BARBAR | GAY -tamamlandı

B26

düşünsenize bölüm atıyorum ve sadece bananafhis Yorum atıyor çok komik olmaz miydi :)

Yavrum mu demişti o?

Yok dememişti ki yazmıştı. Telefonu göğsüme bastırıp yerli yersiz hızlanan nefesime lanet ettim. Ne diye durup durup hızlanıyorsa!

Uzandığım koltuktan kalkıp titremeye başlayan ellerime baktım. Bok vardı... Aslında bok değil aşk vardı, aşk!!

Banyoya ilerleyip soğuk suyla elimi yüzümü yıkadım. Ufuk'un bana yemeklerden önce verdiği ilaçlar bu titremelerimi arttırmıştı. İyileşmem gerekmez miydi?

Özellikle geceleri kanım kaynıyor gibi hissediyordum. Uyuyamıyordum. Kalbim sanki uyuşturucuyu tekrar kullanmışım gibi hızlı hızlı atıyordu.

Kerem denen dokturu hala görmemiştim. Öyle biri vardı ama sadece vardı.

Evin kapısı kırılır gibi açılınca yüzümü kurulamadan banyodan çıktım. "Yağız?!" 

Ufuk elindeki anahtarlığı ayakkabılığın üzerine bırakıp ayakkabısını çıkartırken beni baştan aşağıya süzdü. "Hani markete çıkmıştın sen? Niye elinde poşet yok?" dedim. Bana yalan mı söylüyordu? 

Ufuk ayakkabılarını ayakkabılığa yerleştirdikten sonra bana döndü çatık kaşlarıyla "Mesajlarıma cevap verseydin şu an alışverişi tamamlayıp öyle dönüyor olurdum." dedi sert sesiyle. 

"Ben naptım ya! Bana yavrum diye yazan sensin bak ellerime titremeye başladı." Dudaklarımı büzüp ellerimi Ufuk'a doğru uzattım. Ufuk ellerimin üzerine ellerini koyup gözlerime baktı. Mavi gözleri yine yeşil olmuştu. Ufuk'un gözlerinin renk değiştirdiğini biliyor muydunuz? 

Salona doğru yürümeye başlayınca elimden dolayı bende onunla birlikte yürüdüm. "Ufuk?" dedim koltuğa otururken "Hım?" 

"Senin gözlerin neden bir yeşil bir mavi?" dediğimde gülümsedi ve gözlerini kapattı birkaç saniye. "Ela olduğu için olabilir diye düşünüyorum." dedi Sinir barındırmayan sesiyle.

Başımı sallayıp koltuğun arkasına başımı yasladım. Tavanla klasik bakışmamızı yaşıyorduk. Ufuk'ta benim gibi kafasını yaslayıp ellerimi kendine çekti. Titremesi geçmişti ama şimdide kalbim çok hızlı atıyordu...

Kendimdeki değişimin tabikide farkındaydım. Beynimi kemiren karanlık duyguların çoğu uykuya dalmış gibiydi. Bol bol konuşmaya başlamıştım ve Ufuk'un yaptığı tüm yemekleri yiyordum. Bu gidişle ciddi kilo alacaktım. Yemek demişken...  Başımı Ufuk'a doğru çevirip "Yemek yapmayı nereden öğrendin?" dedim. 

"Annemden." dedi kısaca. 

Anne...

Kafamı geri tavana çevirdim.

Benim annem ne yapıyordu acaba? Aylar olmuştu yanına gitmeyeli. Acaba bana küsmüş müydü?

Özür dilerim annem. Toparlanmam gerekiyordu. N'olur sende toparlan artık.

"Ne düşünüyorsun?"

"Annemi." dudaklarımı yalayıp derin bir nefes aldım. "Annemi hastaneye kaldırdıktan sonra ba-" Ufuk sözümü kesti. "Anneni niye hastaneye kaldırdınız?"

"İntihar etmeye çalıştı. Şimdi bilinci kapalı uyuyor. Ama beni duyduğuna eminim. Babam o günden sonra evimize gelmedi hiç. Sadece aydan aya geliyordu."

"Kaç yaşındaydın?"

"Yedi belki sekiz hatırlamıyorum."

Ufuk koltukta doğrulunca bende başımı kaldırıp gözlerine baktım. "Nasıl? Küçücükmüşsün. Tek başına ne yaptın?"