ÖĞRETMEN HANIM

47. Bölüm "HÜKÜM"

Keyifli okumalar

150 vote 200 yorum sonrasında yeni bölüm gelecek.

Sanırım çok fazla hayalet okuyucumuz var. Herkes bir adım öne lütfeenn güzel yüzünüzü görelim❤️

Sizleri seviyorum 🧡

Zehra odasından çıkmıştı ki hazır bir şekilde evden çıkmaya hazırlanan Şivanı görmüş ve üst katın parmaklıklarından seslenerek ona bakmasını sağlamış ardından hızlı adımlarla yanına gitmişti. 

"Ağam kahvaltıya otursan bugün olmaz mı?"

Şivan karşısında ki kızın kendisini düşünmesiyle gülümsedi, Burçin de çok severdi Zehrayı.

"Sağol Zehra ama yemeyeceğim,  size afiyet olsun

Zehra adamı ikna etmeye kararlıydı. Çok geçmeden Hamza da yanlarına gelince tekrar konuştu

"Şivan abi inan pişman olmayacaksın,lütfen otur"

Hamza konuyu anlamış karısına destek çıkarak konuştu

"Abi hanımefendinin aklında bir şeyler dolaşıyor gel otur bakalım neymiş"

Zehra kocasına gülümseyerek teşekkürünü sundu, üçü de kahvaltıya geçtiğinde Sibel o anı bekliyormuş gibi gözleri parladı. Son gülen iyi gülerdi birazdan da gülme sırası Zehraya geçecekti.

 kahvaltının  bitmesine yakın Zehra hafif öksürerek Sadri ağaya döndü.

"Ağam müsaaden varsa bir şey söylemek isterim?"

Sadri ağada gelen izinle cebinde ki şişeyi masanın üzerine bıraktı. Sibel yemek masasına konan şişeyle titredi  geçen gece kaybettiği şişe şimdi gözlerinin önündeydi.

"Bu ne böyle gelin?" 

Zehra kayınvalidesine dönüp konuştu.

"Belki Sibel anlatmak ister daye, istersin değil mi Sibel?" 

Sibel kendine dönen gözlerle yutkundu. İnkar edecekti. Sonuna kadar inkar.

Diğer gözleri umursamadan yalnızca Şivana bakarak konuştu.

"Ağam bunun benimle bir alakası yoktur. Ne olduğunu bile bilmem"

Zehra kızın yalanlayacağını bildiğinden konuştu.

"İnkar edeceğini zaten biliyordum. Ben diyeyim Şivan ağam. Bu şişede ki ilaç, Sibel çiftlik evinde sana  bundan içirmiş. O yüzden ne olduğunu hatırlamıyorsun"

Şivan duyduklarıyla ayaklanmış Sibele doğru yürümeye başlamıştı. Sibel üzerine yaklaşan tehlikeyle ayaklanıp geri geri yürümüştü. Tüm planı kuran aklı işte şimdi durmuştu.

Burçin gözlerini yeni güne aralamış, yanında ki boşluğa bakmıştı bir süre. 7 gündür bu boşluğa uyanıyordu. Ama bugünün farklı olacağını kendisine tekrardan hatırlatıp ayaklandı.

Üzerini değiştirip hazırlandı. Bugün çocukları anne babasına bırakıp arkadaşıyla vakit geçirecekti. Aşağıya indiğinde Alinin kahvaltısını yaptığını Zeynepin ise anneannesinin kucağında yemeğini yediğini gördü. Kızına yaklaşıp kocaman öptü, ardından annesi, babası ve Aliyi de öpüp konuştu.

"Benim en sevdiklerim ne güzeller bugün böyle?"

Babası kızının 7 günün sonunda böyle güleç görünce mutlu olmuştu.

"Güzellik sensin bugün kızım, bırakayım mı seni?"

"Yok babacığım sen zahmet etme ofise geç,ben kendim giderim"