"DEĞER KİTAP OLDU!!"

Bölüm 60

- Ne?

- Beni unutman...

Emir'in benden istediği şeyi yapmam imkânsızdı. İki yıl karşılıksız sevdiğim çocuğu nasıl bir anda unutabilirdim ki...

- Bunu benden isteme!

- Yapmak zorundasın.

- Değilim, seni unutmak istemiyorum, Benim yanımda olduğun sürece hayatında hep acı olacak,

mutluluk değil.

- Bu acıyı dindirebilirsin ama çabalamaktan korkuyorsun çünkü çocukken veya da ne zaman bilmiyorum, yaşadığın şey bu zamana kadar seni mahvetmiş, hep mutluluğunun önüne geçmiş, bunu kıramıyorsun...

- Evet, kıramıyorum...

-Anlat o zaman geçmişinde her ne yaşadıysan, kalbinde ne gibi bir acı taşıyorsan bunu birlikte kıralım.

-Neyse sonra konuşuruz. Hava da soğumaya başladı, gel, gidelim.

Yine kestirip atmıştı. Kamp alanına ilerlediğimizde çadıra girdik. Arzu, çoktan uyumuştu, ben de hemen uyudum. Sabah olduğunda hep birlikte okula gitmek için hazırlandık, servise bindik.

Yaklaşık yirmi dakika sonra okula varmıştık. Servisten indik, geziden daha yeni döndüğümüz için herkes evine dağıldı.

Emir, okulun karşısında ki parka girince ben de peşinden gittim banka oturduk.

Elleri cebinde konuşmaya başladı: - Şuradaki çifti görüyor musun?

- Evet, niye?

- Kavga ediyorlar. İşte, ben de Defne yle...

- Define kim?

- Defne, sevdiğim kızdı. Çok önceden, orta okuldayken seviyorduk birbirimizi. Tipki şu an seninle olduğu gibi. Sana o kadar çok benziyordu ki anlatamam yani ikizin olsa bu kadar benzersiniz,