Zawgyi
"အိမ္ေ႐ွ႕စံက စိတ္ေတာ့ေကာင္းပါေသးရဲ႕ေနာ္?"
ဆြန္းမင္ရဲ႕စကားဝယ္ အိမ္ေ႐ွ႕စံမယ္ ရယ္ရခက္၊ ငိုရခက္။
"ဒါနဲ႔မ်ား က်ြန္ေတာ့္ကို ၾကင္ယာဖက္အျဖစ္ အလို႐ွိတယ္လုိ႔ ဘာလို႔မ်ား လာစေနာက္ေနရသလဲ?"
"ကုိယ္စေနာက္ေနတာပါလို႔ ဘာလို႔ထင္ရတာလဲ ဆြန္းငယ္?
ကုိယ္မင္းကို အတည္လက္ထပ္ခ်င္တာပါ။" ဟြၽန္းဂ်င္ရဲ႕ စကားမွာ ဆြန္းမင္က မ်က္ခံုးတို႔ကိုၾကဳံ႕ရင္း ၾကည့္လာ၏။
"ကြၽန္ေတာ္က မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး အိမ္ေ႐ွ႕စံ!"
ခပ္စူးစူး အၾကည့္ေတြရယ္၊
ခပ္တင္းတင္းဖိကိုက္ထားတ့ဲ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းရယ္။
သူက အထင္လြဲၿပီး စိတ္ဆိုးသြားခ့ဲတာလား?
"ကိုယ္ မင္းကို မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ႔ မျမင္ဖူးပါဘူး။"
"ဒါနဲ႔မ်ား ဘာလို႔...."
ဆြန္းမင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို က်ား၊မ ေဘာင္ ခတ္ေနတာ မဟုတ္သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်မိေနတာမလို႔ ဒါေတြကို ခါးခါးသီးသီးမျဖစ္ပါဘူး။
ဒါေပမ့ဲ..
တိုင္းျပည္ရဲ႕ထီးနန္းအ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံရမယ့္
အိမ္ေ႐ွ႕စံတစ္ေယာက္က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို
ၾကင္ယာေတာ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ခ်င္တယ္ ဆိုတာက
အမ်ားအျမင္မွာ သိပ္ကို ႐ႈတ္ခ်ခံရႏိုင္တ့ဲအရာမလား?
နန္းတက္တ့ဲအခါမွာေရာ၊ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မ်ိဳးဆက္အတြက္ေရာ
ေတြးၾကည့္ေလေလ..ဘယ္လိုမွ အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာႀကီး။
အစဥ္အဆက္လည္း ေခ်ာေပ့၊ လွေပ့ အထက္တန္းလႊာ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုခ်ည္း ၾကင္ယာေရြးခ့ဲၾကတာ။
ဒါေၾကာင့္မလုိ႔ ၾကင္ယာဖက္အျဖစ္ေရြးရေအာင္ မိမိကို မိန္းမတစ္ေယာက္လို႔မ်ား ထင္မွားေနသလား ဆြန္းမင္ ေတြးထင္ၿပီး ေဒါသထြက္မိျခင္းပင္။
ဆြန္းမင္ရဲ႕အေမးကိုမေျဖခင္ အိမ္ေ႐ွ႕စံက
သက္ျပင္းတစ္ခုကို ညင္သာစြာခ်တယ္၊ ၿပီးမွ ခပ္ေရးေရး ျပံဳးရင္း..
"ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလုိ႔ေပါ့ ဆြန္းငယ္။ ကုိယ္မင္းကို ဘယ္ေလာက္ စံုမက္ခ်စ္ခင္ရသလဲ မင္းတကယ္ပဲ မသိတာလား? သိလ်က္နဲ႔ မသိက်ိဳးကြၽံျပဳေနတာလား?"
YOU ARE READING
The Portrait : King's Beloved • 황승
Fanfictionပန်းချီကားတစ်ချပ်။ ယင်းထဲမှာတော့ အဖြူရောင်ဆံနွယ်အချို့ပါရှိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ အနီရောင်ဝတ်စုံလေးကို ကျော့ကျော့လေးဝတ်ကာ အဖြူရောင် ခေါင်ရမ်းငယ်ခင်းထဲမှာ လှပစွာ ရှိနေတယ်။ အဲဒီပန်းချီကားလေးရဲ့နောက်ကွယ်က ဇာတ်လမ်းလေးကတော့ ....
