Bölüm 53

267 14 6
                                    

-Evet, avukatıyım. Başka bir şey yoksa git!

Emir'in beni sadece Uğur'dan koruyup normalde doğru düzgün benimle konuşmaması aklıma geldiği için araya girdim. Emir, normal bir şekilde konuşuyoruz biz. Bana avukatlık yapmana gerek yok.

Kaşlarını kaldırdı...

- Öyle mi?

- Öyle

-Peki, sen bilirsin ama bu çocuğun ne mal olduğunu öğrendiğinde gelip benden özür dilersen ne olursa olsun yüzüne bakmam!

Ne demekti bu? Uğur'da ne gibi bir şey vardı da Emir ondan beni bu kadar uzak tutmaya çalışıyordu.

Yanımdan gitti

-Ne demek istedi bu?

Uğur, garip bir şekilde endişeliniyordu sanki...

Bilmem saçmalıyor. Bu nasıl bir çocuk böyle! Neyse ben

gidiyorum, hoşçakal.

Dedi ve gitti. Ortada kaldım. Sağ tarafımda arkasına bile bakmadan giden Emir; sol tarafımda ise endişelenmiş, tökezleye tokezleye yürüyen Uğur...

Otobüse bindim ve eve gittim, pijamalarımı giyip yatağıma çıktım.

Hemen uyudum. Sabah uyandığımda okula gittim yine. Smifa girdiğimde Arzu yoktu. Emir de yoktu, Rana yanıma geldi.

- Dün ki tiyatro da rolünü beğendin mi?

-Sana ne ya, git başımdan

-Gerçi Emir'le benim partner olmam bir tesadüf değildi, kader işte..

Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

-Şu an senin gibi basit bir kızla muhabbete girmek istemiyorum.

Rana sinirlenmişti.

- Basit derken?

"DEĞER KİTAP OLDU!!"Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin