Zaman onlar için hiç bu kadar zor geçmemişti.
Yeşim Kılıç!
Bir gecede hayatı tümden değişen, sabahında ise kendini çıkmaz bir yolun içinde bulan bu genç kız, annesinin hayatı karşılığında tanımadığı, bilmediği, adını bile ilk defa duyduğu Reha Acar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir gün bir yerlerde kendimi de unutursam hiç şaşırmayacağım!"
Kötü bir gün geçiren Bahar, aracını kilitleyip koşar adımlarla emniyete girdikten sonra asansörün önüne geldi ve kapılar açılır açılmaz içeriye girip katı tuşladı. Tam o anda çantasının da araçta kaldığını hatırlamış ve aynadaki bitap haline baka baka dilinden; "Sen gerçekten de umutsuz vakasın Bahar, sahiden bak hiç mübalağa etmiyorum!" sözleri dökülmüştü.
Asansörün kapısı açılır açılmaz yoluna çantası olmadan devam etti ve ofise girdiğinde içeride kimsenin olmadığını görüp direkt etrafı aramaya başladı. Telefonu buralarda bir yerlerde olmalıydı. Önüne geldiği jaluziyi aralayıp; "Hakan, nerelerdesin acaba?" diyerek etrafa bir göz attıktan sonra onun masasında duran dahili telefonu eline aldı. Maksadı oradan kendi telefonunu arayıp nerede olduğunu bir an önce bulmaktı ama Hakan'ın telefonuna Turhan amirlerinden içinde Yavuz'un adı geçen bir mesaj geldiğini görünce küçük bir "Oku Bahar, okuma Bahar" ikilemi arasında kalıp sonra da bunun hiç de etik olmadığı kanısına vardı ve dahili telefondan kendi telefonunu çaldırmaya başladı.
Kulağına ulaşan sesle telefonun yeri belli olurken bir diğer ses, dikkatini Hakan'ın masasındaki bilgisayarın ekranına vermesine neden olmuştu. Telefonunu alarak masaya yaklaşıp hafifçe eğildiğinde bir anda önüne düşen bilgiler onu düşündürmüştü. Ekranı kaplayan haritanın belirli bir bölgesinde aranan konumun bulunduğunu belli eden kırmızı işaret yanıp sönüyor, sol üst köşede ise Yavuz'un bilgileri yer alıyordu.
Cep telefonuna ekran görüntüsünü alırken kulağına ayak sesleri gelince telefonunu hızla cebine atıp geri çekildi. Kapı açılır açılmaz içeriye elinde kahve ile Hakan girmiş ve önce bilgisayar ekranına sonra da Bahar'a bakıp; "Hayırdır Bahar? Ben eve gitmişsindir diye düşünmüştüm." dedi, bir yandan da bilgisayarının ekranını diğer yöne çevirerek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar, neden böyle bir şey yaptığını anlayamasa da umursamamış gibi davranıp; "Telefonumu burada unutmasaydım direkt eve gider sıcacık yatağıma devrilirdim. Aşırı uykusuzum." dediğinde Hakan da; "Nasıldı devriye?" diye sordu. "Diğer günlerden farksız." dedi, Bahar ve başını hafifçe kaldırıp Hakan'a baktı. Böyle deli gibi dur durak bilmeden parmakları klavyede geziniyorsa demek ki aciliyeti olan bir işti, bu yaptığı.
