BARBAR | GAY -tamamlandı

B17

yoruuuuuum yapiiiiinnn

Ufuk: Yağiz

Ufuk: Okula neden gelmedin?

Kendi numarasından attığı mesaja baktım ve telefonu geri kapattım. Yatağımda uzanırken parmaklarımın arasındaki sigarayı dudaklarıma yaklaştırdım. Uzun zamandır bakımı yapılmayan pis tavanıma bakarak sigaramın son dumanını da çektim ciğerlerime. Biten sigarayı yatağın başlığına bastırıp yere attım.

Ufuk: Eğer cevap vermezsen evine gelirim.

Sadece bana acıyor.

Ufuk: Peki sen bilirsin.

Ben ona aşıkken kendime bile acıyordum.

Her şeyimi elimden alan çocuğa hâlâ aşıktım.

Ufuk: Aç mısın gelirken bir şey alayım mı?

Rolleri değiştirdik.

Uzandığım yataktan ayaklanıp dağınık odama baktım. Ayağımla kıyafetlerimi itekleyip odamdan dışarıya çıktım. Bundan bir hafta önce Ufuk bana mesaj atsaydı heyecandan geberirdim sanırım.

Mutfağa girdiğimde buzdolabına elimi attım. Buzdolabının kolu yapış yapıştı. İçerisine eğilip içkilerden birine elimi attım. Geriye çekilip kirli buzdolabının kapağını ayağımla kapattım.

Mutfakta tezgahın üzerinde çok fazla tabak yoktu. Sık sık yemek yemezdim. Geçen hafta Ufuk yüzünden ağzıma pek bir şey girmemişti zaten.

Küçük mutfağıma baktım içkinin kapağını açarken. Bir yabancı evimi görse ne hissederdi?

Mutfağın küçük bir balkonu vardı. Balkonumun önünde gri duvarları olan bir ev vardı. O yüzden bir perde almamıştım buraya.

Küçük mutfakta buzdolabı dışında hiçbir şey yoktu.

Şişeyi dudaklarımdan ayırmadan salona geçtim. Kapının pervazına yaslanmışken kapının zil sesi duyuldu boş evde.

Zil sesimi ilk defa duyuyorum. Merak edip kendim bile çalmamıştım bu zili.

Kapıya yaklaşıp gözlerimi kapattım. Bana acıyordu. Bu gerçeğin altından cesedim çıkardı.

"Yağız aç şu siktiğimin kapısını!"

Odamdaki telefon çalmaya başlayınca kapıyı açmayıp odama döndüm.

Onu görürsem affederdim. Onu affetmek istemiyorum. Elimdeki şişeyi tekrar dudaklarıma götürüp komidinin üzerine koydum. Yatağımın üstüne çıkıp telefonu alınca arama sonlandı.

Ufuk: Korkuyorum

Ufuk: Nolur aç kapıyı Yağız

Ufuk: İyi olduğunu görünce gideceğim.(17.32) 

Ufuk: Hatırlıyor musun? (17.35)

Ufuk: Seninle yine böyle mesajlaşıyorduk

Ufuk: Daha doğrusu sen yazıyordun.

Ufuk: Babanı ilk öğrendiğim zamanlardı.

Ufuk: Babamın sana selamı var dediğinde gerçekten korkmuştum

Ufuk: O gün düşünmüştüm. Beni öğrenirse ne olacak diye

Ufuk: O günün ertesi günü okulun bahçesinde oturup seni bekledim.

Ufuk: Özür dilerim o güne kadar seni umursamadığım için

Ufuk: Bahçeden içeriye girdiğinde düzgün yürüyemediğini gördüm.