirdim - Kendini sen kahrediyorsun.

Uzaklaştım yanından. Arzu peşimden geldi, sımsıkı sarıldı

boynuma

- Üzülme kuzum, ben yanındayım.

- Üzülmüyorum artık. Biliyor musun, sen haklıydın.

- Ne?

- Beni umursamayan birinin peşinden iki yıl boyunca koşmak... Hataydı

Arzu, gözyaşlarımı sildi; eve gittik, pembe pijamalarımı giyip

yatağıma çıktım yine.

Bu sefer Whatsapp'a girip bakmadim son görülmesine Artik bitti, istemiyorum. Sabah uyandığımda okula gidip Emir'in yüzünü görmeyi bile istemiyorum ama mecburiyetten kalkıp formamı giydim ve okula gittim. Okul kapısının önünde Arzu beni bekliyordu.

"DEĞER KİTAP OLDU!!"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin