öncelikle her bölüm yorum yapan birkaç kişi varonlara çook teşekkür ediyorum. en sevdiğim göt sizde valla...
ayrıca aramıza yeni katılanlara hoşgeldin diyoruuum.
sessiz sakin okuyup gidinlere söylicek bir söz bulamıyorum mlsf ki...
bu arada tüm yorumlarınızı okuyorum... yorumlarda spoi verip duruyorum lütfen finali sormayın:(
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tamam Suat abi. Kendinize dikkat edin."
Ufuk omzuyla kulağı arasında sıkıştırdığı telefonuyla odaya girip Suat abiyle biten konuşmasından dolayı telefonu yatağa attı. Elinde salladığı şeye bakarken göz göze geldik. Küçük siyah cam şişeye bakarken Ufuk "Uyandın mı?" dediğinde güldüm. "Yok uyuyorum hâlâ."
Hep o mu yapacaktı bu soğuk esprileri?
Ufuk yüzünü buruşturup elindeki şeyi hâlâ sallamaya devam ederken kaşlarımı çatıp yatakta doğruldum. Kafamı kurcalayan soruyu sormak için dudaklarımı birbirinden ayırdım. "Sen Kerem abiye Kerem. Suat abiye neden Suat abi diyorsun?" dediğimde yatağın ucuna oturdu.
"Suat abi babanın adamı. Sağ kolu gibi bir şey. Çocukluğumdan beri Suat abileyleyim." dediğinde kaşlarımı çattım. Bilmediğim pek çok şey vardı.
"Kerem abiyle nasıl tanışmışlar?"
Ufuk derince nefes alıp verdi. "Çok uzun meseleler onlar. Sen ilk önce şu ilacı iç." diyerek elinde salladığı şeyi bana doğru uzattı. "Neden sıvı bu?" dediğimde dudaklarını büktü. "Bilmiyorun. Kerem ile konuştum sabah bu şekilde hazırlamamı söyledi."
"Peki." diyerek elindeki küçük cam şişeyi aldım. Kapağı açıp içini kokladım anında burnumu yakan acı kokuyla yüzümü ekşittim. "İğrenç kokuyor bu!"
"Ee herhalde yavrum, ilaç bu." Ufuk yataktan kalkıp dolaba doğru ilerledi ve elini ensesine attı. Sürekli dudaklarını birbirinden ayırıyor fakat bir şey söylemeden geri kapatıyordu. Yine vardı bunda bir haller.
İlacı hızlıca kafama diktim. Yüzümü ekşitip dilimi damağıma vurdum. "İğrenç! Bir daha içmem bunu. Öğk!"
Ben kendi kendime söylenirken Ufuk giyinme dolabının kapılarını açmış içine bakıyordu. "Yağız?"
"Efendim?" Biten ilacın kapağını kapatıp komidinin üzerine koyarak yataktan çıktım. Dün ki öpüşmemizden sonra bayılmamıştım. Yumuşak ve sıcak dudaklarını hissetmiştim. Dayanmıştm. Kemiklerim ağrımıştı ama olsun. Ufuk'a yaklaşırken Ufuk konuşmaya başladı.
"Benim giyecek hiçbir şeyim kalmamış. Eve uğrayıp geleceğim." dediği şeyle kaşlarımı çattım. "Hayır, gidemezsin o eve. Benim tişörtlerimi giy."
Ufuk dolabın kapağını kapatırken bana döndü. "Pantolonların bana olmuyor." dediğinde başımı sağa sola salladım. "Bu saatten sonra seni babamla asla yüzleştirmem. Hem bu yaşına kadar neden o evde kaldığını anlamış değilim." dedim.
