ထျန်းရှန်... သူ၏ရှေ့၌ နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ ဘောက်ဆတ်ဆတ်ဖြေနေသည့်ကလေးအား ကြည့်ရင်း အူတွေအသဲတွေယားနေပါ၏...
အနားသို့ကပ်လေ သူ့ကလေးနားမှ လီလီပန်းနံ့သင်းသင်းလေးရလေဖစ်ပီး ထိုအနံ့လေးနဲ့တင်သူရူးသွားမတက်...
ကလေး၏နှုတ်ခမ်းနီနီဆူဆူလေးကို သူမြည်းစမ်းချင်ပါသည်...ကလေး၏ပါးနုနုဖောင်းဖောင်းလေးကို နှာခေါင်းနှစ်ဝင်သည်ထိနမ်းချင်ပါသည်...
ကလေး၏လက်ဖျားပျော့သွယ်သွယ်ပန်းရောင်သန်းနေသည်များကို ခံတွင်းထဲငုံထားချင်ပါသည်....ဖစ်နိုင်ရင် ဒီကလေးကိုယခုချက်ချင်းပြန်ပေးဆွဲကာ သူ့နှလုံးသားထဲ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် မျိုချလိုက်ချင်ပါတော့သည်...။
ဤသည်ကား...အချစ်၏အစဆိုလျှင် အဆုံးသတ်ဆိုသည်မှာ ရှိတော့မည်မထင်... တစထက်တစတိုးပွားလာသော ရင်ခုန်သံများက သူ့ရှေ့မှကလေးအား တခုခုလုပ်ဖို့တွန်းအားပေးနေသဖြင့်...
ဖြတ်ကနဲ ထိုကလေး၏ပါးဖောင်းဖောင်းကိုငုံ့နမ်းမိသွားလေပီ...
"ခင်ဗျား....ဘာလုပ်တာလဲ..."
"အာဘွားပေးတာလေ..."
"ကလေးများထင်နေတာလား...ကျနော့်အသက်၁၆ပြည့်တော့မှာ...ဟွန်း"
"အို...ကိုယ်က၂၁ပြည့်တော့မှာ...ပြောကြည့်ကလေးမဟုတ်လို့ဘာလေးလဲလို့...ကိုယ့်ရဲ့နယောက်မရှိတဲ့ကလေးလေး "
"ရီးတီးယားတားမလုပ်နဲ့...ကျနော်တို့ကဆိုင်သေးတာမဟုတ်ဘူး...နောက်ပီး ကလေးမဟုတ်ပါဘူးဆို ကြီးနေပီ..."
"ကိုယ်ကြည့်ကြည့်မယ်လေ... ဘယ်နားကြီးလဲဆိုတာ..."
"ခင်ဗျား....နှာဘူးကြီး..."
"ဘူးလားမဘူးလား...ကိုယ်တို့်လက်ထပ်ပီးရင် သိရမှာမို့...စိမ်းစိမ်းကားကားမခေါ်ရဘူးလေနော်...'ကို' လို့ခေါ်ကြည့်"
"အရှက်မရှိတဲ့လူကြီး..."
ကျင်းရှောင်...တကယ်ပင်မျက်နှာမရှိသည့်လူကြီးအား..ပြန်ပင်မပြောချင်တော့...ပြန်မပြောနိုင်သလား...ပြန်မပြောချင်တာလားတော့ ကျင်းရှောင်သာသိပေလိမ့်မည်။ သေချာသည်ကတော့...သူ၏ရင်လဲမဆိုစလောက်စတင်ခုန်စပြုကာ...ရှိူးတို့ရှန့်တန့်ဖြင့် ပါးပြင်လေးထက် အနီကွက်ပင်ဖစ်ပေါ်လာနေပီပင်.
YOU ARE READING
ကလေးပေါက်စလေးတွေ အများကြီးမွေးပေးပါ
Romanceရှေးဟောင်းနယ်မြေတခုတွင် တည်ရှိနေသော လူမျိူးစုနှစ်ခု ချစ်ကြည်ရေးအတွက် လက်ထပ်ထိမ်းမြားပွဲကို စီစဥ်ပီးနောက် လက်ထပ်ရမယ့်သတို့သမီးဖစ်သူ ထွက်ပြေးသွားသဖြင့် သတို့သမီး၏ မောင်ဖစ်သူမှ အစားထိုးဝင်ရောက်ရပီး လက်ထပ်ရသောအခါ... နဂို ကလေးမချစ်တတ်သောGong ကြီးမှ ကလေးအ...
