10.09.21-14.02.22
!uyuşturucu,madde,sigara kullanmak sağlığa zararlıdır. özenilecek bir şey hiç değildir!
!özeniyorum vs yazanlari engelliyorum haberiniz olsun!
Yatağa attım kendimi zar zor. Nefes almak zorlaşıyordu. Yüzümü buruşturup göğüs kafesimdeki ağrının gitmesini bekledim. Gözlerimi tavana diktim. Başım dönüyordu.
Parmak uçlarım karıncalanıyor, sırtıma iğneler batıyordu. Derin derin nefesler alıp gözümün önünde dönen dünyayı durdurmak için gözlerimi kapattım.
Karanlıktı şimdi her yer. Hiçbir şey hissetmiyordum artık. Beynim uyuştu tamamen. Düşünecek, yürüyecek hatta konuşacak yetkim yok olmuştu.
Alışmam gerekmiyor muydu bu hissiyata? Her gün daha çok istiyordum. Aklım bulanıyordu. Bu iyiydi...
Dış kapının açıldığını duymuştum fakat dönüp bakacak gücüm yoktu. Evime bir hırsız girse acıyıp biraz para bırakırdı bana. Babamın yemek ve faturalar için bıraktığı parayı hiçte hoş olmayacak şekilde harcıyordum.
"Yağız?"
Baba.
Akan burnumu çekip yatağımda doğrulmaya çalıştım. Kollarım titreyince yüz üstü gerisin geri yatağa düştüm. Gittikçe gücümü kaybediyordum,evet. Başlarda böyle değildi. Sadece kafamı rahatlatırdı!
"Ne bu halin?"
Babam omuzlarımdan çekip beni yatakta sırt üstü yatırdığını anlayabiliyordum. Perdelerim çekili olduğu için oda karanlıktı. Aradan güneş ışığı odayı tamamıyla karanlıktan koruyordu.
"Hastayım biraz." Zar zor cümlemi kurup gözlerimi kapattım.
Umarım yersin baba.
"İyi, harçlığını bırakıyorum. Portakal falan al kendine kış geliyor vitamin olur."
Olur baba olur.
Son kez yatağın üzerinde gelişi güzel uzanmış bedenime baktı. Yüzünde birkaç mimiği oynadı fakat bir şey demeden çıktı odamdan. "Baba."
Dış kapının sesi kulağıma dolunca burukça gülümseyip duvara doğru dönüp kollarımı birbirine sardum. Gitmişti. Ailesinin yanına gitmişti.
Beni ailesi olarak görüyormüyordu. Annem yanımızda olsaydı böyle olmazdı belki de. İlkokula giden bir çocuktum sadece. Ödev yapıp arkadaşlarımla maç oynamam gereken yaşta annemin ölüsünü görmüştüm.
Odamın içerisinde adım sesi duyunca omzumun üstünden içeriye baktım. Babam gülümsedi.
"Baba?"
"Oğlum?"
Gülümseyip kapanan gözlerimi açık tutmaya çalıştım. "Baba saçlarımı sever misin?"
Birbirine sardığım kollarımı çözüp yastığın altına yerleştirip rahat bir pozisyon aldım.
Yatağım çökünce babamın oturduğunu anlamıştım ve çok geçmeden saçlarımda hissettiğim elleri...
~
Israrla çalan telefonumu gözüm kapalı aradım ama bulamayınca homurdanıp uykumdan uyandım.
Telefonu alıp kimin aradığına baktım.
'Ufuk'
Ufuk mu arıyordu beni?
Nereden bulmuştu numaramı?

ŞİMDİ OKUDUĞUN
BARBAR | GAY -tamamlandı
Roman pour Adolescents[TAMAMLANDI] ANGST bir insan, iki yok olan hayat tex-metin karışık !ANGST BİTİYOR SONRA BANA SÖVMEYİN!