Unicode
~~၁၅~~
လက်ထဲမှာ ဖုန်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နာရီကြည့်လိုက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်လိုက် လုပ်နေရာက ဇော် အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့သည် ။ မရွှေမိက အိမ်ရှေ့က ဒန်းလေးပေါ် မှာထိုင်ရင်း အကြည့်ကို ခြံတံခါးဝမှ မခွာပဲ ဇော့်ကိုမေးခွန်းထုတ်သည်။
''ဖုန်းမဆက်ကြည့်ဘူးလားမဇော်...´´
''ဆက်တယ် မရွှေမိရဲ့ ...ကားမောင်းနေတုန်းမို့ မကိုင်တာထင်တယ်...´´
''သူ့သင်တန်းက ဒီနေ့ တစ်ချိန်တည်း ရှိတာပါ...လမ်းမကျွမ်းသေးတဲ့ကလေးကို ကားတစ်စီးနဲ့ တစ်ယောက်တည်း လွှတ်လိုက်တော့ စိတ်ပူနေရပြီပေါ့ မဇော်ရေ...´´
''သင်တန်းနဲ့အိမ်ကိုတော့ သူတော်တော် ကျွမ်းနေပါပြီ မရွှေမိရဲ့...ဟိုတစ်ခါကလို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မုန့်သွားစားနေသလားမှမသိနိုင်တာ...´´
''ပြန်လာရင် သေချာမှာထားရမယ်...သင်တန်းပြီးလို့ တခြားဆက်သွားမယ်ဆိုရင် အိမ်ကိုအရင်ဖုန်းဆက်လို့...´´
''စိတ်မပူပါနဲ့ မရွှေမိရယ် ...အချိန်တန်ရင် ပြန်ရောက်လာမှာပါ...´´
မရွှေမိကို စိတ်မပူနဲ့သာ ပြောနေပေမဲ့ ဇော်ကိုယ်တိုင်က ထိုင်မရ ထမရ ။ အိမ်မှာထိုင်ပြီး စိတ်ပူနေမဲ့အစား သူ့ကိုပြထားတဲ့ အိမ်ပြန်လမ်းအတိုင်း လိုက်သွားကြည့်ရမလား။သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို ဖုန်းဆက်ကြည့်ရအောင်လည်း နံပါတ်တွေကိုမသိ။ သင်တန်းကိုလိုက်သွားပြန်ရင်လည်း သင်တန်းဆင်းချိန်က နှစ်နာရီနီးပါးကျော်နေပြီ ။ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမယ်မှန်းမသိ။ ဖုန်းဆက်မရတော့ ပူပန်စိတ်က တားမနိုင် ဆီးမရ ။ ဖုန်းကဝင်ပြီး မကိုင်တာ ။ ဘာတွေဖြစ်နေပြီလဲ မီးလေးရေ ။
''အင်း ဒုက္ခ ဒုက္ခ...သူများသားသမီးကို စောင့်ရှောက်ရတာလည်း မီးခဲကိုင်ထားရသလိုပါပဲလားကွယ်...´´
မရွှေမိက နုတ်က တတွတ်တွတ်ရွတ်ရင်း လက်ကလည်း စိပ်ပုတီးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ချနေသည်။ စိတ်ပူနေရတဲ့ကြားထဲ ဇော် မရွှေမိကို ရယ်ချင်သွားသည်။
YOU ARE READING
မီးအိမ်ငယ်ရဲ့ အလင်းရှင်
Romanceမှောင်နေတဲ့ မီးအိမ်ကလေးကို သူမက အလင်းတွေ ထွန်းညှိပေးခဲ့တာ မီးအိမ်ရှင်ကလေး အမှောင်ထဲရောက်နေတဲ့အခါ မီးအိမ်ကလေးက လမ်းပြခေါ်ဆောင်ခွင့်ပြုပါ အလင်းမရှိတဲ့ မီးအိမ်နဲ့ မီးအိမ်မရှိတဲ့ အလင်းဟာ သီးခြားစီ ရပ်တည်ဖို့ ခက်ပါတယ် ခင်ဇော်ပျို သွန်းအလင်္က...